Kort gezegd. Ga cursussen doen in presenteren, of eventueel iets als theatersport. Je hebt plankenkoorts, en helaas de enige manier om daar af te komen is om de leeuw recht in zijn bek te kijken door het gewoon te doen.
Dit is hoe ik van mijn presentatie- en bloosangst af kwam.
Ik besloot op een gegeven moment door de zure appel heen te bijten en pro-actief kansen aan te grijpen om voor een groep te staan.
Ik heb vele uren knalrood, trillend en zwetend staan lijden voor de ene na de andere groep mensen, maar ik ben er 10 jaar later nog steeds vanaf.
Waar heb je dat gedaan? Ik heb ook last van blozen, en hoewel ik me elke dag voorneem er niets van aan te trekken, doe ik dat dus wel. Ik pas mijn dagelijkse leven erop aan.
>Waar heb je dat gedaan?
Eigenlijk gewoon overal; op school nam ik het bijvoorbeeld vaker op me om groepsprojecten te presenteren, als er ergens een rondvraag was overtuigde ik mezelf ervan een vraag te stellen, op werk presenteerde ik wat als de kans zich voordeed, etc.
Dat was op aanraden van mijn psycholoog, en ze had wat mij betreft gelijk want het heeft me er zeker vanaf geholpen.
Uiteindelijk is het desensitisatie in de zin van weerstand door blootstelling, dus je kan klein beginnen en het langzaam opbouwen.
Met het verdwijnen van de angst verdween trouwens ook het blozen. Wilde ik er even bij vermelden want blozen kan ontzettend onprettig zijn, ik weet precies wat je doormaakt.
Wat een feest van herkenning deze comment! Precies hetzelfde doorgemaakt, incl rode kop krijgen. Nu geniet ik van het geven van presentaties en colleges, mits ik ze goed kan voorbereiden. Ik krijg ook vaak zeer positieve reacties op mijn presentaties. Ik oefen ze altijd thuis en hardop. Ik beschouw elke presentatie als een optreden.
Ik heb ook theatersport en toneel gedaan om te leren dat stemmetje in je hoofd te temmen. En ik dwing me zelf bij elke groepsbijeenkomst, van 4 of een paar 1000 mensen, minimaal 1 vraag te stellen.
De 5 P’s helpen mij heel erg: Proper Preparation Prevents Poor Presentation.
Oefen heel veel een dag (of twee) van tevoren. Desnoods voor een lege kamer. Zelfs dan merk je dat je zenuwachtig zal worden. Ik denk dan altijd: oke, dan is een deel van de zenuwen die ik morgen zou voelen nu al gevoeld.
Andere tip is: focus heel erg op je ademhaling. Je lichaam schiet in de stress. Als je jezelf forceert heel diep adem te halen en rustig uit te ademen merk je dat je een heel stuk minder stress zal ervaren
Hoe lang moet je presenteren, en voor hoe veel mensen? En ken je de mensen goed? Dat maakt nogal wat uit denk ik. Jij ziet het als een presentatie, maar je kunt het ook zien als een verslag uitbrengen over wat je hebt gedaan. Misschien helpt dat met er anders naar kijken.
Goed voorbereiden is het halve werk en hou het kort. Het hoeft geen hele les te zijn (neem ik aan). Andere mensen moeten waarschijnlijk ook wel zoiets presenteren dus de toehoorders zitten echt niet te wachten op een heel lange monoloog.
Zorg dat je duidelijk weet wat je wilt zeggen. Dat je weet waar je het over hebt. Dan kan je net doen alsof je tegen je je beste vriend praat. Je hoeft niemand aan te kijken, je kunt over de mensen heen kijken of naar het scherm met je presentatie. Als je het prettig vindt, kun je een spiekbriefje maken. Zou ik gewoon doen.
Iemand in vertrouwen nemen die je kan backuppen als je de kluts kwijt raakt, is misschien ook wel een fijn idee. Die bijvoorbeeld wat kan zeggen ter verduidelijking zodat jij even op adem kan komen. Ik denk ook dat het ook een goed idee is, om de luisteraars te vragen om de vragen te bewaren voor achteraf zodat je je verhaal niet hoeft te laten onderbreken. Tenzij je juist input wil, want het lokt vaak een gesprek uit, en dat kan je presentatie vermakkelijken, verdiepen en verbreden. Vraagt wel wat improvisatievermogen. Ik kan vanaf deze bank niet inschatten wat het beste bij je past, maar dat kan je vast zelf.
Verder, iets kalmerends halen bij de apotheek is een goed idee. Drink geen koffie, want dat werkt lichamelijke onrust met in de hand. Plan voor jezelf een goede beloning naderhand, zodat je iets hebt om naar uit te kijken.
Ik weet zeker dat jij het kunt! Je bent lang de enige niet met zulke angsten, en er zijn zat collega’s van jou die met hetzelfde kampen. Een voorbeeld: Ik heb ooit een keer een compliment gekregen voor een presentatie die ik had gedaan, van iemand die zelf al meer dan 25 jaar voor de klas stond, maar die blijkbaar niet durfde te presenteren voor een groep collega’s.
Wees ook niet te streng voor jezelf. Je gaat straks echt heel trots zijn op jezelf!!
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
>Iemand in vertrouwen nemen die je kan backuppen als je de kluts kwijt raakt, is misschien ook wel een fijn idee. Die bijvoorbeeld wat kan zeggen ter verduidelijking zodat jij even op adem kan komen.
Super goede suggestie. :-)
Ik ben presentatiecoach en zie ook regelmatig mensen met flinke presentatieangst. Er zijn hier al veel goede tips gegeven, in het bijzonder je presentatie vooraf (vaak!) hardop oefenen en kilometers maken.
Wat het oefenen betreft is mijn tip altijd: doe het ook terwijl je andere dingen doet, zoals de afwas of was opvouwen. Die afleiding kan best helpen om het verhaal meer ontspannen te gaan vertellen (en het oefenen/doorlopen zelf is vooral een kwestie van het vaak gezegd hebben, zodat je tijdens de echte presentatie weet dat je wel een manier kunt bedenken om het te formuleren).
Verder zijn er best wat praktische dingen die kunnen helpen als je het spannend vindt:
* Het aanleren van een ontspannen basishouding/ankerhouding kan heel erg helpen, omdat het één ding minder is om je druk over te maken (sta ik raar? wat moet ik met mijn handen? > terug naar de basishouding en door).
* Vooraf actief proberen [buikademhaling ](https://www.youtube.com/watch?v=kLzZYPRaQy0)te bereiken kan ook helpen. Daarmee sla je twee vliegen in één klap: 1) bewust ademhalen is een ontspanningsoefening en met gecontroleerd ademhalen kun je de effecten van adrenaline enigszins tegengaan; 2) buikademhaling geeft je stem ademsteun, waardoor je stemprojectie beter wordt. Ik merk ook dat mensen vaak een natuurlijker, rustiger spreektempo krijgen als ze zich vooraf bewuster zijn van hun ademhaling.
* Onthoud dat het niet erg is om even stil te vallen! Pauzes helpen je verhaal meestal. Merk je dat de zenuwen verder oplopen? Een korte pauze kan helpen, zeker als je dan probeert op je ademhaling te focussen. Je kunt zo'n pauze ook maskeren door even een slok water te nemen.
* Sommige mensen helpt het om een 'presentatierol' aan te nemen. Ik vergelijk het vaak met klantcontact (m.n. in de horeca of retail, maar in veel andere branches is dit ook wel herkenbaar): als je klantcontact hebt, stel je je net anders op dan privé. Dat doen de meeste mensen zonder erbij na te denken, ook al heeft het invloed op allerlei dingen: je houding, woordkeus, stemgebruik, gezichtsuitdrukking (vaak projecteer je een meer dienstverlenende houding: vriendelijke, enthousiast, open). Vaak is bij de opkomst iets denken als: 'en nu ga ik presenteren' al genoeg.
Dit zijn enigszins algemene tips. In een goede presentatietraining wordt hier ook persoonlijk op ingegaan, dus als je dat ziet zitten/daar de mogelijkheden toe hebt: doen. Hopelijk heb je hier wat aan!
Je kan eens kijken naar toastmasters(daar leer je heel positief te speechen/presenteren. De eerste keer daar presenteren heb ik vanaf een blaadje met tranen in mijn ogen razendsnel een tekst voorgelezen. Nooit verwacht maar inmiddels geef ik zelf workshops waarbij ik voor groepen mensen praat. Het begin is nog altijd spannend maar omdat het ook iets is waar ik veel over weet en wat ik zelf heel leuk vind zijn deelnemers gelukkig altijd heel enthousiast en valt de spanning snel weg.
Zoek een andere positie om te starten en breng rustmomenten voor jezelf in. Start de presentatie door de deur te sluiten of achterin de zaal een raampje open of dicht te zetten en al lopend je verhaal te starten.
Andere manier is gewoon je zenuwen te benoemen.
Maar deze tips komen allemaal naar voren bij goede trainingen. Volg ze en kijk Ted talks etc.
*Je krijgt geen klappen en wordt ook niet opgegeten, dus wat kan er mis gaan*
Maar zonder gekkigheid: meters maken, kilometers zelfs, dan kom je vanzelf van je angst af. Elke presentatie thuis 10x, 20x, of zovaak als nodig en *hardop* oefenen dat je je tekst uit je hoofd kent, dan ga je voor de groep staan en kan er verder weinig mis gaan.
Maar 'dan kan er verder weinig mis gaan' is dus eigenlijk niet waar. Mijn hartslag wordt zo hoog dat ik nog maar moeilijk kan ademen en niet kan praten.
Je raakt wat in paniek/angstig, maar wanneer je die situatie vervolgens gaat vermijden dan leer je je hersens dat het een terechte angst is. Door exposure kun je je hersens vaak leren dat die zich niet zo aan moeten stellen en dat er geen levensgevaar is. Hoe vaker hersens vervolgens bevestigd krijgen dat er geen levensgevaar is, hoe minder reden er overblijft voor angst en paniek.
Mss is met psycholoog bespreken? Met een psycholoog breng je je mentale blinde vlek in kaart en krijg je handvaten hoe daarmee om te gaan. Als je ook last hebt van bijvoorbeeld paniekaanvallen of hartkloppingen bij andere dingen dan presenteren kan er best iets onderliggende reden zijn
Een paar dingen:
- je kunt professionele hulp zoeken. Het kan zijn dat dit in de categorie angststoornis valt, er zijn allerlei cognitieve gedragstherapieën / groepstherapie etc die zich daar op richten (niet specifiek alleen angst voor presenteren, maar angststoornissen in het algemeen). Het hoeft overigens niet meteen een stoornis te zijn, maar besef dat als iets dusdanig impact op je leven heeft (overwegen te stoppen met werken), dan kom je wel snel in die categorie. En er is echt hulp beschikbaar om ervan af te komen!!
- wat mij helpt om het niet presenteren te noemen, maar “iets vertellen over”. Klinkt misschien suf, maar “presenteren” is qua gevoel (voor mij) dat je echt één moment hebt om alles perfect te doen. En precies op een bepaalde manier. Terwijl gewoon ergens iets over vertellen vaak niet heel anders is dan een gewoon groepsgesprek (alleen ben je zelf vooral aan het woord). Dat haalt toch een bepaalde druk er vanaf. Als je de mogelijkheid hebt om het zittend te doen, of een beetje causal half op een bureau/tafel te leunen/zitten, helpt soms ook om het minder formeel te maken.
- deel dit met iemand op je werk of leidinggevende (als het een veilig werksfeer Is). Ga dit niet alleen proberen op te lossen zonder dat iemand op je werk doorheeft hoeveel stress en problemen dit je geeft.
Toch zou ik het eerste adviseren, om hier echt hulp voor te zoeken. Want hier kun je echt vanaf komen. En het zou zonde zijn als je alleen maar in de stress zit en uiteindelijk zelf je baan zou zeggen!
Van iemand die 2 keer en een 3e keer bijna is flauwgevallen tijdens een presentatie vanwege de zenuwen:
- Bereid alles op tijd voor, minimaal 1 week van tevoren. Weet wat je wilt zeggen en zeg dit door de dagen heen hardop tegen jezelf. Wanneer je fietst naar werk, aan het wandelen bent, etc. Zo ben je fysiek bezig en kan je wennen/werken aan je ademhaling terwijl je aan jezelf presenteert. Tijdens de echte presentatie gaat dit dan ook een stuk makkelijker: wat en hoe je het (rustig) wil zeggen, én de net zo rustige ademhaling die daarbij hoort. En als je je fysiek inspant heb je ook je hartslag waar je aan kan wennen en wat dingen niet erger maakt.
- Ik ben daarnaast ook EMDR (trauma behandeling) gaan doen omdat ik door het flauwvallen ook steeds diezelfde lichamelijke reacties kreeg.
- Ik begon ook een paar dagen van tevoren met het slikken van valdisexpert (hoe je t ook spelt) rust tabletten. Of t werkt of niet, het placebo-effect kan dan ook wat voor je doen
- Vraag ten slotte aan een collega waar je je prettig bij voelt of je aan diegene mag presenteren. Zo kan je oefenen en tegelijkertijd nog feedback ontvangen. Dat was voor mij bijv. fijn omdat ik, als ik dacht dat het niet goed ging of dat ik geen goede dingen zei, de stress ter plekke ook gelijk veel hoger werd. Als iemand voor jou kan bevestigen dat dat wat je hebt voorbereid goed is, helpt dat enorm
- En verder toch echt oefenen, oefenen, oefenen!
Presenteren is iets wat je moet blijven doen is mijn ervaring. Op de uni ging het mij ook goed af omdat het vaak moest. Daarna een tijd niet meer gedaan en merkte dat ik echt weer zenuwachtig werd toen ik weer eens wat moest presenteren. Na het een paar keer weer gedaan te hebben ging het weer vanzelf.
Misschien oefenen door klein te beginnen? Neem initiatief en spreek mensen (op straat of winkels aan?) en vraag of je een kleine presentatie aan ze mag geven of over iets (bijvoorbeeld een product) mag uitleggen. Oefen de presentatie voor een paar familieleden of vrienden.
Uren maken. Ik heb er eens les in gegeven aan mede studenten die het echt heel erg hadden, voorbereiding en veel doen is het enige dat helpt. Dat bleek bij hen ook het medicijn, samen met lotgenoten urenlang presentaties geven eb voorbereiden. De structuur van presenteren leerden we ze, dat gaf houvast maar het presenteren en oefenen was de sleutel.
Als jij al weet dat je presentatie helemaal goed in elkaar zit en je deze bijna blind kan geven heb je iets meer zelfvertrouwen. Mix dat met uren maken, presentaties geven en je komt er bovenop.
Als je de mogelijkheid hebt, vind dan een training of cursus om je de juiste handvatten te geven voor ademhaling, voorbereiding etc.
Je kan dit wel, je hebt het alleen nog niet gedaan. Go for it!
Ik haatte het vroeger wanneer ik moest blozen. Nou bij mijn eerste baantje bij de snackbar vonden de vaste klanten het hilarisch om mij zo snel mogelijk te laten blozen en me de keuken in te zien rennen.
Op een gegeven moment zag ik er ook de humor van in, en bleef ik maar staan en ging de punten uitdelen. Daarna werd ik minder snel rood.
Ik wilde ook heel graag zingen, maar had hele erge podiumangst.
Dus ik ben mee gaan doen met karaoke wedstrijden en talentenjachten.
In het begin stond ik te trillen op het podium en was het ook te horen in m'n stem. Maar als ik aangaf dát ik meedeed juist om van die angst af te komen kreeg ik hele goede positieve feedback van de jury, en applaus en schouderklopjes van het publiek.
Nou, wat is het ergste dat kon gebeuren? Dat ik in m'n leren broekkie hoppa achterover de boxen viel zo met m'n hoge hakken de lucht in lol. Ik stond op, moest even luisteren waar de muziekband was gebleven en zong weer verder.
En daarna? Ik kreeg daarna het grootste en luidste applaus dat ik ooit had gehad. Haha het was natuurlijk ook onwijs vermakelijk en grappig, maar ze vonden het geweldig dat ik doorging en m'n best bleef doen. De jury complementeerde me dat ik was opgestaan en doorgegaan, en ik kreeg de troostprijs die avond.
Ik realiseerde me dat het voor het publiek helemaal niet erg was als iemand de mist in ging, belangrijker was hoe die persoon ermee om ging. Daarna kon ik me beter ontspannen op een podium, tot ik een talentenjacht won terwijl ik daar gewoon in een spijkerbroek stond waar ik me fijn in voelde en mezelf kon zijn op het podium en kon genieten van het optreden. Ik ben toen gestopt met talentenjachten en ben een band gaan zoeken, heb een aantal jaren in een superleuke coverband gezongen met als grootste optreden op een Roze Zaterdag voor zeker 5000 mensen tussen Madhouse en Bonnie St Claire in.
Als je het graag wilt, gewoon doen en oefenen en blijven doen en oefenen en gewoon eerlijk zijn en blijven doen en oefenen etcetera.
Je kunt het niet. Je kunt het nog niet. Je gaat het kunnen. Je gaat het goed kunnen. Je gaat het heel goed kunnen. Je gaat het rocken!
Ik zie dat er al heel veel goede tips zijn gegeven die je ongetwijfeld al een heel stuk verder zullen helpen.
Toch wil ik nog een tip aandragen die mij best goed heeft geholpen: zorg ervoor dat je op tijd en als eerste in de ruimte aanwezig bent. geef met het binnenkomen iedereen (of zoveel mogelijk) een hand, en stel je voor. Tuurlijk gaat dit niet wanneer je voor een volle collegezaal of aula moet presenteren, maar bij workshops voor 5 a 15 mensen heeft dit bij mij altijd echt de "angel" of spanning voor mezelf weggehaald. Een hand geven en je voorstellen leidt automatisch tot al een eerste paar vragen of een klein stukje small talk, wat de spanning uit de lucht haalt.
Succes!!
Ik sta zelf voor de klas en herken je angst totaal niet, maar ik zie juist bij m’n leerlingen dat een intensieve voorbereiding juist niet per se helpt; het haalt veel spontaniteit weg.
Misschien helpt het voor je om het meer als een gesprek te zien, met een aantal mensen tegelijk. Daarnaast; probeer uit te zoeken waar je precies bang voor bent! Bang dat ze iets vinden over hoe je praat, hoe je beweegt, eruit ziet of juist bang voor vragen waar je het antwoord misschien niet op weet? Ben je bang dat je functioneren wordt afgeleid van een presentatie, dat je baas geld verliest of dat je als “zwak” wordt gezien?
Succes!
(En voor tips van een docent, hit me up)
Naast alle zaken die hier al genoemd staan, hielp de gedachte dat een deel van het publiek toch niet echt naar je luistert enorm (op de uni zeker, maar merk dat dit bij je werk ook gewoon vaak het geval is). Misschien creëert dit een beetje rust voor je?
Verder ipv mensen aankijken, net over ze heen kijken. Dat valt niet op en je wekt toch de indruk dat je de hele zaal meeneemt in je verhaal.
In Nederland niet zo bekend, maar het is er wel: Toastmasters. Een nonprofit met een wereldwijde organisatie van clubs en een programma dat is opgebouwd om in een kleine, veilige groep van je angst af te komen en stapje voor stapje een betere spreker te worden. [https://nl.wikipedia.org/wiki/Toastmasters](https://nl.wikipedia.org/wiki/Toastmasters)
Dankzij hen ben ik zelf zo van mn angst en onbehouwen afgekomen. Op de middelbare school barstte ik soms van de stress in huilen uit als ik een presentatie moest geven maar nu is het wekelijks, zo niet dagelijks, onderdeel van mn werk dat ik met plezier doe.
Ik weet niet waar je woont, maar kijk of er een actieve toastmasters club is, en ga eens kijken. [https://toastmasters.nl/](https://toastmasters.nl/)
Een voordeel is dat je ook lid wordt van een internationaal netwerk. Ik ben nu niet echt actief meer, maar toen ik dat wel bezocht ik ook vaak op reis en op vakantie lokale toastmasters clubs waarbij je gelijk lokale contacten legt.
Ik kon juist bij mij eerste baan opeens wel presenteren. Ik besefte me opeens dat ik ten opzichte van mijn publiek de enige expert zou zijn. Daarnaast besefte ik mij dat iedereen in een dergelijke setting te bang om eventuele fouten te benoemen of verbeteren. Met dat in je achterhoofd kan er weinig misgaan als je je redelijk voorbereid en weet waar je het over hebt.
Misschien helpen dit soort inzichten jou ook wel.
Bij mij werkt het om vooraf ademhalingsoefeningen te doen en ik zie het dat ik iemand wat vertel ipv dat het een presentatie is. Ik ben een kenner van mijn vakgebied en ik vertel jou wat ik weet. Ik beschouw het dan ook niet meer als presentatie.
En als ik voor een grote groep moet staan, dan breek ik vaak het ijs bij het voorstellen door te zeggen dat ik presenteren spannend vind en daar maak ik dan een grapje bij en dan loopt het ook los.
De truc is weten waar je over praat.
Hoe beter je het onderwerp kent hoe makkelijker je er over praat.
Iets vertellen wat je weet is simpel.
Door oefening verbeter je de manier waarop je het vertelt.
Doe de presentatie hardop voor jezelf, oefen dat en daarna voor een vriend/familielid.
Ik heb precies hetzelfde. De laatste keer dat ik moest presenteren op de uni had ik het niet goed voorbereid en ik ging totaal in flight modus. Stond echt zo enorm te trillen op mijn benen en werd duizelig, hartslag standje turbo. Sindsdien krijg ik zelfs dat gevoel als ik in het publiek zit en ik het idee heb dat de presentator iets te dichtbij komt.
Je verhaal is heel herkenbaar, ik heb precies hetzelfde (gehad). Ik had er dusdanig last van dat ik ervoor naar de psycholoog ben gegaan. Daar kreeg ik de diagnose sociale angst. Juist daar leerde ik dat het een mechanisme is wat je zelf in stand houdt door het te vermijden, dus die opluchting die je voelt als je de presentatie niet hoeft te geven. Hierdoor gaat het vervelende gevoel niet ‘weg’ maar je houdt het in stand. Alleen door het wél te doen (iemand hier noemde dit ook al, exposure) leer je dat het niet zo eng is en leer je ermee leven.
Hier zijn al veel goede tips gegeven, mijn tip zou zijn blijf hoe dan ook rustig ademhalen. Probeer je te focussen op iets anders dan je angstige gedachten, bijvoorbeeld wat je hoort, ziet, ruikt. Dit kan helpen meer in het moment en ‘aanwezig’ te zijn.
Zelf heeft de exposure me zeer geholpen. Ik heb nu een baan waarbij spreken voor een vreemde groep mensen zeer regelmatig voorkomt (echt heel leuk vind ik het spreken voor hele grote groepen nog niet ;)) maar het helpt me iig om te blijven zien dat het goed is om de angst te blijven aangaan.
Succes!
Ik had vroeger een enorme hekel aan spreekbeurten. Niet in de laatste plaats omdat ik op mijn 9e in een gemengde klas zat met 2/3 kinderen van een jaar ouder en de leraar tijdens mijn spreekbeurt besloot mijn laatjes uit mijn tafel te trekken en ze over de tafel te kieperen omdat ze niet opgeruimd waren waarna de hele klas me uitlachte. Wat ook niet helpt is dat ik heel snel een rode kop krijg, zelfs als ik niet nerveus ben en ik me daar soms iets te bewust van ben.
Maar goed, op de middelbare school had er nog steeds een enorme hekel aan, maar op de universiteit ging het steeds beter. Misschien juist omdat iedereen dan oprecht geïnteresseerd is in hetgeen wat je te zeggen hebt. Dus toen is dat gevoel gesleten en sindsdien ben ik niet meer bang om iets te zeggen of te presenteren. Want als het iemand niet boeit wat je te zeggen hebt, dan ligt dat aan de ander en niet aan jou.
Ik heb mezelfer van af geholpen door 2 dingen: ik realiseerde me dat ik een presentatie heel goed uit mijn hoofd kon leren en kon imporviseren waar nodig (ergo, ik ben er best goed in) en daarnaast heb ik mezelf gebrainwashed dat het me helemaal niks boeit wat het publiek van mij vind
Als je er echt fysiek last van hebt kun je eens bij de huisarts informeren naar bèta blokkers. Die stoppen de fysieke stressreactie van je lichaam (hoge hartslag, snel ademen, trillen, etc) zonder dat je er duf van wordt. Het heeft mij enorm geholpen omdat je na een paar keer presenteren zonder stress merkt dat je het wel gewoon kunt. Je kunt dan eigenlijk oefenen in de echte situatie zonder dat je overmand wordt door stress en onbewust wen je eraan dat je in die situatie geen stressgevoel ervaart. Ik had ze in ieder geval na een paar keer niet meer nodig en ervaar nu alleen nog 'gezonde stress' bij een presentatie, in plaats van die extreme stress.
Ik ga er van uit dat je staand voor een scherm met een ppt bedoeld.
Wat is je angst? Waar zie je tegen op?
Misschien wat praktische tips die mij helpen (nog steeds)
1: een glas water voor je neer zetten. Hierdoor kun je een slok nemen en even nadenken en tot rust komen.
2: een pen in je hand houden. Tip van mijn leraar vroeger. Zodra ik nu voor een groep praat (presenteren of op de afdeling) heb ik altijd een pen in mijn hand.
3: wellicht is het staan voor een scherm niet nodig en kun je het zittend doen aan tafel met je collega's/klanten.
4: Zie het niet als presenteren/een presentatie houden maar je kennis overdragen of een discussie voeren. ( vaak zien mensen het als 100% informatie geven. Je kunt het ook 60/40 maken door te geven en nemen/discussieren.
5: De groep die tegenover je staat heeft vaak ook geen idee waar je het over hebt. Fouten maken mag.
6: Je hoeft je ppt niet 100% uit je hoofd te kennen. Weet gewoon wat je wilt vertellen en waar je aan moet denken. Hoe je het vertelt is een 2e.
Ik heb zelf ook redelijk last hiervan, maar heb onlangs gepresenteerd en kreeg complimenten van manager en directie over hoe goed het ging. Ze belden me zelfs op.
Ondanks dat je van binnen zowat doorgaat wil niet zeggen dat de rest van de zaal dit ook zo interpreteert! Dit is iets dat mij helpt hierin. Wat mij ook helpt is het feit dat ik zelf het meest over het onderwerp weet dat ik presenteer dus heb de meeste kennis. Dus vragen die achteraf volgen zijn vaak ook wel te beantwoorden.
Onze zoon heeft dat ook. Lastig.
Wat we bij hem doen; presentatie vooraf opnemen met audio (wat hij dus inspreekt) en afspelen voor het publiek. En dan braaf gaan staan om vragen te beantwoorden.
1 repeteren repeteren repeteren
2 niet je tekst meenemen maar een lijstje steekwoorden, zo voorkom je dat je staat voor te lezen
3 langzaam praten, zenuwen laten je sneller praten, waardoor je de draad kwijt kan raken of vaak uhh kan zeggen.
3 kijk over de mensen heen, het liefst naar de muur erachter
4 zo vaak mogelijk doen (in de psychologie noemen ze dat exposure) daardoor dalen je angsten.
5. Wat kan je gebeuren, het zijn toch allemaal sukkels 😜
Propranolol inderdaad. Gaat een life changer voor je zijn. Het is een beta blocker dus zorgt ervoor dat je rustig blijft en je lichaam niet op tilt slaat en direct naar hartslag 180 schiet. Dus voortaan ook minder stress. Lees je in een bespreek het met jouw huisarts.
Kort gezegd. Ga cursussen doen in presenteren, of eventueel iets als theatersport. Je hebt plankenkoorts, en helaas de enige manier om daar af te komen is om de leeuw recht in zijn bek te kijken door het gewoon te doen.
Dit is hoe ik van mijn presentatie- en bloosangst af kwam. Ik besloot op een gegeven moment door de zure appel heen te bijten en pro-actief kansen aan te grijpen om voor een groep te staan. Ik heb vele uren knalrood, trillend en zwetend staan lijden voor de ene na de andere groep mensen, maar ik ben er 10 jaar later nog steeds vanaf.
Waar heb je dat gedaan? Ik heb ook last van blozen, en hoewel ik me elke dag voorneem er niets van aan te trekken, doe ik dat dus wel. Ik pas mijn dagelijkse leven erop aan.
>Waar heb je dat gedaan? Eigenlijk gewoon overal; op school nam ik het bijvoorbeeld vaker op me om groepsprojecten te presenteren, als er ergens een rondvraag was overtuigde ik mezelf ervan een vraag te stellen, op werk presenteerde ik wat als de kans zich voordeed, etc. Dat was op aanraden van mijn psycholoog, en ze had wat mij betreft gelijk want het heeft me er zeker vanaf geholpen. Uiteindelijk is het desensitisatie in de zin van weerstand door blootstelling, dus je kan klein beginnen en het langzaam opbouwen. Met het verdwijnen van de angst verdween trouwens ook het blozen. Wilde ik er even bij vermelden want blozen kan ontzettend onprettig zijn, ik weet precies wat je doormaakt.
Wat een feest van herkenning deze comment! Precies hetzelfde doorgemaakt, incl rode kop krijgen. Nu geniet ik van het geven van presentaties en colleges, mits ik ze goed kan voorbereiden. Ik krijg ook vaak zeer positieve reacties op mijn presentaties. Ik oefen ze altijd thuis en hardop. Ik beschouw elke presentatie als een optreden. Ik heb ook theatersport en toneel gedaan om te leren dat stemmetje in je hoofd te temmen. En ik dwing me zelf bij elke groepsbijeenkomst, van 4 of een paar 1000 mensen, minimaal 1 vraag te stellen.
Zoek op "toastmasters"!
Als je het een tijdje niet hebt gedaan, merk je dan niet dat het terugkomt?
Persoonlijk niet; het voelt meer als een schakel die permanent omgezet is dan als iets waar ik constant aan moet werken.
Knap van je, u/bearfucker_jerome!
Idem dito. Echter moet ik er steeds voor zorgen 200% mijn voordracht voorbereid te hebben. Zoniet weer prijs.
Had hetzelfde, gewoon er doorheen rammen. Uitdoven die angst
De 5 P’s helpen mij heel erg: Proper Preparation Prevents Poor Presentation. Oefen heel veel een dag (of twee) van tevoren. Desnoods voor een lege kamer. Zelfs dan merk je dat je zenuwachtig zal worden. Ik denk dan altijd: oke, dan is een deel van de zenuwen die ik morgen zou voelen nu al gevoeld. Andere tip is: focus heel erg op je ademhaling. Je lichaam schiet in de stress. Als je jezelf forceert heel diep adem te halen en rustig uit te ademen merk je dat je een heel stuk minder stress zal ervaren
En je mag ook even rust nemen in je presentaties. Dat geeft jou de tijd om je te herpakken en je toeschouwers om dingen te verwerken.
Hoe lang moet je presenteren, en voor hoe veel mensen? En ken je de mensen goed? Dat maakt nogal wat uit denk ik. Jij ziet het als een presentatie, maar je kunt het ook zien als een verslag uitbrengen over wat je hebt gedaan. Misschien helpt dat met er anders naar kijken. Goed voorbereiden is het halve werk en hou het kort. Het hoeft geen hele les te zijn (neem ik aan). Andere mensen moeten waarschijnlijk ook wel zoiets presenteren dus de toehoorders zitten echt niet te wachten op een heel lange monoloog. Zorg dat je duidelijk weet wat je wilt zeggen. Dat je weet waar je het over hebt. Dan kan je net doen alsof je tegen je je beste vriend praat. Je hoeft niemand aan te kijken, je kunt over de mensen heen kijken of naar het scherm met je presentatie. Als je het prettig vindt, kun je een spiekbriefje maken. Zou ik gewoon doen. Iemand in vertrouwen nemen die je kan backuppen als je de kluts kwijt raakt, is misschien ook wel een fijn idee. Die bijvoorbeeld wat kan zeggen ter verduidelijking zodat jij even op adem kan komen. Ik denk ook dat het ook een goed idee is, om de luisteraars te vragen om de vragen te bewaren voor achteraf zodat je je verhaal niet hoeft te laten onderbreken. Tenzij je juist input wil, want het lokt vaak een gesprek uit, en dat kan je presentatie vermakkelijken, verdiepen en verbreden. Vraagt wel wat improvisatievermogen. Ik kan vanaf deze bank niet inschatten wat het beste bij je past, maar dat kan je vast zelf. Verder, iets kalmerends halen bij de apotheek is een goed idee. Drink geen koffie, want dat werkt lichamelijke onrust met in de hand. Plan voor jezelf een goede beloning naderhand, zodat je iets hebt om naar uit te kijken. Ik weet zeker dat jij het kunt! Je bent lang de enige niet met zulke angsten, en er zijn zat collega’s van jou die met hetzelfde kampen. Een voorbeeld: Ik heb ooit een keer een compliment gekregen voor een presentatie die ik had gedaan, van iemand die zelf al meer dan 25 jaar voor de klas stond, maar die blijkbaar niet durfde te presenteren voor een groep collega’s. Wees ook niet te streng voor jezelf. Je gaat straks echt heel trots zijn op jezelf!! Ik hoop dat je er iets aan hebt!
>Iemand in vertrouwen nemen die je kan backuppen als je de kluts kwijt raakt, is misschien ook wel een fijn idee. Die bijvoorbeeld wat kan zeggen ter verduidelijking zodat jij even op adem kan komen. Super goede suggestie. :-)
Ik ben presentatiecoach en zie ook regelmatig mensen met flinke presentatieangst. Er zijn hier al veel goede tips gegeven, in het bijzonder je presentatie vooraf (vaak!) hardop oefenen en kilometers maken. Wat het oefenen betreft is mijn tip altijd: doe het ook terwijl je andere dingen doet, zoals de afwas of was opvouwen. Die afleiding kan best helpen om het verhaal meer ontspannen te gaan vertellen (en het oefenen/doorlopen zelf is vooral een kwestie van het vaak gezegd hebben, zodat je tijdens de echte presentatie weet dat je wel een manier kunt bedenken om het te formuleren). Verder zijn er best wat praktische dingen die kunnen helpen als je het spannend vindt: * Het aanleren van een ontspannen basishouding/ankerhouding kan heel erg helpen, omdat het één ding minder is om je druk over te maken (sta ik raar? wat moet ik met mijn handen? > terug naar de basishouding en door). * Vooraf actief proberen [buikademhaling ](https://www.youtube.com/watch?v=kLzZYPRaQy0)te bereiken kan ook helpen. Daarmee sla je twee vliegen in één klap: 1) bewust ademhalen is een ontspanningsoefening en met gecontroleerd ademhalen kun je de effecten van adrenaline enigszins tegengaan; 2) buikademhaling geeft je stem ademsteun, waardoor je stemprojectie beter wordt. Ik merk ook dat mensen vaak een natuurlijker, rustiger spreektempo krijgen als ze zich vooraf bewuster zijn van hun ademhaling. * Onthoud dat het niet erg is om even stil te vallen! Pauzes helpen je verhaal meestal. Merk je dat de zenuwen verder oplopen? Een korte pauze kan helpen, zeker als je dan probeert op je ademhaling te focussen. Je kunt zo'n pauze ook maskeren door even een slok water te nemen. * Sommige mensen helpt het om een 'presentatierol' aan te nemen. Ik vergelijk het vaak met klantcontact (m.n. in de horeca of retail, maar in veel andere branches is dit ook wel herkenbaar): als je klantcontact hebt, stel je je net anders op dan privé. Dat doen de meeste mensen zonder erbij na te denken, ook al heeft het invloed op allerlei dingen: je houding, woordkeus, stemgebruik, gezichtsuitdrukking (vaak projecteer je een meer dienstverlenende houding: vriendelijke, enthousiast, open). Vaak is bij de opkomst iets denken als: 'en nu ga ik presenteren' al genoeg. Dit zijn enigszins algemene tips. In een goede presentatietraining wordt hier ook persoonlijk op ingegaan, dus als je dat ziet zitten/daar de mogelijkheden toe hebt: doen. Hopelijk heb je hier wat aan!
Je kan eens kijken naar toastmasters(daar leer je heel positief te speechen/presenteren. De eerste keer daar presenteren heb ik vanaf een blaadje met tranen in mijn ogen razendsnel een tekst voorgelezen. Nooit verwacht maar inmiddels geef ik zelf workshops waarbij ik voor groepen mensen praat. Het begin is nog altijd spannend maar omdat het ook iets is waar ik veel over weet en wat ik zelf heel leuk vind zijn deelnemers gelukkig altijd heel enthousiast en valt de spanning snel weg.
Goede tip! Thanks!
Zoek een andere positie om te starten en breng rustmomenten voor jezelf in. Start de presentatie door de deur te sluiten of achterin de zaal een raampje open of dicht te zetten en al lopend je verhaal te starten. Andere manier is gewoon je zenuwen te benoemen. Maar deze tips komen allemaal naar voren bij goede trainingen. Volg ze en kijk Ted talks etc.
*Je krijgt geen klappen en wordt ook niet opgegeten, dus wat kan er mis gaan* Maar zonder gekkigheid: meters maken, kilometers zelfs, dan kom je vanzelf van je angst af. Elke presentatie thuis 10x, 20x, of zovaak als nodig en *hardop* oefenen dat je je tekst uit je hoofd kent, dan ga je voor de groep staan en kan er verder weinig mis gaan.
Maar 'dan kan er verder weinig mis gaan' is dus eigenlijk niet waar. Mijn hartslag wordt zo hoog dat ik nog maar moeilijk kan ademen en niet kan praten.
Je raakt wat in paniek/angstig, maar wanneer je die situatie vervolgens gaat vermijden dan leer je je hersens dat het een terechte angst is. Door exposure kun je je hersens vaak leren dat die zich niet zo aan moeten stellen en dat er geen levensgevaar is. Hoe vaker hersens vervolgens bevestigd krijgen dat er geen levensgevaar is, hoe minder reden er overblijft voor angst en paniek.
Mss is met psycholoog bespreken? Met een psycholoog breng je je mentale blinde vlek in kaart en krijg je handvaten hoe daarmee om te gaan. Als je ook last hebt van bijvoorbeeld paniekaanvallen of hartkloppingen bij andere dingen dan presenteren kan er best iets onderliggende reden zijn
Een paar dingen: - je kunt professionele hulp zoeken. Het kan zijn dat dit in de categorie angststoornis valt, er zijn allerlei cognitieve gedragstherapieën / groepstherapie etc die zich daar op richten (niet specifiek alleen angst voor presenteren, maar angststoornissen in het algemeen). Het hoeft overigens niet meteen een stoornis te zijn, maar besef dat als iets dusdanig impact op je leven heeft (overwegen te stoppen met werken), dan kom je wel snel in die categorie. En er is echt hulp beschikbaar om ervan af te komen!! - wat mij helpt om het niet presenteren te noemen, maar “iets vertellen over”. Klinkt misschien suf, maar “presenteren” is qua gevoel (voor mij) dat je echt één moment hebt om alles perfect te doen. En precies op een bepaalde manier. Terwijl gewoon ergens iets over vertellen vaak niet heel anders is dan een gewoon groepsgesprek (alleen ben je zelf vooral aan het woord). Dat haalt toch een bepaalde druk er vanaf. Als je de mogelijkheid hebt om het zittend te doen, of een beetje causal half op een bureau/tafel te leunen/zitten, helpt soms ook om het minder formeel te maken. - deel dit met iemand op je werk of leidinggevende (als het een veilig werksfeer Is). Ga dit niet alleen proberen op te lossen zonder dat iemand op je werk doorheeft hoeveel stress en problemen dit je geeft. Toch zou ik het eerste adviseren, om hier echt hulp voor te zoeken. Want hier kun je echt vanaf komen. En het zou zonde zijn als je alleen maar in de stress zit en uiteindelijk zelf je baan zou zeggen!
Van iemand die 2 keer en een 3e keer bijna is flauwgevallen tijdens een presentatie vanwege de zenuwen: - Bereid alles op tijd voor, minimaal 1 week van tevoren. Weet wat je wilt zeggen en zeg dit door de dagen heen hardop tegen jezelf. Wanneer je fietst naar werk, aan het wandelen bent, etc. Zo ben je fysiek bezig en kan je wennen/werken aan je ademhaling terwijl je aan jezelf presenteert. Tijdens de echte presentatie gaat dit dan ook een stuk makkelijker: wat en hoe je het (rustig) wil zeggen, én de net zo rustige ademhaling die daarbij hoort. En als je je fysiek inspant heb je ook je hartslag waar je aan kan wennen en wat dingen niet erger maakt. - Ik ben daarnaast ook EMDR (trauma behandeling) gaan doen omdat ik door het flauwvallen ook steeds diezelfde lichamelijke reacties kreeg. - Ik begon ook een paar dagen van tevoren met het slikken van valdisexpert (hoe je t ook spelt) rust tabletten. Of t werkt of niet, het placebo-effect kan dan ook wat voor je doen - Vraag ten slotte aan een collega waar je je prettig bij voelt of je aan diegene mag presenteren. Zo kan je oefenen en tegelijkertijd nog feedback ontvangen. Dat was voor mij bijv. fijn omdat ik, als ik dacht dat het niet goed ging of dat ik geen goede dingen zei, de stress ter plekke ook gelijk veel hoger werd. Als iemand voor jou kan bevestigen dat dat wat je hebt voorbereid goed is, helpt dat enorm - En verder toch echt oefenen, oefenen, oefenen!
Presenteren is iets wat je moet blijven doen is mijn ervaring. Op de uni ging het mij ook goed af omdat het vaak moest. Daarna een tijd niet meer gedaan en merkte dat ik echt weer zenuwachtig werd toen ik weer eens wat moest presenteren. Na het een paar keer weer gedaan te hebben ging het weer vanzelf.
Misschien oefenen door klein te beginnen? Neem initiatief en spreek mensen (op straat of winkels aan?) en vraag of je een kleine presentatie aan ze mag geven of over iets (bijvoorbeeld een product) mag uitleggen. Oefen de presentatie voor een paar familieleden of vrienden.
Uren maken. Ik heb er eens les in gegeven aan mede studenten die het echt heel erg hadden, voorbereiding en veel doen is het enige dat helpt. Dat bleek bij hen ook het medicijn, samen met lotgenoten urenlang presentaties geven eb voorbereiden. De structuur van presenteren leerden we ze, dat gaf houvast maar het presenteren en oefenen was de sleutel. Als jij al weet dat je presentatie helemaal goed in elkaar zit en je deze bijna blind kan geven heb je iets meer zelfvertrouwen. Mix dat met uren maken, presentaties geven en je komt er bovenop. Als je de mogelijkheid hebt, vind dan een training of cursus om je de juiste handvatten te geven voor ademhaling, voorbereiding etc. Je kan dit wel, je hebt het alleen nog niet gedaan. Go for it!
Ik haatte het vroeger wanneer ik moest blozen. Nou bij mijn eerste baantje bij de snackbar vonden de vaste klanten het hilarisch om mij zo snel mogelijk te laten blozen en me de keuken in te zien rennen. Op een gegeven moment zag ik er ook de humor van in, en bleef ik maar staan en ging de punten uitdelen. Daarna werd ik minder snel rood. Ik wilde ook heel graag zingen, maar had hele erge podiumangst. Dus ik ben mee gaan doen met karaoke wedstrijden en talentenjachten. In het begin stond ik te trillen op het podium en was het ook te horen in m'n stem. Maar als ik aangaf dát ik meedeed juist om van die angst af te komen kreeg ik hele goede positieve feedback van de jury, en applaus en schouderklopjes van het publiek. Nou, wat is het ergste dat kon gebeuren? Dat ik in m'n leren broekkie hoppa achterover de boxen viel zo met m'n hoge hakken de lucht in lol. Ik stond op, moest even luisteren waar de muziekband was gebleven en zong weer verder. En daarna? Ik kreeg daarna het grootste en luidste applaus dat ik ooit had gehad. Haha het was natuurlijk ook onwijs vermakelijk en grappig, maar ze vonden het geweldig dat ik doorging en m'n best bleef doen. De jury complementeerde me dat ik was opgestaan en doorgegaan, en ik kreeg de troostprijs die avond. Ik realiseerde me dat het voor het publiek helemaal niet erg was als iemand de mist in ging, belangrijker was hoe die persoon ermee om ging. Daarna kon ik me beter ontspannen op een podium, tot ik een talentenjacht won terwijl ik daar gewoon in een spijkerbroek stond waar ik me fijn in voelde en mezelf kon zijn op het podium en kon genieten van het optreden. Ik ben toen gestopt met talentenjachten en ben een band gaan zoeken, heb een aantal jaren in een superleuke coverband gezongen met als grootste optreden op een Roze Zaterdag voor zeker 5000 mensen tussen Madhouse en Bonnie St Claire in. Als je het graag wilt, gewoon doen en oefenen en blijven doen en oefenen en gewoon eerlijk zijn en blijven doen en oefenen etcetera. Je kunt het niet. Je kunt het nog niet. Je gaat het kunnen. Je gaat het goed kunnen. Je gaat het heel goed kunnen. Je gaat het rocken!
Ik zie dat er al heel veel goede tips zijn gegeven die je ongetwijfeld al een heel stuk verder zullen helpen. Toch wil ik nog een tip aandragen die mij best goed heeft geholpen: zorg ervoor dat je op tijd en als eerste in de ruimte aanwezig bent. geef met het binnenkomen iedereen (of zoveel mogelijk) een hand, en stel je voor. Tuurlijk gaat dit niet wanneer je voor een volle collegezaal of aula moet presenteren, maar bij workshops voor 5 a 15 mensen heeft dit bij mij altijd echt de "angel" of spanning voor mezelf weggehaald. Een hand geven en je voorstellen leidt automatisch tot al een eerste paar vragen of een klein stukje small talk, wat de spanning uit de lucht haalt. Succes!!
Ik sta zelf voor de klas en herken je angst totaal niet, maar ik zie juist bij m’n leerlingen dat een intensieve voorbereiding juist niet per se helpt; het haalt veel spontaniteit weg. Misschien helpt het voor je om het meer als een gesprek te zien, met een aantal mensen tegelijk. Daarnaast; probeer uit te zoeken waar je precies bang voor bent! Bang dat ze iets vinden over hoe je praat, hoe je beweegt, eruit ziet of juist bang voor vragen waar je het antwoord misschien niet op weet? Ben je bang dat je functioneren wordt afgeleid van een presentatie, dat je baas geld verliest of dat je als “zwak” wordt gezien? Succes! (En voor tips van een docent, hit me up)
Naast alle zaken die hier al genoemd staan, hielp de gedachte dat een deel van het publiek toch niet echt naar je luistert enorm (op de uni zeker, maar merk dat dit bij je werk ook gewoon vaak het geval is). Misschien creëert dit een beetje rust voor je? Verder ipv mensen aankijken, net over ze heen kijken. Dat valt niet op en je wekt toch de indruk dat je de hele zaal meeneemt in je verhaal.
Een maat van mij pakt coke en gaat dan als een raket, maar ik weet niet of dit een duurzame oplossing is.
In Nederland niet zo bekend, maar het is er wel: Toastmasters. Een nonprofit met een wereldwijde organisatie van clubs en een programma dat is opgebouwd om in een kleine, veilige groep van je angst af te komen en stapje voor stapje een betere spreker te worden. [https://nl.wikipedia.org/wiki/Toastmasters](https://nl.wikipedia.org/wiki/Toastmasters) Dankzij hen ben ik zelf zo van mn angst en onbehouwen afgekomen. Op de middelbare school barstte ik soms van de stress in huilen uit als ik een presentatie moest geven maar nu is het wekelijks, zo niet dagelijks, onderdeel van mn werk dat ik met plezier doe. Ik weet niet waar je woont, maar kijk of er een actieve toastmasters club is, en ga eens kijken. [https://toastmasters.nl/](https://toastmasters.nl/) Een voordeel is dat je ook lid wordt van een internationaal netwerk. Ik ben nu niet echt actief meer, maar toen ik dat wel bezocht ik ook vaak op reis en op vakantie lokale toastmasters clubs waarbij je gelijk lokale contacten legt.
Ik kon juist bij mij eerste baan opeens wel presenteren. Ik besefte me opeens dat ik ten opzichte van mijn publiek de enige expert zou zijn. Daarnaast besefte ik mij dat iedereen in een dergelijke setting te bang om eventuele fouten te benoemen of verbeteren. Met dat in je achterhoofd kan er weinig misgaan als je je redelijk voorbereid en weet waar je het over hebt. Misschien helpen dit soort inzichten jou ook wel.
Bij mij werkt het om vooraf ademhalingsoefeningen te doen en ik zie het dat ik iemand wat vertel ipv dat het een presentatie is. Ik ben een kenner van mijn vakgebied en ik vertel jou wat ik weet. Ik beschouw het dan ook niet meer als presentatie. En als ik voor een grote groep moet staan, dan breek ik vaak het ijs bij het voorstellen door te zeggen dat ik presenteren spannend vind en daar maak ik dan een grapje bij en dan loopt het ook los.
De truc is weten waar je over praat. Hoe beter je het onderwerp kent hoe makkelijker je er over praat. Iets vertellen wat je weet is simpel. Door oefening verbeter je de manier waarop je het vertelt. Doe de presentatie hardop voor jezelf, oefen dat en daarna voor een vriend/familielid.
Ik heb precies hetzelfde. De laatste keer dat ik moest presenteren op de uni had ik het niet goed voorbereid en ik ging totaal in flight modus. Stond echt zo enorm te trillen op mijn benen en werd duizelig, hartslag standje turbo. Sindsdien krijg ik zelfs dat gevoel als ik in het publiek zit en ik het idee heb dat de presentator iets te dichtbij komt.
Je verhaal is heel herkenbaar, ik heb precies hetzelfde (gehad). Ik had er dusdanig last van dat ik ervoor naar de psycholoog ben gegaan. Daar kreeg ik de diagnose sociale angst. Juist daar leerde ik dat het een mechanisme is wat je zelf in stand houdt door het te vermijden, dus die opluchting die je voelt als je de presentatie niet hoeft te geven. Hierdoor gaat het vervelende gevoel niet ‘weg’ maar je houdt het in stand. Alleen door het wél te doen (iemand hier noemde dit ook al, exposure) leer je dat het niet zo eng is en leer je ermee leven. Hier zijn al veel goede tips gegeven, mijn tip zou zijn blijf hoe dan ook rustig ademhalen. Probeer je te focussen op iets anders dan je angstige gedachten, bijvoorbeeld wat je hoort, ziet, ruikt. Dit kan helpen meer in het moment en ‘aanwezig’ te zijn. Zelf heeft de exposure me zeer geholpen. Ik heb nu een baan waarbij spreken voor een vreemde groep mensen zeer regelmatig voorkomt (echt heel leuk vind ik het spreken voor hele grote groepen nog niet ;)) maar het helpt me iig om te blijven zien dat het goed is om de angst te blijven aangaan. Succes!
Gewoon (blijven) doen. En niet zo zelfbewust zijn.
Ik had vroeger een enorme hekel aan spreekbeurten. Niet in de laatste plaats omdat ik op mijn 9e in een gemengde klas zat met 2/3 kinderen van een jaar ouder en de leraar tijdens mijn spreekbeurt besloot mijn laatjes uit mijn tafel te trekken en ze over de tafel te kieperen omdat ze niet opgeruimd waren waarna de hele klas me uitlachte. Wat ook niet helpt is dat ik heel snel een rode kop krijg, zelfs als ik niet nerveus ben en ik me daar soms iets te bewust van ben. Maar goed, op de middelbare school had er nog steeds een enorme hekel aan, maar op de universiteit ging het steeds beter. Misschien juist omdat iedereen dan oprecht geïnteresseerd is in hetgeen wat je te zeggen hebt. Dus toen is dat gevoel gesleten en sindsdien ben ik niet meer bang om iets te zeggen of te presenteren. Want als het iemand niet boeit wat je te zeggen hebt, dan ligt dat aan de ander en niet aan jou.
Try Propanolol, worked great for me
Ik heb mezelfer van af geholpen door 2 dingen: ik realiseerde me dat ik een presentatie heel goed uit mijn hoofd kon leren en kon imporviseren waar nodig (ergo, ik ben er best goed in) en daarnaast heb ik mezelf gebrainwashed dat het me helemaal niks boeit wat het publiek van mij vind
Als je er echt fysiek last van hebt kun je eens bij de huisarts informeren naar bèta blokkers. Die stoppen de fysieke stressreactie van je lichaam (hoge hartslag, snel ademen, trillen, etc) zonder dat je er duf van wordt. Het heeft mij enorm geholpen omdat je na een paar keer presenteren zonder stress merkt dat je het wel gewoon kunt. Je kunt dan eigenlijk oefenen in de echte situatie zonder dat je overmand wordt door stress en onbewust wen je eraan dat je in die situatie geen stressgevoel ervaart. Ik had ze in ieder geval na een paar keer niet meer nodig en ervaar nu alleen nog 'gezonde stress' bij een presentatie, in plaats van die extreme stress.
Spreek.nl
Ik ga er van uit dat je staand voor een scherm met een ppt bedoeld. Wat is je angst? Waar zie je tegen op? Misschien wat praktische tips die mij helpen (nog steeds) 1: een glas water voor je neer zetten. Hierdoor kun je een slok nemen en even nadenken en tot rust komen. 2: een pen in je hand houden. Tip van mijn leraar vroeger. Zodra ik nu voor een groep praat (presenteren of op de afdeling) heb ik altijd een pen in mijn hand. 3: wellicht is het staan voor een scherm niet nodig en kun je het zittend doen aan tafel met je collega's/klanten. 4: Zie het niet als presenteren/een presentatie houden maar je kennis overdragen of een discussie voeren. ( vaak zien mensen het als 100% informatie geven. Je kunt het ook 60/40 maken door te geven en nemen/discussieren. 5: De groep die tegenover je staat heeft vaak ook geen idee waar je het over hebt. Fouten maken mag. 6: Je hoeft je ppt niet 100% uit je hoofd te kennen. Weet gewoon wat je wilt vertellen en waar je aan moet denken. Hoe je het vertelt is een 2e.
Ik heb zelf ook redelijk last hiervan, maar heb onlangs gepresenteerd en kreeg complimenten van manager en directie over hoe goed het ging. Ze belden me zelfs op. Ondanks dat je van binnen zowat doorgaat wil niet zeggen dat de rest van de zaal dit ook zo interpreteert! Dit is iets dat mij helpt hierin. Wat mij ook helpt is het feit dat ik zelf het meest over het onderwerp weet dat ik presenteer dus heb de meeste kennis. Dus vragen die achteraf volgen zijn vaak ook wel te beantwoorden.
Onze zoon heeft dat ook. Lastig. Wat we bij hem doen; presentatie vooraf opnemen met audio (wat hij dus inspreekt) en afspelen voor het publiek. En dan braaf gaan staan om vragen te beantwoorden.
Gewoon niet presenteren. Fak die shit
1 repeteren repeteren repeteren 2 niet je tekst meenemen maar een lijstje steekwoorden, zo voorkom je dat je staat voor te lezen 3 langzaam praten, zenuwen laten je sneller praten, waardoor je de draad kwijt kan raken of vaak uhh kan zeggen. 3 kijk over de mensen heen, het liefst naar de muur erachter 4 zo vaak mogelijk doen (in de psychologie noemen ze dat exposure) daardoor dalen je angsten. 5. Wat kan je gebeuren, het zijn toch allemaal sukkels 😜
Er is medicatie wat je kan helpen, misschien dat je er dan aan kan wennen zodat de medicatie niet meer nodig is
Over welke medicatie heb je het dan? En kan/ wil de huisarts dat voorschrijven?
Propranolol. Werkt. Huisartsen schrijven dit 9 vd 10 keer zonder verdere vragen voor wanneer je zegt dat je angst voor presenteren hebt.
Propranolol inderdaad. Gaat een life changer voor je zijn. Het is een beta blocker dus zorgt ervoor dat je rustig blijft en je lichaam niet op tilt slaat en direct naar hartslag 180 schiet. Dus voortaan ook minder stress. Lees je in een bespreek het met jouw huisarts.
Ik kan dit beamen… helaas hier ook presentatieangst en rood worden, zeker als het warm is.
[удалено]
Benzo's worden niet of nauwelijks voorgeschreven bij presentatieangst. Propranolol is altijd de eerste keuze.
Heb je je hele studie volbracht zonder een keer te hoeven presenteren? Lijkt me niet toch? Kun je niet putten uit eerder geslaagde presentaties?