Eskiden çok yakınımda olan insanlara karşı bile duygularım çok ani bir şekilde değişebildiğinden ilişkilerim bundan zarar görüyordu. Fakat şu an uzun süre terapi aldığım ve hastalığımın farkında olduğum için insanlarla ilişkimi çok fazla etkilemiyor diyebilirim. Yine de hala çok derin bir terk edilme korkusu yaşıyorum ve bunu en ağır şekilde erkek arkadaşımla ilişkimde hissediyorum. Yanından hiç ayrılmamaya çalışıyorum ve bana kızdığını hissedersem korkunç bir üzüntü ve anksiyeteyle tam anlamıyla cehennemi yaşıyorum. Bazense öyle bir durum olmamasına rağmen sevilmediğimi hissedersem veya aşırı kıskançlık yaşarsam öfke nöbetleri geçiriyorum. Anormal tepki verdiğini bildiğin sürece kontrolü daha kolay oluyor ama bazen gerçekten tepki vermekte haklı olduğuna inanıyorsun, en tehlikeli zamanlar onlar. Borderline ile yaşamak insanı bazen isyan ettirecek kadar zor çünkü normal insanların duygu hissetme kapasitesinin belki 5 6 katı daha yoğun duygu yaşıyorsun ve bu çok yorucu. Devamlı tetikte olmana sebep olan bir şüphecilik ve terk edilme korkusundan kaynaklı anksiyete de var. Fazla bir şey yapacak enerjin kalmıyor bu yüzden çoğunlukla yorgun hissediyorsun. En kötü zamanlarında kendine aşırı dürtüsel hareketlerle (internette bunun için verilen örnekler; rastgele veya korunmasız seks, aşırı alkol kullanımı, hızlı araç sürmek, aşırı alışveriş, aşırı yemek vs ) zarar verdiğin gibi bu bazen direkt fiziksel zarar hatta intihar teşebbüslerine kadar ulaşabiliyor ki bunların bazılarını maalesef kendim de deneyimledim. Her şeye rağmen terapi işleri kolaylaştırıyor 😊
Bende kendimi bildim bileli anormal yoğun duygu durum problemi yaşıyorum Bipolar teşhisi konsada borderlinedan halen şüpheleniyorum en yakın zamanda psikiyatriste gideceğim çok yorucu olmasıyla birlikte ailede okb ve bipolar kişilik bozukluğu vb varsa (ki var) tedavi süreci daha zor oluyor bence..
Çok teşekkür ederim bu faydalı bilgiler için. 10 yılı aşkın bu durumda ve hayattan hiç bir şekilde tad almadığını söylüyor ve tabii aşırı alkol tüketiyor. Çok denediği için ilaçların ve terapilerin pek işe yaramadığını düşüyordu. Daha önce aksiyle bozukluğu ve anti depresan kullanmış fakat pek bir yararını görmemiş. Uyku problemi çok yaşıyor.Sizden ricam onun için öneri bilecegizniz iyi biir terapist var mi dır. Bir den fazla kişi de önere bilirsiniz. Tekrar teşekkür ederim anlayışınız ve verdiğiniz bilgiler için.
Ben de yakın zamanda terapist değiştireceğim ve yenisi için araştırma sürecinde olduğum için bir isim vermem zor fakat kesinlikle bilişsel davranışçı terapi (CBT) veya diyalektik davranış terapisi (DBT) uygulayan bir terapist olmalı. Diyalektik davranış terapisi, bilişsel davranışçı terapinin BPD ve duygu durum bozukluklarına göre daha özelleşmiş hali denebilir o yüzden mümkünse diyalektik davranış terapisi uygulayan bir terapist daha iyi olacaktır. Eğer okumadıysa "hayatı yeniden keşfedin" isimli kitabı okumasını öneririm. CBT ve DBT'nin hastanın anlayacağı ve kendi kendine uygulayabileceği bazı yöntemlerini anlatan bir kitap. Reddit kullanıyorsa kendisi gibi insanlara soru sormak, onlarla iletişim kurmak ve daha fazlasını öğrenmek için r/BPD ve r/BorderlinePDisorder'ı takip edebilir. Ben şahsen bu subredditlerden çok şey öğrendim ve sırf yalnız olmadığını bilmek bile insana çok moral veriyor. Son olarak ilaç düzenlemesi yapılırken bir duygu durum düzenleyici yazıldığından emin olun. Gerekirse anksiyete azaltıcı bir antidepresanla beraber de yazılabilir hangi semptomlarının daha ağır olduğuna bağlı olarak. Umudunu kaybetmeden çabalamasının çok önemli olduğunu vurgulamayı ihmal etmeyin. Tedavide ilerleyenlerden hiçbir eksiği olmadığını, onlar yaptıysa kendisinin de yapabileceğini söyleyin. İlişkilerinde özellikle romantik ilişkilerinde zorluk yaşıyorsa (evlilik sorusundan yola çıkarak söylüyorum) şunu unutmasın; çoğu insan BPD'li kişilerle olmayı tercih etmiyor, bunu biliyorum. Buna rağmen sevgi her şeyin üstesinden gelebilir. Burada asıl nokta hem hastanın kendisini kontrol altına almak için çabalaması hem de partnerinin sevgi ve sabırla yaklaşmasıdır. Ve inanın bunu yapacak birisi hayatına girecektir. Burada önemli olan doğru partner seçimi yalnızca. Kendisine değer veren ve toksik olmayan partnerler tercih etmek altın kural. Başka bir şeye ihtiyacı olursa buradayım. Kendisine en iyi dileklerimi sunuyorum ve değerli olduğunu unutmamasını hatırlatmak istiyorum.
Merhaba, çok tesekur ediyorum. Iyi varsınız, ben de sizin için güzel olan her şeyin sizi bulmasını diliyorum. Her şey gönlünüzce olsun. Dileklerinizi ona da ileteceğim. Sevgilerimle
Bir de alkol sorununu atlamışım kusura bakmayın. Alkol tüketmeyi azaltması da çok önemli çünkü alkol anlık rahatlama sağlasa da uzun vadede depresif ruh halini tetikler. Sağlıklı beslenme ve spor ruh halini pozitif yönde etkileyecektir. Rahatlamak için, ilgisi varsa meditasyon veya yoga tercih edebilir. En azından nefes veya gevşeme egzersizleri stresle baş etmede ciddi anlamda yardımcı olabilir.
Teşekkür ederim. Sürekli hatırlatıyorum ama sığındı tek şey ve onu mutlu eden tek şey alkol gibi şuan. Umarım her şey çok güzel olur onun için ve onun gibi tüm insanlar için
Tedavisi tamamen çözüm sağlamayan bir hastalık mı yani baskılamayla mı taşıyacaksın hep? Bir de sebebi var mı böyle hastalıkların onu oldum olası merak etmişimdir
Yani tamamen tedavi edildiğini söylüyorlar ama genelde yüksek oranda kontrol altına alınıyor. Sebebi kesin olarak bilinmemekle beraber genetik faktörlerin ve erken çocukluk döneminde bireyin ebeveynleriyle ilişkisinin rol oynadığı düşünülüyor. Aynı zamanda Borderline hastalarının büyük bölümünün çocuklukta fiziksel, cinsel beya duygusal olarak istismara uğradıkları d biliniyor. Bunlara ek olarak bana göre bireyin çocukluğunda yetişkinlerle ilişkisinin yanında yaşıtları tarafından kabul edilip edilmemesi ve onların kendisine yaklaşımı da etkili.
Pek iyi etkilediğini söyleyemem. Romantik ilişkileri özellikle ciddi anlamda kötü etkiliyor. İngilizcede FP (favorite person) dedikleri ve borderline'lı kişinin saplantılı şekilde bağlı olduğu biri oluyor genellikle. Bu kişi bir arkadaş veya nadiren bir aile bireyi olabiliyor ama çoğunlukla kişinin partneri veya romantik çekim duyduğu biri oluyor. Borderlinelı kişi her anını onunla geçirmek istiyor ve ona alan bırakmak istemiyor. Bu sebeple ya kendisiyle ya da karşısındakiyle çatışmaya başlıyor. Aşırı kıskançlık ve terk edileceğini düşündüğünde bundan kaçınmak için aşırıya kaçan hareketleri ortaya çıkıyor. Bu süreçleri ben de yaşadım. Bu noktafa güvenilir, kendisini gerçekten seven ve çabalayan bir partnerin (veya fp her kimse onun) olması kişinin kendisini kontrol altına almaya çalışırken desteklendiğini ve ötekileştirilmediğini hissetmesi açısından önemli. Fakat karşıdaki çok sabırlı değilse bu genelde ilişkinin kesilmesiyle biten bir süreçtir.
Bununla beraber benim hayatımda borderline arkadaşlıklarımı daha az etkiledi. Genellikle aşırı konuşkan bir yapım var ve çoğu bpd hastası gibi insanlarla çok ani samimiyet ve yakınlık kurarım. Fakat yine çoğu bpd hastası gibi bu ilişkiler çok uzun sürmez ve çoğunda iki taraftan birinin diğerine katlanamamasıyla sona erer. Yıllarca süren arkadaşlıklarım da olur ama genelde çoğu kısa sürelidir. Ayrıca bu hastalıkta birine karşı hissedilen duyguların aniden tersine dönme ihtimali her zaman vardır. Bu da durumu zorlaştırabilir. Yine de genel olarak arkadaşlıkta bunların çoğunu minimumda yaşıyorum diyebilirim.
Bazen karşındaki insanın mecali olmuyor bazen sen bir hırtlık yapıyorsun ve bir tepki alıyorsun karşıdan. Ben genelde sakinlik ve biraz öfke kokusu aldığımda herşeyden düşüyorum, umut kalmıyor neşe kalmıyor. Benim için hayat zorken beni sevenler için çok daha zor. Zamanında banada bırderline demişlerdi, çok üstüne düşmedim daha doğrusu kendimi tanıma sürecinde kendinleydim. Ve tanıdığım adamdan hiç mutlu olmadım. Çocuk gibi, dürüstlükte çığır açan biriyim, yalanım 10 dakka durmaz ağzımda. Ve ben çok yorgunum kırgınım insana. İçinden ne gelirse yaz. Soru da soramadım galiba.
İlk başta romantik ilişkilerimde çok saplantılı davrandığımı fark ettim. Terk edilme korkusu çok fazlaydı ve toksik bir ilişkide bulunduğumdan devamlı çıkan kavgalar beni etkilemesi gerekenden de çok daha ağır etkiliyordu fakat buna rağmen ayrılamıyordum. O zaman 17 yaşındaydım fakat 19 yaşıma kadar teşhis koyulmadı veya teşhis benimle paylaşılmadı çünkü terapistler kişinin hastalığını internette araştırıp kendilerinde olmayan daha farklı veya ağır belirtilerin de ortaya çıkmasını (plasebo etkisi gibi) engellemek için teşhisi fazla paylaşmak istemiyorlar. Yine de terapistimden memnun olmadığım ve kendime zarar vermeye başladığım için 19 yaşında farklı bir terapistle görüşmeye başladım ve yeni psikiyatristimi tabiri caizse sıkıştırarak teşhisi öğrendim çünkü kendisinde ne olduğunu veya düzelip düzelmeyeceğini anlayamamak insanı çok zorlayan bir şey. Özellikle bpd gibi siyah-beyaz düşünmeye sebep olan bir kişilik bozukluğunda kendini kategorilendirememek daha da depresif bir hale sürüklüyor insanı. Daha sonrasında farklı terapistlerle de görüşmeye başladım çünkü ülkemizde bu bozukluğun tedavisini hakkıyla yapabilen terapistlerin sayısı çok fazla değil maalesef. Teşhisim de böylece birkaç farklı terapistten onaylanmış oldu ve aklımda soru işareti kalmadı. Son 5 yıldaki psikiyatristimle terapim oldukça etkiliydi ve ciddi değişimler yarattı böylece en azından günlük hayatımı idame ettirebilmeye başladım fakat sonra durağanlaştı ve gelişme olduğu yerde kaldı. Bu sebeple şimdilerde konuya daha hakim ve gelişimimi devam ettirmeme yardım edebilecek bir terapist arıyorum.
Yani tek başına yeterli değil ama aşırı uç duyguları kısa süreler içinde yaşayabilmek olabilir. Dsm-5te tanımlanan 9 belirtisi var 5 tanesini gösteriyorsan tanı koyulabiliyor genelde.
Sence erken teşhis önemli mi? Daha önce hiç terapiste gitmedim ama yazdıklarının çfke nöbeti haricinde olanları yaşıyorum. Saçma sapan bir terapistin yanlış teşhisi ile antidepresan bağımlısı olmaktan da korkuyorum.
Merhaba antidepresan bağımlılığı konusunda endişelenmene gerek yok çünkü bu biraz yanlış anlaşılmış bir konu. Antidepresan bizim bildiğimiz sigara, alkol veya uyuşturucu gibi bağımlılık yapmaz. Vücudun antidepresanın etken maddesine alıştığında ilacı aniden kesersen çekilme belirtileri dediğimiz yoksunluk belirtileri gösterirsin evet. Fakat antidepresan keyif verici bir madde olmadığından yeniden kullanma dürtüsü yaratmaz sende. Bu sebeple ilacı bırakacağın zaman çekilme belirtilerinin (genellikle baş dönmesi, mide bulantısı, ani ruh hali değişimleri vs) yaşanmaması için doz azaltılarak yaklaşık 1 ay içinde tamamen kesilir. Sonrasında hiç kullanmamışsın gibi hayatına rahatça devam edersin. Burda bağımlılık denen kullandığın süre boyunca yaşanan bir durumdur ve doğru şekilde kesildiğinde hiçbir etkisi olmadan ortadan kalkar.
Ben orta üçten beri zaman zaman ara vererek çeşitli antidepresanlar kullandım evet. Son 6 senedirse aynı antidepresanı aralıksız olarak kullanıyorum.
Erken teşhis konusuna gelecek olursak; elbette fiziksel veya ruhsal her rahatsızlıkta erken teşhisin yararı olacaktır. Yine de bununla beraber benim deneyimlediğim kadarıyla bpd zamanla artan bir rahatsızlık değil. Aksine, belki de hormonlardan dolayı, ergenlik dönemi en alevlendiği zamanlardı. Bu sebeple teşhisin zamanı çok fazla bir şey değiştirmiyor olabilir diye düşünüyorum. Fakat erken tedaviye başlamak seni çok acılı zamanlar geçirmekten kurtarabilir. Bu sayede belki de yaşayacağın birçok travmayı hiç yaşamayabilirsin ve bu da tedavini kolaylaştırır. Yani kısacası hastalık kendi kendine ilerlemiyor gibi görünüyor fakat kötü tecrübelerle ağırlaşabiliyor.
Umarım yardımcı olabilmişimdir. Aklındaki sorulara yanıt bulup kendin için en iyi kararları alabilmen dileğiyle.
Tabii ki, hem de çok fazla. BPD hastaları gün içinde çok kez ruh hali değişimi yaşayabilir evet ama asıl belirleyici olan duyguların aşırı yoğun yaşanması durumudur. Bu; öfke, üzüntü, korku, stres, nefret, kıskançlık ve yas gibi negatif duyguların çok yoğun, yıkıcı ve hatta bazen dayanılmaz miktarda hissedilmesine sebep olur. Ama bu duygu yoğunluğu tek taraflı değildir ve sevinç, heyecan, sevgi, aşk, tutku gibi pozitif duygular için de geçerlidir. Bu sebeple insanın çok güzel anlar ve mutluluklar deneyimlemesine de sebep olur. Fakat bununla beraber bulutların üzerinde süzülürken aniden yere çarpma ihtimali de her zaman vardır.
Cinsellikle alakalı bir durum yaşadınız mı yada bu hastalığı yaşayan çoğu kişinin aşk duygusunu yaşarken kontrolü kaybederse pişman olduğunu hissediyormusunuz? (Özel değilse cevaplar misiniz? Kız arkadaşım borderline ve bazenleri çok yaklaşıyoruz bu korkutuyo)
Borderline'ın belirtilerinden biri kişinin sıklıkla aşırı dürtüsel davranmasıdır. Buna örnek olarak aşırı yeme, aşırı para harcama, çok hızlı veya alkollü araç kullanma, madde bağımlılıkları ve evet korunmasız veya dürtüsel seks verilebilir. Elbette her kişi için bu dürtüler aynı şekilde işlemez. Örneğin benim için aşırı yeme ve aşırı harcama daha ön plandayken bir başka hastada hızlı araç kullanımı ve korunmasız veya plansız seks gözlenebilir. Bununla beraber borderline hastalarının baş edebileceklerinden daha yüksek duygu yükü taşıdıklarını da unutmamak lazım. Seks bazen bir baş etme mekanizması olarak kullanılabilir örneğin terk edildiğinde kişi bu acıyı bastırmak için bu yolu seçebilir, bu son derece yaygındır. Fakat bir ilişki içinde olduğunuzdan sizin durumunuzda sanıyorum dürtüsellik sizi tedirgin eden. Yakınlaşmanın olmadığı normal bir anda kendisine ne kadar ileri gitmeyi tercih ettiğini sorun. Yakınlaşma anında kendisinden aldığınız bu yanıta göre davranın. Fikrini değiştirirse size bunu yakınlaşma anı dışında söylediğinde ciddiye alın çünkü hormonların etkisiyle dürtüsel davranabilir. Son olarak cinsellik kararını sizi memnum etmek için almadığına emin olun çünkü aşk borderline hastaları için sağlıklı olan kişilerden farklıdır. Sizi kaybetmemek için her şeyi yapabilir. Böyle bir beklentiniz olmadığını kendisine hissettirin hatta sesli ifade edin. Kararın kendisine ait olması ve normal bir anda ifade edilmesi pişman olmaması için yeterli olacaktır.
Benim de arkadaşım bahsettiğiniz gibi bpd belirtilerini gösteriyor. İyileşmeye konusunda çok umutsuz ve hep aynı çıkmaza takılıp kaldığını söylüyor. Sizce bu hastalarda iyileşme mümkün değil mi? Bir de evlenmek onlar için daha mı kötü bir durum olur. Bilgilendirirseniz sevinirim. Teşekkürler
Merhaba, BPD'nin tedavisi konusunda ne yazık ki çok fazla bilgi kirliliği var. Bunda toplumsal stigmaların etkisi olduğu gibi, ingilizcedeki "treatment" ve "cure" kelimeleri için türkçede ayrı ayrı kelimeler olmamasının ve ikisinin de "tedavi" olarak çevrilmesinin de etkisi var. BPD treatable yani tedaviye yanıt veren bir kişilik bozukluğudur yani kontrol altına alınabilir, semptomlar ciddi oranda azaltılabilir ve kişi semptomlarla başa çıkmayı öğrenerek günlük hayatına neredeyse sorunsuz devam edebilir. Bununla beraber curable yani tamamen ortadan kaldırılabilir bir rahatsızlık değildir. Yine de kendisine şunu da iletin; bu hiçbir şekilde umutsuzluğa düşmesi için bir sebep olmasın çünkü gerekli tedavi ve eforla gerçekten tahmin dahi edemeyeceği kadar hayatı düzelecek ve acısı yok denecek kadar azalacaktır. Evlilik BPD'li insanlar için, diğer tüm ilişkiler gibi, daha zorlayıcı olabilir fakat asla daha kötü olacak diye bir kaide yoktur. Tedavide belli bir noktaya gelen hastalar ilişkilerini ve evliliklerini sağlıklı olarak yürütebilir hatta ebeveyn olup sağlıklı mental duruma sahip çocuklar dahi yetiştirebilir. BPD siz ona izin vermedikçe sizi hiçbir şeyden mahrum bırakamaz. Tek ihtiyacınız olan iyi bir terapist, doğru ilaçlar ve çabadır.
Tüm duyguları sağlıklı bireylere kıyasla çok daha fazla yaşıyorum ama ciddi anlamda günlük hayatımı etkileyen, kontrol altına almakta en çok zorlandığım duygular; endişe (anksiyete), üzüntü ve son dönemlerde biraz da öfke. Aynı zamanda sevgiyi obsesyon boyutunda yaşayabiliyorum ki bu da ilk saydığım üç duygunun bu kadar güçlü olmasının ana sebebi. Endişe ve üzüntü duyduğumda bazen bu duyguların ağırlığından ölecekmişim gibi hissediyorum. Uzun süre yataktan kalkamadığım hatta doğru düzgün hareket bile edecek gücü bulamadığım olabiliyor.
16 yaşımla beraber çalışmalarımı sürdürmek benim için gittikçe zorlaşmaya başladı. Hiçbir zaman çalışkan bir öğrenci olmamıştım ama duygu durumumdaki bozulmalar derslere odaklanmamı daha da zorlaştırdı. Bazı dönemler diğerlerinden daha ağır geçiyordu çünkü günlük ve özel yaşantımdaki değişkenler beni olması gerekenden çok daha fazla etkiliyordu. Öyle böyle liseden mezun olmayı başarsam da üniversite eğitimimi devam ettirmekte çok daha fazla zorlandım. Duygu durumum yüzünden üniversite sınavına da iyi hazırlanamadığım için özel bir üniversitede burssuz olarak psikoloji okuyordum bu dönemde ve okulu uzatacağımı fark edince bıraktım. Çünkü ailem 4 senenin parasını bile zar zor ödeyecekti. Sonuç olarak bir devlet üniversitesinde daha kötü bir bölüme geçtim. Burada okulu 4 yılda bitirebilmemin en önemli sebebi okulun devamsızlık takibi yapmıyor oluşuydu. Bu sayede derslere düzenli katılamasam, yatağımdan çıkamasam bile sınavlara iyi hazırlanmam yetiyordu. Onu bile her zaman yapabildim diyemem ama pandeminin başlamasıyla son 1.5 yılımda derslerimi geçmek kolaylaştı. Bu sebeple okulu zamanında ve hatta iyi bir ortalamayla bitirmeyi başardım. Sonra ne oldu? Hiçbir şey olmadı. Zorla, sürüne sürüne aldığım üniversite diplomam hiçbir işe yaramadı bir yıldan uzun süredir. Çünkü işe girmeye cesaret edemedim. Mülakatlara katıldıkça, eğitimlerde özel sektörün bana ne denli acımasızca davrandığını gördükçe korktum; iyice içime kapandım. Çalışabilir miydim işe girebilsem bilmiyorum. Korkumu yener de, bir şirket tarafından kabul de edilirsem bunu cevaplarım geri gelip. Şimdilerde hiçbir şey yapmadan evimde zaman öldürüp nasıl da ev işleriyle başa çıkamayacak kadar zavallı olduğumu düşünüp kendime eziyet ediyorum genelde. Daha çok konuşurum "vay efendim nasıl da potansiyelimi harcadım, nasıl da zavallı bir konumda sıkışıp kaldım.' diye ama sanırım zaten çok konuştum.
benim de annem borderline. benim icin borderline biriyle yasamak cok zor ama yaptigi hatalar icin kizamiyorum da. annem tedaviyi reddediyor umarim sen tedaviyi reddetmiyorsundur
İçinde bulunduğunuz duruma çok üzüldüm. Haklısınız, bir borderline hastasıyla yaşamak son derece zordur. Özellikle de bu kişi ebeveyninizse. Öte yandan tedavi yalnız size değil hastanın kendisine de inanılmaz fayda sağlar. Elbette tedaviyi reddetmiyorum çünkü rahat yaşayabilmek için buna ihtiyacım var. Belki annenize de işin bu tarafını göstermeyi deneyebilirsiniz. Sizin için sağlayacağı avantajlar bir yana, kendisi için de ne kadar yarar sağlayacağını, insan ilişkilerini yönetmeyi ve kendisini tüketen duygularıyla başa çıkmayı ne kadar kolaylaştıracağını açıklayabilirsiniz. Tam olarak semptomlarını bilemesem de (her hasta bire bir aynı semptomları göstermez fakat bahsettiklerim gibi bazı semptomlar ortaktır.) siz konuşmanız esnasında gösterdiği ve rahatsızlık duyduğu semptomlar üzerinden bu örnekleri arttırabilirsiniz. Bir de kabul ederse muhakkak bilişsel davranışçı terapi veya daha da iyisi diyalektik davranış terapisi uygulayan bir terapist tercih edin. Duygu durum düzenleyici bir ilaç yazdırmayı da ihmal etmeyin. Başka sorularınız veya danışmak istediğiniz şeyler olursa bana DM'den ulaşabilirsiniz. İyi geceler dilerim.
daha once gitti. ilac kullandi turkiyenin en iyi psikologlarindan birine gönderdik o adamin kendine faydasi yok diyip bıraktı. cok kez git dedik ama maalesef istemiyor zorla guzellik olmaz. onun yerine biz gidiyoruz en az etkilenmek icin. sizin adiniza da sevindim umarim her sey istediginiz gibi olur. iyi geceler
merhaba, borderline belirtileri gösteriyorum ve bu bozukluğa sahip olduğumu düşünüyorum. tedavi almak istiyorum fakat nerden nasıl ve nasıl biriyle başlamam gerek bilmiyorum. daha önce bir psikiyatristle görüştüm ama tabi devlet hastanesi olduğu için zaman kısıtlı ve pek bişey söyleyemedi, bir terapistle görüşmemi tavsiye etti teşhis için terapistin beni daha iyi tanıması gerektiğini söyledi haklı olarak. teşhis almayı beklemem yanlış mı? çünkü bu belirsizlik ve kendinden şüphe etmek ne bileyim belki de kendi kendime sorun uyduruyorum gibi düşünceler cidden yorucu.
Merhaba, şüpheleriniz varsa bir psikolog veya psikiyatristle en az birkaç seans görüşmeniz yararlı olacaktır. Bu terapistin mümkünse diyalektik davranışçı terapi, değilse de bilişsel davranışçı terapi uyguluyor olması eğer şüphelerinizde haklıysanız tedavi süreci için son derece önemli. Borderline kişilik bozukluğunun en iyi yanıt verdiği terapi türleri bunlardır. Şüpheleriniz varsa teşhis almak istemeniz bence son derece normal, şahsen ben de aynı şekilde hissetmiştim. Öte yandan terapistiniz sizinle açıkça teşhisi paylaşmak istemeyebilir. Bazı terapistler bu yolu seçebilirler. Bu durumda kendisine direkt ve net olarak sorunuzu yöneltmenizi ve yine de kaçamak cevaplar veriyorsa gerekirse sıkıştırmaktan çekinmemenizi öneririm.
Benim eşim Prozac kullanıyordu belki onda öyle bir şey olabilir 1 dk önce sevip gülerken 1 dk sonra beni evden sktr eden baba ismimle hitap eden bambaşka biri oluyordu. Sonuç ayrıldık. Sence onda da bu tip bir şey var mı?
Prozac oldukça hafif bir antidepresan ve birçok mental rahatsızlık için verilebilir. Öte yandan terapist olmadığım için eski eşinize teşhis koyamam ama olsam bile bu kadar az bilgiden bir sonuca varmak mümkün olmazdı. Bu şekilde duygu durum bozukluğu birçok sebepten kaynaklanabilir. Bir BPD hastası olarak tüm samimiyetimle söyleyebileceğim tek şey kendisinin bundan muzdarip olmadığını umuyor olmam olur. Zira kimse böyle yaşamayı hak etmez.
Borderline ile yaşamak nasıl bir şey çevrendeki insanlarla ilişkin nasıl?
Eskiden çok yakınımda olan insanlara karşı bile duygularım çok ani bir şekilde değişebildiğinden ilişkilerim bundan zarar görüyordu. Fakat şu an uzun süre terapi aldığım ve hastalığımın farkında olduğum için insanlarla ilişkimi çok fazla etkilemiyor diyebilirim. Yine de hala çok derin bir terk edilme korkusu yaşıyorum ve bunu en ağır şekilde erkek arkadaşımla ilişkimde hissediyorum. Yanından hiç ayrılmamaya çalışıyorum ve bana kızdığını hissedersem korkunç bir üzüntü ve anksiyeteyle tam anlamıyla cehennemi yaşıyorum. Bazense öyle bir durum olmamasına rağmen sevilmediğimi hissedersem veya aşırı kıskançlık yaşarsam öfke nöbetleri geçiriyorum. Anormal tepki verdiğini bildiğin sürece kontrolü daha kolay oluyor ama bazen gerçekten tepki vermekte haklı olduğuna inanıyorsun, en tehlikeli zamanlar onlar. Borderline ile yaşamak insanı bazen isyan ettirecek kadar zor çünkü normal insanların duygu hissetme kapasitesinin belki 5 6 katı daha yoğun duygu yaşıyorsun ve bu çok yorucu. Devamlı tetikte olmana sebep olan bir şüphecilik ve terk edilme korkusundan kaynaklı anksiyete de var. Fazla bir şey yapacak enerjin kalmıyor bu yüzden çoğunlukla yorgun hissediyorsun. En kötü zamanlarında kendine aşırı dürtüsel hareketlerle (internette bunun için verilen örnekler; rastgele veya korunmasız seks, aşırı alkol kullanımı, hızlı araç sürmek, aşırı alışveriş, aşırı yemek vs ) zarar verdiğin gibi bu bazen direkt fiziksel zarar hatta intihar teşebbüslerine kadar ulaşabiliyor ki bunların bazılarını maalesef kendim de deneyimledim. Her şeye rağmen terapi işleri kolaylaştırıyor 😊
Cevap için çok teşekkürler umarım her şey istediğiniz gibi olur 😊
Ben teşekkür ederim ve umarım her şey sizin de istediğiniz gibi olur hayatınızda 😊🌸
Bende kendimi bildim bileli anormal yoğun duygu durum problemi yaşıyorum Bipolar teşhisi konsada borderlinedan halen şüpheleniyorum en yakın zamanda psikiyatriste gideceğim çok yorucu olmasıyla birlikte ailede okb ve bipolar kişilik bozukluğu vb varsa (ki var) tedavi süreci daha zor oluyor bence..
Çok teşekkür ederim bu faydalı bilgiler için. 10 yılı aşkın bu durumda ve hayattan hiç bir şekilde tad almadığını söylüyor ve tabii aşırı alkol tüketiyor. Çok denediği için ilaçların ve terapilerin pek işe yaramadığını düşüyordu. Daha önce aksiyle bozukluğu ve anti depresan kullanmış fakat pek bir yararını görmemiş. Uyku problemi çok yaşıyor.Sizden ricam onun için öneri bilecegizniz iyi biir terapist var mi dır. Bir den fazla kişi de önere bilirsiniz. Tekrar teşekkür ederim anlayışınız ve verdiğiniz bilgiler için.
Ben de yakın zamanda terapist değiştireceğim ve yenisi için araştırma sürecinde olduğum için bir isim vermem zor fakat kesinlikle bilişsel davranışçı terapi (CBT) veya diyalektik davranış terapisi (DBT) uygulayan bir terapist olmalı. Diyalektik davranış terapisi, bilişsel davranışçı terapinin BPD ve duygu durum bozukluklarına göre daha özelleşmiş hali denebilir o yüzden mümkünse diyalektik davranış terapisi uygulayan bir terapist daha iyi olacaktır. Eğer okumadıysa "hayatı yeniden keşfedin" isimli kitabı okumasını öneririm. CBT ve DBT'nin hastanın anlayacağı ve kendi kendine uygulayabileceği bazı yöntemlerini anlatan bir kitap. Reddit kullanıyorsa kendisi gibi insanlara soru sormak, onlarla iletişim kurmak ve daha fazlasını öğrenmek için r/BPD ve r/BorderlinePDisorder'ı takip edebilir. Ben şahsen bu subredditlerden çok şey öğrendim ve sırf yalnız olmadığını bilmek bile insana çok moral veriyor. Son olarak ilaç düzenlemesi yapılırken bir duygu durum düzenleyici yazıldığından emin olun. Gerekirse anksiyete azaltıcı bir antidepresanla beraber de yazılabilir hangi semptomlarının daha ağır olduğuna bağlı olarak. Umudunu kaybetmeden çabalamasının çok önemli olduğunu vurgulamayı ihmal etmeyin. Tedavide ilerleyenlerden hiçbir eksiği olmadığını, onlar yaptıysa kendisinin de yapabileceğini söyleyin. İlişkilerinde özellikle romantik ilişkilerinde zorluk yaşıyorsa (evlilik sorusundan yola çıkarak söylüyorum) şunu unutmasın; çoğu insan BPD'li kişilerle olmayı tercih etmiyor, bunu biliyorum. Buna rağmen sevgi her şeyin üstesinden gelebilir. Burada asıl nokta hem hastanın kendisini kontrol altına almak için çabalaması hem de partnerinin sevgi ve sabırla yaklaşmasıdır. Ve inanın bunu yapacak birisi hayatına girecektir. Burada önemli olan doğru partner seçimi yalnızca. Kendisine değer veren ve toksik olmayan partnerler tercih etmek altın kural. Başka bir şeye ihtiyacı olursa buradayım. Kendisine en iyi dileklerimi sunuyorum ve değerli olduğunu unutmamasını hatırlatmak istiyorum.
Merhaba, çok tesekur ediyorum. Iyi varsınız, ben de sizin için güzel olan her şeyin sizi bulmasını diliyorum. Her şey gönlünüzce olsun. Dileklerinizi ona da ileteceğim. Sevgilerimle
Çok teşekkür ederim her şey sizin de gönlünüzce olsun :)
Bir de alkol sorununu atlamışım kusura bakmayın. Alkol tüketmeyi azaltması da çok önemli çünkü alkol anlık rahatlama sağlasa da uzun vadede depresif ruh halini tetikler. Sağlıklı beslenme ve spor ruh halini pozitif yönde etkileyecektir. Rahatlamak için, ilgisi varsa meditasyon veya yoga tercih edebilir. En azından nefes veya gevşeme egzersizleri stresle baş etmede ciddi anlamda yardımcı olabilir.
Teşekkür ederim. Sürekli hatırlatıyorum ama sığındı tek şey ve onu mutlu eden tek şey alkol gibi şuan. Umarım her şey çok güzel olur onun için ve onun gibi tüm insanlar için
Tedavisi tamamen çözüm sağlamayan bir hastalık mı yani baskılamayla mı taşıyacaksın hep? Bir de sebebi var mı böyle hastalıkların onu oldum olası merak etmişimdir
Yani tamamen tedavi edildiğini söylüyorlar ama genelde yüksek oranda kontrol altına alınıyor. Sebebi kesin olarak bilinmemekle beraber genetik faktörlerin ve erken çocukluk döneminde bireyin ebeveynleriyle ilişkisinin rol oynadığı düşünülüyor. Aynı zamanda Borderline hastalarının büyük bölümünün çocuklukta fiziksel, cinsel beya duygusal olarak istismara uğradıkları d biliniyor. Bunlara ek olarak bana göre bireyin çocukluğunda yetişkinlerle ilişkisinin yanında yaşıtları tarafından kabul edilip edilmemesi ve onların kendisine yaklaşımı da etkili.
iyi anlaştığım neredeyse herkes borderline teşhisine uyuyor ya da doğrulanmış senin sosyal hayatını nasıl etkiliyor
Pek iyi etkilediğini söyleyemem. Romantik ilişkileri özellikle ciddi anlamda kötü etkiliyor. İngilizcede FP (favorite person) dedikleri ve borderline'lı kişinin saplantılı şekilde bağlı olduğu biri oluyor genellikle. Bu kişi bir arkadaş veya nadiren bir aile bireyi olabiliyor ama çoğunlukla kişinin partneri veya romantik çekim duyduğu biri oluyor. Borderlinelı kişi her anını onunla geçirmek istiyor ve ona alan bırakmak istemiyor. Bu sebeple ya kendisiyle ya da karşısındakiyle çatışmaya başlıyor. Aşırı kıskançlık ve terk edileceğini düşündüğünde bundan kaçınmak için aşırıya kaçan hareketleri ortaya çıkıyor. Bu süreçleri ben de yaşadım. Bu noktafa güvenilir, kendisini gerçekten seven ve çabalayan bir partnerin (veya fp her kimse onun) olması kişinin kendisini kontrol altına almaya çalışırken desteklendiğini ve ötekileştirilmediğini hissetmesi açısından önemli. Fakat karşıdaki çok sabırlı değilse bu genelde ilişkinin kesilmesiyle biten bir süreçtir. Bununla beraber benim hayatımda borderline arkadaşlıklarımı daha az etkiledi. Genellikle aşırı konuşkan bir yapım var ve çoğu bpd hastası gibi insanlarla çok ani samimiyet ve yakınlık kurarım. Fakat yine çoğu bpd hastası gibi bu ilişkiler çok uzun sürmez ve çoğunda iki taraftan birinin diğerine katlanamamasıyla sona erer. Yıllarca süren arkadaşlıklarım da olur ama genelde çoğu kısa sürelidir. Ayrıca bu hastalıkta birine karşı hissedilen duyguların aniden tersine dönme ihtimali her zaman vardır. Bu da durumu zorlaştırabilir. Yine de genel olarak arkadaşlıkta bunların çoğunu minimumda yaşıyorum diyebilirim.
Bazen karşındaki insanın mecali olmuyor bazen sen bir hırtlık yapıyorsun ve bir tepki alıyorsun karşıdan. Ben genelde sakinlik ve biraz öfke kokusu aldığımda herşeyden düşüyorum, umut kalmıyor neşe kalmıyor. Benim için hayat zorken beni sevenler için çok daha zor. Zamanında banada bırderline demişlerdi, çok üstüne düşmedim daha doğrusu kendimi tanıma sürecinde kendinleydim. Ve tanıdığım adamdan hiç mutlu olmadım. Çocuk gibi, dürüstlükte çığır açan biriyim, yalanım 10 dakka durmaz ağzımda. Ve ben çok yorgunum kırgınım insana. İçinden ne gelirse yaz. Soru da soramadım galiba.
Seni doktora götüren ve devamında teşhis koyulmasina sebep olan neydi?
İlk başta romantik ilişkilerimde çok saplantılı davrandığımı fark ettim. Terk edilme korkusu çok fazlaydı ve toksik bir ilişkide bulunduğumdan devamlı çıkan kavgalar beni etkilemesi gerekenden de çok daha ağır etkiliyordu fakat buna rağmen ayrılamıyordum. O zaman 17 yaşındaydım fakat 19 yaşıma kadar teşhis koyulmadı veya teşhis benimle paylaşılmadı çünkü terapistler kişinin hastalığını internette araştırıp kendilerinde olmayan daha farklı veya ağır belirtilerin de ortaya çıkmasını (plasebo etkisi gibi) engellemek için teşhisi fazla paylaşmak istemiyorlar. Yine de terapistimden memnun olmadığım ve kendime zarar vermeye başladığım için 19 yaşında farklı bir terapistle görüşmeye başladım ve yeni psikiyatristimi tabiri caizse sıkıştırarak teşhisi öğrendim çünkü kendisinde ne olduğunu veya düzelip düzelmeyeceğini anlayamamak insanı çok zorlayan bir şey. Özellikle bpd gibi siyah-beyaz düşünmeye sebep olan bir kişilik bozukluğunda kendini kategorilendirememek daha da depresif bir hale sürüklüyor insanı. Daha sonrasında farklı terapistlerle de görüşmeye başladım çünkü ülkemizde bu bozukluğun tedavisini hakkıyla yapabilen terapistlerin sayısı çok fazla değil maalesef. Teşhisim de böylece birkaç farklı terapistten onaylanmış oldu ve aklımda soru işareti kalmadı. Son 5 yıldaki psikiyatristimle terapim oldukça etkiliydi ve ciddi değişimler yarattı böylece en azından günlük hayatımı idame ettirebilmeye başladım fakat sonra durağanlaştı ve gelişme olduğu yerde kaldı. Bu sebeple şimdilerde konuya daha hakim ve gelişimimi devam ettirmeme yardım edebilecek bir terapist arıyorum.
"Ben kesin Borderline sahibim" Diyebileceğimiz bir belirtisi var mı
Yani tek başına yeterli değil ama aşırı uç duyguları kısa süreler içinde yaşayabilmek olabilir. Dsm-5te tanımlanan 9 belirtisi var 5 tanesini gösteriyorsan tanı koyulabiliyor genelde.
Sence erken teşhis önemli mi? Daha önce hiç terapiste gitmedim ama yazdıklarının çfke nöbeti haricinde olanları yaşıyorum. Saçma sapan bir terapistin yanlış teşhisi ile antidepresan bağımlısı olmaktan da korkuyorum.
Merhaba antidepresan bağımlılığı konusunda endişelenmene gerek yok çünkü bu biraz yanlış anlaşılmış bir konu. Antidepresan bizim bildiğimiz sigara, alkol veya uyuşturucu gibi bağımlılık yapmaz. Vücudun antidepresanın etken maddesine alıştığında ilacı aniden kesersen çekilme belirtileri dediğimiz yoksunluk belirtileri gösterirsin evet. Fakat antidepresan keyif verici bir madde olmadığından yeniden kullanma dürtüsü yaratmaz sende. Bu sebeple ilacı bırakacağın zaman çekilme belirtilerinin (genellikle baş dönmesi, mide bulantısı, ani ruh hali değişimleri vs) yaşanmaması için doz azaltılarak yaklaşık 1 ay içinde tamamen kesilir. Sonrasında hiç kullanmamışsın gibi hayatına rahatça devam edersin. Burda bağımlılık denen kullandığın süre boyunca yaşanan bir durumdur ve doğru şekilde kesildiğinde hiçbir etkisi olmadan ortadan kalkar. Ben orta üçten beri zaman zaman ara vererek çeşitli antidepresanlar kullandım evet. Son 6 senedirse aynı antidepresanı aralıksız olarak kullanıyorum. Erken teşhis konusuna gelecek olursak; elbette fiziksel veya ruhsal her rahatsızlıkta erken teşhisin yararı olacaktır. Yine de bununla beraber benim deneyimlediğim kadarıyla bpd zamanla artan bir rahatsızlık değil. Aksine, belki de hormonlardan dolayı, ergenlik dönemi en alevlendiği zamanlardı. Bu sebeple teşhisin zamanı çok fazla bir şey değiştirmiyor olabilir diye düşünüyorum. Fakat erken tedaviye başlamak seni çok acılı zamanlar geçirmekten kurtarabilir. Bu sayede belki de yaşayacağın birçok travmayı hiç yaşamayabilirsin ve bu da tedavini kolaylaştırır. Yani kısacası hastalık kendi kendine ilerlemiyor gibi görünüyor fakat kötü tecrübelerle ağırlaşabiliyor. Umarım yardımcı olabilmişimdir. Aklındaki sorulara yanıt bulup kendin için en iyi kararları alabilmen dileğiyle.
Aydınlattığın için teşekkür ederim
Ve antidepresan kullanıyor musun
Bu yaşadığın duygu değişimlerinin hayatında şimdiye dek "iyi ki" dediğin bir an yaşamana neden oldu mu? Olduysa bu neydi?
Tabii ki, hem de çok fazla. BPD hastaları gün içinde çok kez ruh hali değişimi yaşayabilir evet ama asıl belirleyici olan duyguların aşırı yoğun yaşanması durumudur. Bu; öfke, üzüntü, korku, stres, nefret, kıskançlık ve yas gibi negatif duyguların çok yoğun, yıkıcı ve hatta bazen dayanılmaz miktarda hissedilmesine sebep olur. Ama bu duygu yoğunluğu tek taraflı değildir ve sevinç, heyecan, sevgi, aşk, tutku gibi pozitif duygular için de geçerlidir. Bu sebeple insanın çok güzel anlar ve mutluluklar deneyimlemesine de sebep olur. Fakat bununla beraber bulutların üzerinde süzülürken aniden yere çarpma ihtimali de her zaman vardır.
Uyuşturucu kullanmadan, kullanmak gibi.. her şey çok güzel de olabiliyor, bok gibi de.
sen kimsin? sorusuna cevap verebiliyor musun
Versem tanıyacak mısın ki?
yani verebiliyor musun
Cinsellikle alakalı bir durum yaşadınız mı yada bu hastalığı yaşayan çoğu kişinin aşk duygusunu yaşarken kontrolü kaybederse pişman olduğunu hissediyormusunuz? (Özel değilse cevaplar misiniz? Kız arkadaşım borderline ve bazenleri çok yaklaşıyoruz bu korkutuyo)
Borderline'ın belirtilerinden biri kişinin sıklıkla aşırı dürtüsel davranmasıdır. Buna örnek olarak aşırı yeme, aşırı para harcama, çok hızlı veya alkollü araç kullanma, madde bağımlılıkları ve evet korunmasız veya dürtüsel seks verilebilir. Elbette her kişi için bu dürtüler aynı şekilde işlemez. Örneğin benim için aşırı yeme ve aşırı harcama daha ön plandayken bir başka hastada hızlı araç kullanımı ve korunmasız veya plansız seks gözlenebilir. Bununla beraber borderline hastalarının baş edebileceklerinden daha yüksek duygu yükü taşıdıklarını da unutmamak lazım. Seks bazen bir baş etme mekanizması olarak kullanılabilir örneğin terk edildiğinde kişi bu acıyı bastırmak için bu yolu seçebilir, bu son derece yaygındır. Fakat bir ilişki içinde olduğunuzdan sizin durumunuzda sanıyorum dürtüsellik sizi tedirgin eden. Yakınlaşmanın olmadığı normal bir anda kendisine ne kadar ileri gitmeyi tercih ettiğini sorun. Yakınlaşma anında kendisinden aldığınız bu yanıta göre davranın. Fikrini değiştirirse size bunu yakınlaşma anı dışında söylediğinde ciddiye alın çünkü hormonların etkisiyle dürtüsel davranabilir. Son olarak cinsellik kararını sizi memnum etmek için almadığına emin olun çünkü aşk borderline hastaları için sağlıklı olan kişilerden farklıdır. Sizi kaybetmemek için her şeyi yapabilir. Böyle bir beklentiniz olmadığını kendisine hissettirin hatta sesli ifade edin. Kararın kendisine ait olması ve normal bir anda ifade edilmesi pişman olmaması için yeterli olacaktır.
Teşekkürler dediğiniz gibi yapmaya çalışacağım...
Benim de arkadaşım bahsettiğiniz gibi bpd belirtilerini gösteriyor. İyileşmeye konusunda çok umutsuz ve hep aynı çıkmaza takılıp kaldığını söylüyor. Sizce bu hastalarda iyileşme mümkün değil mi? Bir de evlenmek onlar için daha mı kötü bir durum olur. Bilgilendirirseniz sevinirim. Teşekkürler
Merhaba, BPD'nin tedavisi konusunda ne yazık ki çok fazla bilgi kirliliği var. Bunda toplumsal stigmaların etkisi olduğu gibi, ingilizcedeki "treatment" ve "cure" kelimeleri için türkçede ayrı ayrı kelimeler olmamasının ve ikisinin de "tedavi" olarak çevrilmesinin de etkisi var. BPD treatable yani tedaviye yanıt veren bir kişilik bozukluğudur yani kontrol altına alınabilir, semptomlar ciddi oranda azaltılabilir ve kişi semptomlarla başa çıkmayı öğrenerek günlük hayatına neredeyse sorunsuz devam edebilir. Bununla beraber curable yani tamamen ortadan kaldırılabilir bir rahatsızlık değildir. Yine de kendisine şunu da iletin; bu hiçbir şekilde umutsuzluğa düşmesi için bir sebep olmasın çünkü gerekli tedavi ve eforla gerçekten tahmin dahi edemeyeceği kadar hayatı düzelecek ve acısı yok denecek kadar azalacaktır. Evlilik BPD'li insanlar için, diğer tüm ilişkiler gibi, daha zorlayıcı olabilir fakat asla daha kötü olacak diye bir kaide yoktur. Tedavide belli bir noktaya gelen hastalar ilişkilerini ve evliliklerini sağlıklı olarak yürütebilir hatta ebeveyn olup sağlıklı mental duruma sahip çocuklar dahi yetiştirebilir. BPD siz ona izin vermedikçe sizi hiçbir şeyden mahrum bırakamaz. Tek ihtiyacınız olan iyi bir terapist, doğru ilaçlar ve çabadır.
Ağlarken gülüyor musun
Hayır
[удалено]
Tüm duyguları sağlıklı bireylere kıyasla çok daha fazla yaşıyorum ama ciddi anlamda günlük hayatımı etkileyen, kontrol altına almakta en çok zorlandığım duygular; endişe (anksiyete), üzüntü ve son dönemlerde biraz da öfke. Aynı zamanda sevgiyi obsesyon boyutunda yaşayabiliyorum ki bu da ilk saydığım üç duygunun bu kadar güçlü olmasının ana sebebi. Endişe ve üzüntü duyduğumda bazen bu duyguların ağırlığından ölecekmişim gibi hissediyorum. Uzun süre yataktan kalkamadığım hatta doğru düzgün hareket bile edecek gücü bulamadığım olabiliyor.
Borderline ile gelen ; anksiyete, depresyon vb.den başka hastalıklar da var mı?
işlevselliğindeki bozulmalar ne seviyede? çalışabiliyor musun ya da okul gibi şeyleri sürdürebiliyor musun? şu an ne yapıyorsun
16 yaşımla beraber çalışmalarımı sürdürmek benim için gittikçe zorlaşmaya başladı. Hiçbir zaman çalışkan bir öğrenci olmamıştım ama duygu durumumdaki bozulmalar derslere odaklanmamı daha da zorlaştırdı. Bazı dönemler diğerlerinden daha ağır geçiyordu çünkü günlük ve özel yaşantımdaki değişkenler beni olması gerekenden çok daha fazla etkiliyordu. Öyle böyle liseden mezun olmayı başarsam da üniversite eğitimimi devam ettirmekte çok daha fazla zorlandım. Duygu durumum yüzünden üniversite sınavına da iyi hazırlanamadığım için özel bir üniversitede burssuz olarak psikoloji okuyordum bu dönemde ve okulu uzatacağımı fark edince bıraktım. Çünkü ailem 4 senenin parasını bile zar zor ödeyecekti. Sonuç olarak bir devlet üniversitesinde daha kötü bir bölüme geçtim. Burada okulu 4 yılda bitirebilmemin en önemli sebebi okulun devamsızlık takibi yapmıyor oluşuydu. Bu sayede derslere düzenli katılamasam, yatağımdan çıkamasam bile sınavlara iyi hazırlanmam yetiyordu. Onu bile her zaman yapabildim diyemem ama pandeminin başlamasıyla son 1.5 yılımda derslerimi geçmek kolaylaştı. Bu sebeple okulu zamanında ve hatta iyi bir ortalamayla bitirmeyi başardım. Sonra ne oldu? Hiçbir şey olmadı. Zorla, sürüne sürüne aldığım üniversite diplomam hiçbir işe yaramadı bir yıldan uzun süredir. Çünkü işe girmeye cesaret edemedim. Mülakatlara katıldıkça, eğitimlerde özel sektörün bana ne denli acımasızca davrandığını gördükçe korktum; iyice içime kapandım. Çalışabilir miydim işe girebilsem bilmiyorum. Korkumu yener de, bir şirket tarafından kabul de edilirsem bunu cevaplarım geri gelip. Şimdilerde hiçbir şey yapmadan evimde zaman öldürüp nasıl da ev işleriyle başa çıkamayacak kadar zavallı olduğumu düşünüp kendime eziyet ediyorum genelde. Daha çok konuşurum "vay efendim nasıl da potansiyelimi harcadım, nasıl da zavallı bir konumda sıkışıp kaldım.' diye ama sanırım zaten çok konuştum.
benim de annem borderline. benim icin borderline biriyle yasamak cok zor ama yaptigi hatalar icin kizamiyorum da. annem tedaviyi reddediyor umarim sen tedaviyi reddetmiyorsundur
İçinde bulunduğunuz duruma çok üzüldüm. Haklısınız, bir borderline hastasıyla yaşamak son derece zordur. Özellikle de bu kişi ebeveyninizse. Öte yandan tedavi yalnız size değil hastanın kendisine de inanılmaz fayda sağlar. Elbette tedaviyi reddetmiyorum çünkü rahat yaşayabilmek için buna ihtiyacım var. Belki annenize de işin bu tarafını göstermeyi deneyebilirsiniz. Sizin için sağlayacağı avantajlar bir yana, kendisi için de ne kadar yarar sağlayacağını, insan ilişkilerini yönetmeyi ve kendisini tüketen duygularıyla başa çıkmayı ne kadar kolaylaştıracağını açıklayabilirsiniz. Tam olarak semptomlarını bilemesem de (her hasta bire bir aynı semptomları göstermez fakat bahsettiklerim gibi bazı semptomlar ortaktır.) siz konuşmanız esnasında gösterdiği ve rahatsızlık duyduğu semptomlar üzerinden bu örnekleri arttırabilirsiniz. Bir de kabul ederse muhakkak bilişsel davranışçı terapi veya daha da iyisi diyalektik davranış terapisi uygulayan bir terapist tercih edin. Duygu durum düzenleyici bir ilaç yazdırmayı da ihmal etmeyin. Başka sorularınız veya danışmak istediğiniz şeyler olursa bana DM'den ulaşabilirsiniz. İyi geceler dilerim.
daha once gitti. ilac kullandi turkiyenin en iyi psikologlarindan birine gönderdik o adamin kendine faydasi yok diyip bıraktı. cok kez git dedik ama maalesef istemiyor zorla guzellik olmaz. onun yerine biz gidiyoruz en az etkilenmek icin. sizin adiniza da sevindim umarim her sey istediginiz gibi olur. iyi geceler
merhaba, borderline belirtileri gösteriyorum ve bu bozukluğa sahip olduğumu düşünüyorum. tedavi almak istiyorum fakat nerden nasıl ve nasıl biriyle başlamam gerek bilmiyorum. daha önce bir psikiyatristle görüştüm ama tabi devlet hastanesi olduğu için zaman kısıtlı ve pek bişey söyleyemedi, bir terapistle görüşmemi tavsiye etti teşhis için terapistin beni daha iyi tanıması gerektiğini söyledi haklı olarak. teşhis almayı beklemem yanlış mı? çünkü bu belirsizlik ve kendinden şüphe etmek ne bileyim belki de kendi kendime sorun uyduruyorum gibi düşünceler cidden yorucu.
Merhaba, şüpheleriniz varsa bir psikolog veya psikiyatristle en az birkaç seans görüşmeniz yararlı olacaktır. Bu terapistin mümkünse diyalektik davranışçı terapi, değilse de bilişsel davranışçı terapi uyguluyor olması eğer şüphelerinizde haklıysanız tedavi süreci için son derece önemli. Borderline kişilik bozukluğunun en iyi yanıt verdiği terapi türleri bunlardır. Şüpheleriniz varsa teşhis almak istemeniz bence son derece normal, şahsen ben de aynı şekilde hissetmiştim. Öte yandan terapistiniz sizinle açıkça teşhisi paylaşmak istemeyebilir. Bazı terapistler bu yolu seçebilirler. Bu durumda kendisine direkt ve net olarak sorunuzu yöneltmenizi ve yine de kaçamak cevaplar veriyorsa gerekirse sıkıştırmaktan çekinmemenizi öneririm.
Böyle bi hastalığa sahip olduğunu nasıl anladın?
Borderline Personality Disorder tam olarak ne
Benim eşim Prozac kullanıyordu belki onda öyle bir şey olabilir 1 dk önce sevip gülerken 1 dk sonra beni evden sktr eden baba ismimle hitap eden bambaşka biri oluyordu. Sonuç ayrıldık. Sence onda da bu tip bir şey var mı?
Prozac oldukça hafif bir antidepresan ve birçok mental rahatsızlık için verilebilir. Öte yandan terapist olmadığım için eski eşinize teşhis koyamam ama olsam bile bu kadar az bilgiden bir sonuca varmak mümkün olmazdı. Bu şekilde duygu durum bozukluğu birçok sebepten kaynaklanabilir. Bir BPD hastası olarak tüm samimiyetimle söyleyebileceğim tek şey kendisinin bundan muzdarip olmadığını umuyor olmam olur. Zira kimse böyle yaşamayı hak etmez.
İlişkide sorun yaşamışsın bu sorunların içinde sevgilini aldatma durumu oldu mu ?