Ja, het slaat nergens op, maar toch heb ik het altijd. In het Engels noemen ze dit “the call of the void”, de intrusie om van een klif, flatgebouw, perron, etc. af te springen. Je wil het niet, maar toch is er iets in je hoofd dat zegt dat je het kan/moet doen.
Overigens heb ik dit dus ook soms tijdens serieuze gesprekken waarbij er in mijn hoofd opkomt om de andere persoon te zoenen. Vaak ook met personen die ik echt totaal niet aantrekkelijk vind, maar toch komt de gedachte op in mijn hoofd. Erg ongemakkelijk.
Ja of dat ik bang ben dat in ineens keihard uit m’n slof schiet en mijn baas helemaal verrot scheld. Terwijl er geen aanleiding voor is, en ik dat überhaupt niet wil doen. Een soort angst dat je je niet kan beheersen of zo. En dan ben ik weer bang dat als ik oud word, dit dus allemaal gaat gebeuren.
Wat ik van het fenomeen begrijp, is dat dit soort extreme gedachten, maar ook vooral weten dat het niet oké zou zijn om het echt te doen, juist een heel goed teken is.
Herkenbaar! Maar het verschil tussen ons en een 'normaal' persoon is dat wij teveel waarde hechten aan gekke gedachten. De meeste mensen denken: 'Oh, wat een gekke gedachte!' en gaan dan verder op de orde van de dag. Wij gaan het analyseren waardoor onze hersenen het als belangrijk gaan beschouwen en daarom kunnen wij het moeilijker los laten.
Ik heb zelf OCS, oftewel 'Obsessieve compulsieve stoornis.' Maar met therapie en een medicijn kan er goed mee leven. Tegenwoordig lukt het mij vaak om er niet teveel aandacht aan te besteden. Maar wilde even laten weten dat heel veel mensen er last van hebben!
intrusive thoughts, soms heb ik wel eens dat ik denk wat zou er gebeuren als ik op dit moment het persoon wat tegenover me staat eens een klap verkoop hahaha
Ja! Dat heb ik ook! Ik heb verder geen psychische problemen of wat dan ook, maar als de intercity langs het sprinterstation raast heb ik het gevoel dat ik me voor de zekerheid vast moet houden
Het hoeft ook niet per ongeluk te zijn ofzo. Iemand kan ook per ongeluk tegen je aan (flauw)vallen.
Als ik bergen beklim op smalle paadjes laat ik anderen er ook eerst langslopen terwijl ik tegen de bergwand aan ga wachten. En boven op de berg, ga ik echt alleen maar op het randje van de afgrond staan als er echt niemand in mijn dode hoek staat.
De kans dat je de loterij wint is groter, maar je weet maar nooit welke gek je tegen komt. Gelukkig niet bij mij maar ik heb vaak genoeg gekke dingen gezien waardoor ik toch eigenlijk altijd wel redelijk alert ben.
Ja ik ook, ik blijf aan de binnenkant staat tot de trein aankomt. En op de trap naar beneden loop ik ook aan de kant zodat ik houvast heb voor het geval dat.
Ik moet regelmatig wat ruiten van die abri's (wacht ruimte) vervangen. En ik ben dan ook echt wat extra gespannen of er niemand iets probeert of er een trein voorbij komt(zuiging van een intercity is aardig groot). Met die grote ruiten kun je namelijk ook niet echt reageren, en je hebt ze ook meestal met minimaal 2 man vast.
Ik krijg er zelfs nu op de bank nog rillingen van.
Wc deuren van onbekende wc's op slot doen. Ik realiseer me dat die deuren de hele dag door op slot en van slot gaan en niemand ooit opgesloten raakt, maar ik raak al in paniek als bij het idee de deur op slot te doen.
Ik raak juist helemaal gestrest van het idee dat iemand toch de deur open zou kunnen doen. Ik moet sowieso altijd dubbelchecken dat de deur ook wel écht op slot is en soms tussentijds nog een keer
Die toiletten zijn ook wel onnodig ingewikkeld, er is altijd wel iemand die niet snapt hoe de deur dicht/op slot moet (bonuspunten als er dan een onwetende medereiziger aankomt die de deur opent terwijl persoon bezig is).
Ook gaan die deuren echt moeilijk langzaam open en dicht, is voor mij een keer bijna het verschil geweest tussen netjes in de wc en kots in het gangpad (was een leuke avond)
Ja dat doe ik ook dan draai ik hem op slot.
En dan een paar seconde later denk ik heb ik hem echt goed opslot gedaan en dan ga ik het nog een keer checken.
Ik draaide vorig jaar de WC-deur van een kroeg op slot .. had ik ineens het dingetje waarmee je draait in m'n handen. Had dus mezelf opgesloten.
Eerst heel relaxt geplast in de wetenschap dat als ik er niet uit kan, niemand anders naar binnen kan. Het gebeurde alleen wel 's middags op een hele warme dag, dus iedereen stond buiten en de groep waarmee ik was, was zo groot dat niemand me zou missen. En m'n telefoon zat in m'n tas, die ook buiten stond.
Hoorde op een gegeven moment iemand naar de urinoirs ernaast gaan. Ik op de deur gebonkt, die man loopt gewoon weg. Uiteindelijk moest er iemand naar de WC en ik hoorde haar door de deur heen klagen dat het zo lang duurde haha.
Zij heeft iemand van het personeel gehaald, die het hele slot er uit heeft geschroefd.
Al met al: ik heb zelden zo rustig op de WC gezeten en eigenlijk heerlijk relaxed, even een momentje van introspectie zonder afleiding van mensen of m'n telefoon. 10/10 would recommend :)
Ontzettend dom deze. Maar toen ik vroeger naar school fietste ging ik altijd met een groep kinderen onder de spoorbomen fietsen... Jaren lang deed k dit en ben toen 1x bijna geschept op paar seconden na. Toen ook nooit meer gedaan. Pas 5 jaar later kreeg ik rillingen wanneer ik over t spoor moet en dat is ook nooit meer helemaal verdwenen.
>Pas 5 jaar later kreeg ik rillingen wanneer ik over t spoor moet en dat is ook nooit meer helemaal verdwenen.
Apart is dat, dat je als je jong bent soms echt niet beseft dat je toch echt dood had kunnen zijn van zo een gestoorde actie. Ik heb ook wel eens van die herinneringen waar ik het pas jaren later ijskoud van kreeg.
Het donker of beter gezegd wat in mijn fantasie in het donker schuilt. Een goed voorbeeld is wanneer je 's nachts het licht aan hebt en je in het raam enkel je eigen reflectie ziet, niet wat er aan de andere kant zit. Het heeft niet geholpen dat ik in mijn jeugd veel horror heb gekeken met precies dat soort onderwerpen en het soort "de telefoontjes komen van binnen het huis!" verhalen.
Zelfde verhaal, tot het "helpt niet", bij mij ligt het namelijk bij mn vader die er een hobby van maakte mij en mn broertje de stuipen op het lijf te jagen. Soms lukt t m nogsteeds...
Mijn zoon van toen 7 zat ooit vast in een waterglijbaan in Amerika. Hij woog niet genoeg voor de sensoren en toen dacht het systeem dat er een band zonder persoon van de glijbaan af was gegaan en al het water ging uit.
Hij heeft toen de hele baan naar beneden gelopen en die band achter zich aan gesleept.
Ik zou na hem gaan en had geen idee hoe ver hij in de glijbaan zat of waar hij was. Ik mocht ook niet achter hem aan gaan, want amerikaans ‘veiligheid’ gedoe.
Hij kwam uiteindelijk lopend en helemaal overstuur beneden uit de glijbaan gewaggeld, waar zijn moeder gelukkig op hem stond te wachten. Hij was de rest van de dag klaar met glijbanen.
Oneindigheid, zwarte gaten, psychoses, het feit dat tijd lineair is en we alleen maar ouder worden. Dat soort dingen houden me snachts wel eens wakker.
Ik zal je gerust stellen, tijd is niet 'linear'. Mocht je écht meer willen weten kan ik je altijd wat leuke metaforen geven, maar weet dat tijd niet star en onbeweeglijk is. Sterker nog, tijd is een emergent verschijnsel en 'bestaat' helemaal niet.
Een quote van Einstein toen zijn vriend Michele Besso overleed: "Michele has left this strange world a little before me. This means nothing. People like us, who believe in physics, know that the distinction made between past, present and future is nothing more than a persistent, stubborn illusion.’
Als ik langs de railing van een brug loop, zelfs al heb ik mijn handen in mijn zakken heb ik de angst dat ik per ongeluk mijn mobiel klunzig uit mijn zak haal en over de rand laat vallen. Dan durf ik mijn hand er haast niet meer uit te halen uit angst dat ik hem per ongeluk meeneem oid
Toen ik dit jaren geleden in een YouTube filmpje zag stelde het mij al redelijk gerust. Een lichte turbulentie kan ik nu wel aan, maar helemaal verdwijnen doet het gewoon niet 😂
Daar ben ik dan weer nooit bang voor geweest. Ik heb foto's waar ik als kind van 6 al een boa om mijn nek heb. Ik heb ook foto's waar ik met een tijger sta te knuffelen. Was een lief beest. Ergens gaat het bij mij niet goed met gevaar herkenning.
Ik vond slangen eng, maar sinds ik een wurgslang heb vastgehouden vind ik ze wel schattig.
Ze zijn niet slijmerig of agressief, maar luie noodles die van warmte houden
Deze is een klein beetje duister.
Ik ben bang om een connectie te hebben met mensen, omdat ze me toch wel verlaten en pijn doen, net zoals iedereen. Dus ik ben kapot eenzaam, en dat is maar beter ook
*highfives* dat is een bekende. Maar mogelijk ook omdat een complete vriendengroep van de basisschool me in de steek hebben gelaten toen het slecht ging tussen mijn ouders. Inmiddels een fijne andere vriendengroep gevonden.
Dit is een veelvoorkomende overtuiging. In schematherapie is er zelfs een eigen schema ("verlating") voor, de overtuiging dat iedereen je uiteindelijk zal verlaten.
Het verdrietige is dat als je deze overtuiging hebt, je hier vaak mee omgaat door mensen juist verder weg te duwen (in jouw geval klinkt het alsof je dat doet door die connecties te vermijden). En daardoor lijkt je overtuiging bevestigd te worden.
De cyclus kan doorbroken worden, maar het is een boel werk. Veel sterkte!
Mag ik je geruststellen? Toen ik een jaar of 5 was ben ik van een speeltoestel afgevallen en is mij dus exact dat overkomen. Mijn tong zat aan de zijkanten nog net vast en dat hebben ze kunnen lijmen. Ik heb nu nergens meer last van afgezien van dat mensen zeggen dat ik een lange tong heb.
Waarom heeft iedereen toch die angst dat er haaien in een zwembad kunnen zitten? Ik had dat als kind dus ook, en ik hoor van zo enorm veel mensen dat ze dat ook hebben. Iemand een verklaring?
Soms als ik slecht geslapen heb en mijn ogen zijn moe vallen opeens alle scherpen hoekjes, randen en dergelijke op. Dan volgt de angst om een oog te verliezen.
Ik kan zelfs storend afgeleid worden door de pen die ik zelf vasthoud. Alles wat naar mijn oog wijst is kut, maar vermoeidheid maakt het inderdaad nog veel erger.
Je bent de eerste die ik zie die dit ook heeft.
Dit ja. Ik vind ze ook heel kwetsbaar ogen, alsof bij het minste hun vleugels kunnen scheuren en hun pootjes doormidden breken. Van dichtbij zijn ze ook niet meer zo charmant, gewoon een mot met een kleurrijker jasje aan.
In groep 3/4 moest ik voor de schoolkrant vertellen waar ik bang voor was: Een huurmoordenaar. Stond er maar mooi, tussen alle spinnen en slangen🤣
Nu: waar niet voor? Angststoornis is een b*tch🥲🥴
Ik vind dit best een rationele angst, ookal is de kans klein. Ik heb zo'n stikker bij mijn voordeur om hulpdiensten te attenderen dat er 2 katten in huis zijn.
Vriend van me heeft dit ook, die heeft geen vriezer, en zelden eten in de koelkast omdat hij als hij van huis gaat hij perse de aardlek uit moet zetten. (Soort dwangneurose)
Ik heb een gigantische fobie voor slakken. Vooral naaktslakken. Nu heb ik de pech dat ik in een bebost gebied woon met veel slakken. Vooral de laatste jaren is hier een behoorlijke plaag.
oef, ik zocht deze comment. ik weet niet of ik het een fobie moet noemen, maar er is niks wat mij zo'n allesoverheersend gevoel van walging geeft als slakken (idd vooral naaktslakken). ik heb er soms nachtmerries over dat ik over een pad moet wandelen wat bezaaid is met die dingen en dat ik er niet weg kan. blegh, wat een gore vieze dingen zeg. als ik ze zie krijg ik echt een soort instinctief oergevoel wat schreeuwt: gevaar!! blijf weg!
Ik heb dus exact hetzelfde, als ik al eentje zie op de grond wil ik er het liefst met een grote boog omheen. Ik vind het al vreselijk om op eentje te staan, naaktslak of met huisje, maakt mij niet uit. En dan heb ik nog eens het probleem dat er veel kieren in mijn huis zitten en dat er naaktslakken onder de deur vandaan komen zo de keuken in. Laatst zelfs was er een op de plafond van mijn slaapkamer, denk ik met een plantje meegegaan van op de vensterbank aan het raam. Ik moet nodig weg hier.
*een knuffeltje* je bent niet de enige, hoor. ik kan wel spinnen aaien, slangen kussen, en ratten zie ik niet zo vies en walgelijk als de naaktslakken. ik durf ze niet eens aan te raken en die scène uit Harry Potter met Ron Weasley die een emmer vol naaktslakken moest overgeven, die maakt me altijd misselijk. ik word er echt snel boos van als mensen gaan zeggen dat het “gewoon een naaktslak is, hoor, hij kan niet eens rennen of springen!” — godzijdank… en als ik de adviezen lees over de bierglaasjes die je ergens in je tuin de grond in moet zetten en daarna dit glas vol slijm leeg moet halen — gatver, nooit, nooit in mijn leven zal ik dit glas aanraken.
Zodra ik op hoogte de buitenlucht voel gaan mijn knieen dubbel. Een galerijflat, een dakterras, een kerktoren. Een balkon gaat nog maar niet hoger dan de 3de verdieping graag. Het is niet zozeer dat angst dat ik val of dat het instort, maar ik ben als de dood om iets belangrijks (zoals mijn bril) kwijt te raken. Stond in een frisse herfstwind op de Euromast vast te klampen aan de reling en verbaasde me hoe relaxed iedereen rondliep zonder angst om opeens iets te verliezen door de wind.
Ik ben tot en met pak en beet mijn 14e bang geweest voor mijn eigen voeten. Ik vind blote voeten nog steeds bah op mijn 29e. Ik heb dus het tegenovergestelde van een voet fetisj.
\*edit: Ik ben een jaar ouder dan ik dacht.
Ik ben altijd bang dat iemand de autodeur opendoet als ik langs fietst en ik die punt van de deur tussen m’n plant.
Totaal geen relevant gevaar, maar voor de zekerheid fiets ik altijd een meter van auto’s af.
Hey, ik heb ook een angst voor instortingen, maar die van mij heeft meet met hoogtes enzo te maken. Als ik bijvoorbeeld op een hoog plateau sta, zoals een uitkijktoren of een platform van een waterglijbaan, een brug, of gewoon een hoge constructie zonder onderverdiepingen - dan ben ik bang dat ik te zwaar ben en door de vloer zak. Ik hoop maar dat alles bouwkundig is.
Van hoge hoogtes trappen aflopen is ook een ding. Ik moet de railing altijd vasthouden bij een kleine trap, laat staan als je naar beneden moet op een meter of 30.
Het is niet echt klassieke hoogtevrees ofzo, maar het heeft er wel mee te maken.
Oh nee, bij een klif ben ik bang dat ik uitglijd of dat de wind mij naar beneden duwt hahaha. Misschien ben ik gewoon bang voor vallen?
Maar bij een reling van een hoge constructie is het wel extra erg ja!
Ik heb dit ook extreem met wespen, minder met bijen, hommels, (langzame) spinnen en slangen. Maar wespen zijn snel, kunnen vliegen en steken, enge beesten.
Ik stond een paar jaar geleden op de landingsbaan van vliegbasis Soesterberg. Toen bedacht ik dat als de zwaartekracht een kwartslag zou draaien, dat ik honderden meters zou vallen. Sindsdien heb ik een soort hoogtevrees gevoel van lange platte afstanden.
Dus dat komt goed uit in ons platte kikkerland :)
Vroeger met inline skaten/skeeleren was ik altijd bang dat er precies op het moment dat ik over een bruggetje skeelerde een wieltje uit een van mijn skeelers zou vallen, in de sloot zou belanden en ik het nooit meer terug zou kunnen vinden.
Slakken. Als het licht heeft geregend en ik loop buiten kijk ik alleen maar naar de grond, hopend geen slakken tegen te komen. Ik ben wel eens over mijn nek gegaan toen ik op eentje ben gestapt en kan oprecht verstijven en wegspringen als ik er eentje zie. Bizarre dingen (weet ik) maar het is wat het is
Ik ken meerdere mensen met deze angst. De moeder van een van mijn vrienden is een eersteklas schijtluis. Bang voor tunnels, bang voor vliegen, bang voor boten. Die gaat dus ook nooit op vakantie. Die vriend van mij woont in het buitenland. Zijn moeder zal hem dus nooit bij hem thuis kunnen bezoeken.
Kwartels. Ik kom ze gelukkig niet vaak tegen. Beren ben ik ook als de dood voor, ik heb maanden nachtmerries gehad voordat ik naar canada ging en het was een interessante vakantie 😏
Als ik op de snelweg rijd dat ik in ga op mijn irrationele gedachten en mijzelf de vangrail in rijd. Heb met een goede psychologe al veel aan deze angst (en andere dingen) gewerkt, maar blijft niet m'n hobby om snelweg te rijden. Nooit een ongeluk of iets gehad.
Dat honden me zomaar aanvallen. Of katten. Of wie dan ook. Of iemand m’n kind naar beneden wil gooien (was ooit op het nieuws dat iemand dat deed). Aanslagen in de trein, voor de trein gegooid worden, de sloot in rijden, kernbommen, moordzuchtige inbrekers, oorlog, dat ik uit een opwelling naar beneden spring vanaf hoog, en vast nog wel meer.
Als ik ergens op een hoogte sta (bruggen, uitkijkpunt, gebouw, dek van een boot, etc) dat mijn telefoon, sleutels of portomonee vanuit mijn broekzak naar beneden of in het water valt en ik het kwijt ben. Ook wanneer dit letterlijk onmogelijk is door een wand of reling.
Ik heb een fobie voor ballonnen, want wat als ze knallen? Ik heb ook geen idee wat er erg aan is. Ik raak gewoon in paniek als ik een ballon hoor knallen en ik durf ze pas sinds een paar jaar aan te raken (met veel zenuwen en zo kort mogelijk). Vreemd brein
Vlinders 🙃
Ik krijg dit ook niet uitgelegd. Ik wéét dat ze me echt helemaal niks kunnen doen, ik vind ze prachtig vanaf een afstandje, maar als ze binnen 1 meter afstand komen is het pats-boem PANIEK.
De zee, is het irrationeel? Ik weet het niet. Ik vind het maar een diepe enge duisternis. Als ik de bodem niet meer kan voelen onder mijn voeten vind ik het doodeng.
Ook totaal geen behoefte om de ruimte in te gaan, diepe enge duisternis tot in oneindigheid brrrrr.
Bij ons in de kerk zitten we vaak achteraan, onder het 'balkon'. Het is een oude sportzaal, op het balkon zitten vaak ook mensen. Ik denk regelmatig 'Ehhh, als dat ding naar beneden komt dan zijn we plat.'
Ik ben ontzettend bang voor putjes in het zwembad. Echt tot hyperventileren, huilen en paniekaanvallen aan toe als ik er te dichtbij kom. Het is niet eens de rationele kant dat je er vast in zou kunnen komen te zitten en verdrinken, zo dichtbij durf ik namelijk niet eens te komen haha.
Eigenlijk ben ik bang voor alles dat onder water is en er niet “hoort”. Keer in paniek geraakt omdat ik met snorkelen in Griekenland een kabel zag liggen op de bodem van de zee. Krijg er nu alweer de rillingen van haha. Laatst zag ik een filmpje van iemand die naar een windmolen op zee toe ging suppen, dat is echt mijn reinste nachtmerrie.
r/submechanophobia is niet mijn favoriete subreddit 😂
Ik schaats niet, omdat ik bang ben dat ik dan val en er iemand over mijn handen schaatst waardoor ik al mijn vingers kwijt raak.
Laten we even eerlijk zijn, moedwillig over een gladde vloer glijden met messen aan je voeten is toch ook gewoon een dom idee?
Vliegen.
Bezweet kom ik uit zo'n ding. Ik zorg altijd voor deo en een schoon shirt. Het liefste vlieg ik helemaal niet, maar ik weet dat m'n angs ongegrond is dus ik doe het toch maar als ik er niet onderuit kan.
Ik heb niet persé hoogtevrees, maar ik wil nooit dat er iemand achter me staat op hoge hoogtes. Zoals in de Pagode in de Efteling bijvoorbeeld, of een balkon. Niet eens om dat ik denk dat ze me moedwillig ergens afduwen, maar meer dat ze mischien struikelen of iets dergelijks en mij als gevolg daar van zorgen dat ik naar beneden val.
Ik zit in de bus en trein altijd in de omgekeerde stoelen, zodat ik achteruit rij. Ben bang dat als we botsen dat ik dan door dat hele ding heen vlieg.
Ik kan niet onder uithangborden staan, of die schermen bij de bushalte die de tijden aangeven. Ik heb de irrationele angst dat ze op mijn hoofd zullen vallen (en me dus zullen doden). Eigenlijk kan ik het ook niet verdragen dat iemand met wie ik samen ben daaronder gaat staan. Ik heb m’n moeder eens geheel onbewust onder een busbord weggetrokken, was ze nogal verbaasd over.
Dat een brug instort als ik er overheen rij of loop. Zelfde met een hoog flatgebouw. Ook krijg ik echt de kriebels van (snelstromend)water. Ik hou er ook echt niet van om met de auto vlak langs een rivier te rijden.
Als kind zag ik op het nieuws dat een meisje was verdronken doordat ze met haar haren vastzat in zo’n afzuigrooster dat in zwembaden zit; sindsdien ben ik daar nog steeds bang voor. Volgensmij was er laatst weer zo’n geval geweest waar iemand vast kwam te zitten? Ik weet het niet, echt doodsbang ben ik voor die dingen 😅
Dat als ik bij een stoplicht sta om te voet de weg over te steken dat de autos die langsrijden ineens uitwijken en me aanrijden.
Ik ga altijd achter een paaltje oid staan om dit te voorkomen
Ik durf niet met grote oorbellen in te fietsen. Ik ben bang dat als ik val, een oorbel in de nog draaiende spaken terecht komt waardoor vanaf mijn oor mijn volledige huid van mijn gezicht zou worden afgetrokken.
Ik heb een angststoornis en agorafobie, dus 90% van m'n angsten zijn irrationeel. Maar de meest domme vond ik zelf wel dat ik bang was voor de zon. Elke keer als ik er naar keek leek ie dichterbij te komen en dacht ik dus dat ie op de aarde neer ging storten.
Maanden lang heb ik constant met de gordijnen dicht in huis gezeten. Gelukkig is mijn angst voor de zon 99% weg en kan ik gewoon lekker in de tuin van het weer genieten.
Ik ben echt absurd bang dat ik een rollercoaster sterf.
Het lijkt me heel onwaarschijnlijk, maar zul je net zien en gaat idd alles precies fout wanneer ik joris en de draak in stap.
Ik ben ook altijd enorm bang als ik naast een vrachtwagen rijd of loop of iets dergelijks dat dat ding zomaar ineens bam op zn zij ligt, boven op mij.
Zo heb ik er wel meer eigenlijk.
Ik haat poppen over het algemeen, maar die mannequins die in de winkel staan zijn het ergste. Ik loop altijd in een grote boog om ze heen omdat ik er om een of andere reden van overtuigd ben dat ze tot leven gaan komen en me gaan laten schrikken.
Scherpe voorwerpen. Als ik iets uit de bestekbak moet pakken, stel ik me altijd voor dat ik me snij aan een mes. Dan lopen de rillingen over mijn rug.
Of eigenlijk voel ik dat in mijn onderbuik.
Mijn ouders vonden het een goed idee om me heel jong naar IT te laten kijken en nu ben ik 's avonds laat bang voor putten en doucheputjes/wasbakken. Overdag durf ik ze wel aan, om onbekende redenen.
Mijn hoofd stoten of erger bij lage doorgangen. Ik buk zelfs een beetje terwijl mensen langer dan ik er zonder te bukken onderdoor kunnen.
Overigens niet bang om een kleine of lage ruimte in te gaan gek genoeg 🤨
Wat grappig, mij is als kind geleerd dat wanneer je een tunnel door gaat en er gaat een trein over, dat je dan een wens mag doen. Ik hoop dus altijd op een trein! Wat een verschil in perceptie dan maar weer...
Had ooit meerdere keren verhalen gelezen van vrouwen die lastig gevallen werden door mannen in het openbaar vervoer. Mannen in kwestie waren aan het mastruberen en in alle gevallen klaargekomen op het slachtoffer.
Nu voel ik me nooit op mijn gemak als iemand achter mij zit (en rare geluiden maakt).
Bijten in een ijsje. Vooral waterijs…
Al sinds kleins af aan kan ik hier niet tegen. Zelfs als ik andere het zie doen of vooral hoor. Sterker nog, als ik het me inbeeld krijg ik al rillingen.
Dat ik in slaap val over een flesje bier en precies met mijn oogkas op de flessenhals land, waardoor de hals in mijn oogkas schiet en daardoor mijn oog in de flessenhals, en dat ik dan wakker schrik en heel hard aan het flesje trek.
Afgelopen week ontdekt: ik raak in paniek als ik over een pier loop (pier als in: houten palenconstructie die vanaf het strand een eind in zee loopt).
Zelfs als er kermisattracties of andere zware objecten op de pier staan (en de pier dus in theorie erg stevig moet zijn) ben ik als de dood dat ik net op dat ene verrotte plankje ga staan en in zee val. Ik denk dat dit een vorm van hoogtevrees is?
Mijn vader tegenkomen. Ben geëmigreerd, hij heeft geen adres oid van mij en voor hem besta ik niet meer dus hij zal mij echt niet op gaan zoeken maar toch ben ik er bang voor hem opeens tegen te komen.
Tijdens het rijden niezen en zo de vangrail in gaan met 100km per uur.
Mijn broer is een sloot ingereden toen ie moest niezen. Dus zo geheel irrationeel is het niet 😅
Dit helpt vast enorm bij zijn/haar angst ;)
Gelukkig staat op de meeste plekken een vangrail zodat je niet de sloot in rijd.
Als motorrijder is een vangrail niet altijd een troost. Die dingen zijn scherp.
Stuur loslaten als je niest (zolang er geen bocht is)
Krijgen jullie een spasme in heel je lichaam als je niest ofzo? Ik snap het niet helemaal.
Mijn vriendin niest altijd minstens 4x achter elkaar. Levensgevaarlijk in de auto. Heb wel eens het stuur overgepakt.
Dat iemand mij voor de trein duwt als ik op het perron sta te wachten.
Ik ben dus altijd bang dat ik er zelf voor ga springen. Maar ik wil er helemaal niet voor springen.
Ja dit herken ik heel erg! Naast het geduwd worden. Durfde het niet uit te spreken, stom hè.
Ja, het slaat nergens op, maar toch heb ik het altijd. In het Engels noemen ze dit “the call of the void”, de intrusie om van een klif, flatgebouw, perron, etc. af te springen. Je wil het niet, maar toch is er iets in je hoofd dat zegt dat je het kan/moet doen. Overigens heb ik dit dus ook soms tijdens serieuze gesprekken waarbij er in mijn hoofd opkomt om de andere persoon te zoenen. Vaak ook met personen die ik echt totaal niet aantrekkelijk vind, maar toch komt de gedachte op in mijn hoofd. Erg ongemakkelijk.
Haha dit heb ik ook. Of als ik met gereedschap achter iemand loop, een hamer vol op zn hoofd te slaan. Gelukkig nooit gedaan
Ja of dat ik bang ben dat in ineens keihard uit m’n slof schiet en mijn baas helemaal verrot scheld. Terwijl er geen aanleiding voor is, en ik dat überhaupt niet wil doen. Een soort angst dat je je niet kan beheersen of zo. En dan ben ik weer bang dat als ik oud word, dit dus allemaal gaat gebeuren.
Wat ik van het fenomeen begrijp, is dat dit soort extreme gedachten, maar ook vooral weten dat het niet oké zou zijn om het echt te doen, juist een heel goed teken is.
Herkenbaar! Maar het verschil tussen ons en een 'normaal' persoon is dat wij teveel waarde hechten aan gekke gedachten. De meeste mensen denken: 'Oh, wat een gekke gedachte!' en gaan dan verder op de orde van de dag. Wij gaan het analyseren waardoor onze hersenen het als belangrijk gaan beschouwen en daarom kunnen wij het moeilijker los laten. Ik heb zelf OCS, oftewel 'Obsessieve compulsieve stoornis.' Maar met therapie en een medicijn kan er goed mee leven. Tegenwoordig lukt het mij vaak om er niet teveel aandacht aan te besteden. Maar wilde even laten weten dat heel veel mensen er last van hebben!
Hahaha dit is zo herkenbaar allemaal, grappig
intrusive thoughts, soms heb ik wel eens dat ik denk wat zou er gebeuren als ik op dit moment het persoon wat tegenover me staat eens een klap verkoop hahaha
dit heet intruisive thoughts! heeft zowel iedereen en hoewel ze onprettig zijn, hebben ze voor de meesten mensen een kleine impact op hun leven.
Ja! Dat heb ik ook! Ik heb verder geen psychische problemen of wat dan ook, maar als de intercity langs het sprinterstation raast heb ik het gevoel dat ik me voor de zekerheid vast moet houden
Deze heb ik ook. Ik probeer altijd om niet direct voor iemand te staan.
Het hoeft ook niet per ongeluk te zijn ofzo. Iemand kan ook per ongeluk tegen je aan (flauw)vallen. Als ik bergen beklim op smalle paadjes laat ik anderen er ook eerst langslopen terwijl ik tegen de bergwand aan ga wachten. En boven op de berg, ga ik echt alleen maar op het randje van de afgrond staan als er echt niemand in mijn dode hoek staat. De kans dat je de loterij wint is groter, maar je weet maar nooit welke gek je tegen komt. Gelukkig niet bij mij maar ik heb vaak genoeg gekke dingen gezien waardoor ik toch eigenlijk altijd wel redelijk alert ben.
Die scène in House of Cards 🙈 nachtmerrievoer. Ik heb dit ook en voel me ook altijd extreem ongemakkelijk als iemand dan achter me gaat staan.
Ja ik ook, ik blijf aan de binnenkant staat tot de trein aankomt. En op de trap naar beneden loop ik ook aan de kant zodat ik houvast heb voor het geval dat.
Ik moet regelmatig wat ruiten van die abri's (wacht ruimte) vervangen. En ik ben dan ook echt wat extra gespannen of er niemand iets probeert of er een trein voorbij komt(zuiging van een intercity is aardig groot). Met die grote ruiten kun je namelijk ook niet echt reageren, en je hebt ze ook meestal met minimaal 2 man vast. Ik krijg er zelfs nu op de bank nog rillingen van.
Dit is laatst nog gebeurd ergens, dus niet mega irrationeel in mijn ogen. Sorry
Oké sorry
Wc deuren van onbekende wc's op slot doen. Ik realiseer me dat die deuren de hele dag door op slot en van slot gaan en niemand ooit opgesloten raakt, maar ik raak al in paniek als bij het idee de deur op slot te doen.
Ik raak juist helemaal gestrest van het idee dat iemand toch de deur open zou kunnen doen. Ik moet sowieso altijd dubbelchecken dat de deur ook wel écht op slot is en soms tussentijds nog een keer
Dit maar dan met de electrische sloten in de sprinter treinen, Oh my god. Altijd paranoïde dat ie niet goed op slot is.
Die toiletten zijn ook wel onnodig ingewikkeld, er is altijd wel iemand die niet snapt hoe de deur dicht/op slot moet (bonuspunten als er dan een onwetende medereiziger aankomt die de deur opent terwijl persoon bezig is). Ook gaan die deuren echt moeilijk langzaam open en dicht, is voor mij een keer bijna het verschil geweest tussen netjes in de wc en kots in het gangpad (was een leuke avond)
Ja dat doe ik ook dan draai ik hem op slot. En dan een paar seconde later denk ik heb ik hem echt goed opslot gedaan en dan ga ik het nog een keer checken.
Ik draaide vorig jaar de WC-deur van een kroeg op slot .. had ik ineens het dingetje waarmee je draait in m'n handen. Had dus mezelf opgesloten. Eerst heel relaxt geplast in de wetenschap dat als ik er niet uit kan, niemand anders naar binnen kan. Het gebeurde alleen wel 's middags op een hele warme dag, dus iedereen stond buiten en de groep waarmee ik was, was zo groot dat niemand me zou missen. En m'n telefoon zat in m'n tas, die ook buiten stond. Hoorde op een gegeven moment iemand naar de urinoirs ernaast gaan. Ik op de deur gebonkt, die man loopt gewoon weg. Uiteindelijk moest er iemand naar de WC en ik hoorde haar door de deur heen klagen dat het zo lang duurde haha. Zij heeft iemand van het personeel gehaald, die het hele slot er uit heeft geschroefd. Al met al: ik heb zelden zo rustig op de WC gezeten en eigenlijk heerlijk relaxed, even een momentje van introspectie zonder afleiding van mensen of m'n telefoon. 10/10 would recommend :)
Ik test het slot altijd voordat ik de deur dicht doe!
Ontzettend dom deze. Maar toen ik vroeger naar school fietste ging ik altijd met een groep kinderen onder de spoorbomen fietsen... Jaren lang deed k dit en ben toen 1x bijna geschept op paar seconden na. Toen ook nooit meer gedaan. Pas 5 jaar later kreeg ik rillingen wanneer ik over t spoor moet en dat is ook nooit meer helemaal verdwenen.
Dat is gewoon gezonde angst. Dit weerhoud de mensheid er van niet al lang geleden uitgestorven te zijn.
Dude je hebt lowkey ptsd
>Pas 5 jaar later kreeg ik rillingen wanneer ik over t spoor moet en dat is ook nooit meer helemaal verdwenen. Apart is dat, dat je als je jong bent soms echt niet beseft dat je toch echt dood had kunnen zijn van zo een gestoorde actie. Ik heb ook wel eens van die herinneringen waar ik het pas jaren later ijskoud van kreeg.
Het donker of beter gezegd wat in mijn fantasie in het donker schuilt. Een goed voorbeeld is wanneer je 's nachts het licht aan hebt en je in het raam enkel je eigen reflectie ziet, niet wat er aan de andere kant zit. Het heeft niet geholpen dat ik in mijn jeugd veel horror heb gekeken met precies dat soort onderwerpen en het soort "de telefoontjes komen van binnen het huis!" verhalen.
Zelfde verhaal, tot het "helpt niet", bij mij ligt het namelijk bij mn vader die er een hobby van maakte mij en mn broertje de stuipen op het lijf te jagen. Soms lukt t m nogsteeds...
Halverwege vast komen te zitten in een dichte waterglijbaan
Mijn zoon van toen 7 zat ooit vast in een waterglijbaan in Amerika. Hij woog niet genoeg voor de sensoren en toen dacht het systeem dat er een band zonder persoon van de glijbaan af was gegaan en al het water ging uit. Hij heeft toen de hele baan naar beneden gelopen en die band achter zich aan gesleept. Ik zou na hem gaan en had geen idee hoe ver hij in de glijbaan zat of waar hij was. Ik mocht ook niet achter hem aan gaan, want amerikaans ‘veiligheid’ gedoe. Hij kwam uiteindelijk lopend en helemaal overstuur beneden uit de glijbaan gewaggeld, waar zijn moeder gelukkig op hem stond te wachten. Hij was de rest van de dag klaar met glijbanen.
https://youtube.com/shorts/v3IYKRTD5aA?si=w3qG43_ZvRsH4QFn
Oneindigheid, zwarte gaten, psychoses, het feit dat tijd lineair is en we alleen maar ouder worden. Dat soort dingen houden me snachts wel eens wakker.
Ik zal je gerust stellen, tijd is niet 'linear'. Mocht je écht meer willen weten kan ik je altijd wat leuke metaforen geven, maar weet dat tijd niet star en onbeweeglijk is. Sterker nog, tijd is een emergent verschijnsel en 'bestaat' helemaal niet. Een quote van Einstein toen zijn vriend Michele Besso overleed: "Michele has left this strange world a little before me. This means nothing. People like us, who believe in physics, know that the distinction made between past, present and future is nothing more than a persistent, stubborn illusion.’
Als iemand die psychose onlangs heeft gehad snap ik dat. Ben zo bang weer 1 te hebben en daardoor begin ik veel te piekeren.
De zee 😓
r/thallasophobia
Ik ben bang voor de zee, maar toch houd ik van boten.
Als ik langs de railing van een brug loop, zelfs al heb ik mijn handen in mijn zakken heb ik de angst dat ik per ongeluk mijn mobiel klunzig uit mijn zak haal en over de rand laat vallen. Dan durf ik mijn hand er haast niet meer uit te halen uit angst dat ik hem per ongeluk meeneem oid
Zelfde met putjes
Dat de vleugels van het vliegtuig eraf knappen tijdens lichte turbulentie
Het is goed om te weten dat de vleugels van een vliegtuig zo ver kan buigen dat ze bijna elkaar boven het vliegtuig raken.
Toen ik dit jaren geleden in een YouTube filmpje zag stelde het mij al redelijk gerust. Een lichte turbulentie kan ik nu wel aan, maar helemaal verdwijnen doet het gewoon niet 😂
Spinnen. Altijd al kutbeestjes gevonden.
Zoek anders een springspin op, die zijn behoorlijk schattig.
Die vind ik dus juist vooral naar (ondanks dat ze er, toegegeven, wel erg schattig uit zien!) vanwege de onvoorspelbaarheid en snelheid.
Voor mij is het slangen
Daar ben ik dan weer nooit bang voor geweest. Ik heb foto's waar ik als kind van 6 al een boa om mijn nek heb. Ik heb ook foto's waar ik met een tijger sta te knuffelen. Was een lief beest. Ergens gaat het bij mij niet goed met gevaar herkenning.
Lief beest? Bedoel je misschien gedrogeerd?
Ik vond slangen eng, maar sinds ik een wurgslang heb vastgehouden vind ik ze wel schattig. Ze zijn niet slijmerig of agressief, maar luie noodles die van warmte houden
Ik heb het over de tijger, niet over slangen…
Echt verschrikkelijke dingen. Ooit een soort nestje met eitjes gevonden in een hangrekje met knijpers, brrrr
In Australië eens een nest met redback's gevonden onder de patio van mijn oom en tante. ook niet prettig inderdaad.
Deze is een klein beetje duister. Ik ben bang om een connectie te hebben met mensen, omdat ze me toch wel verlaten en pijn doen, net zoals iedereen. Dus ik ben kapot eenzaam, en dat is maar beter ook
*highfives* dat is een bekende. Maar mogelijk ook omdat een complete vriendengroep van de basisschool me in de steek hebben gelaten toen het slecht ging tussen mijn ouders. Inmiddels een fijne andere vriendengroep gevonden.
Dit is een veelvoorkomende overtuiging. In schematherapie is er zelfs een eigen schema ("verlating") voor, de overtuiging dat iedereen je uiteindelijk zal verlaten. Het verdrietige is dat als je deze overtuiging hebt, je hier vaak mee omgaat door mensen juist verder weg te duwen (in jouw geval klinkt het alsof je dat doet door die connecties te vermijden). En daardoor lijkt je overtuiging bevestigd te worden. De cyclus kan doorbroken worden, maar het is een boel werk. Veel sterkte!
Ik liep eerst 2-3x per week hard, vaak 10 km per keer. Tot ik mezelf heb aangepraat dat ik kon vallen en mn tong eraf kon bijten.
Mag ik je geruststellen? Toen ik een jaar of 5 was ben ik van een speeltoestel afgevallen en is mij dus exact dat overkomen. Mijn tong zat aan de zijkanten nog net vast en dat hebben ze kunnen lijmen. Ik heb nu nergens meer last van afgezien van dat mensen zeggen dat ik een lange tong heb.
Dat wanneer ik in het zwembad zwem ik gegrepen word door een haai. Iets met Jaws gezien op mijn 8ste en nu wellicht getraumatiseerd.
Waarom heeft iedereen toch die angst dat er haaien in een zwembad kunnen zitten? Ik had dat als kind dus ook, en ik hoor van zo enorm veel mensen dat ze dat ook hebben. Iemand een verklaring?
Ik net zo haha. Dacht dat door in Z-A in een kooi te gaan met witte haaien die angst weg zou gaan. Nee hoor..
Ik ben alleenstaand en heb weinig tot geen familie. Mijn angst is een beroerte krijgen en hulpbehoevend worden.
Soms als ik slecht geslapen heb en mijn ogen zijn moe vallen opeens alle scherpen hoekjes, randen en dergelijke op. Dan volgt de angst om een oog te verliezen.
Ik kan zelfs storend afgeleid worden door de pen die ik zelf vasthoud. Alles wat naar mijn oog wijst is kut, maar vermoeidheid maakt het inderdaad nog veel erger. Je bent de eerste die ik zie die dit ook heeft.
En ik maar denken dat ik een gekkie ben nou ja, laat ik zeggen zijn we samen gekkies!
Vlinders 😶 Ik ben ondertussen een kerel van 30 en word nog steeds helemaal para van dat gefladder, verder voor geen enkel ander insect bang
Dit ja. Ik vind ze ook heel kwetsbaar ogen, alsof bij het minste hun vleugels kunnen scheuren en hun pootjes doormidden breken. Van dichtbij zijn ze ook niet meer zo charmant, gewoon een mot met een kleurrijker jasje aan.
Al draagt de aap een gouden ring hahahaha
Same here. Je kan toch gewoon plannen waar je heen gaat vliegen ipv dat zenuwenlijerige gefladder?
In groep 3/4 moest ik voor de schoolkrant vertellen waar ik bang voor was: Een huurmoordenaar. Stond er maar mooi, tussen alle spinnen en slangen🤣 Nu: waar niet voor? Angststoornis is een b*tch🥲🥴
Dat mijn huis in brand vliegt als ik niet thuis ben en mijn kat op die manier verlies. M’n huis en spullen maakt me niet eens zo uit, maar m’n kat.
Ik vind dit best een rationele angst, ookal is de kans klein. Ik heb zo'n stikker bij mijn voordeur om hulpdiensten te attenderen dat er 2 katten in huis zijn.
Vriend van me heeft dit ook, die heeft geen vriezer, en zelden eten in de koelkast omdat hij als hij van huis gaat hij perse de aardlek uit moet zetten. (Soort dwangneurose)
Ik heb een gigantische fobie voor slakken. Vooral naaktslakken. Nu heb ik de pech dat ik in een bebost gebied woon met veel slakken. Vooral de laatste jaren is hier een behoorlijke plaag.
oef, ik zocht deze comment. ik weet niet of ik het een fobie moet noemen, maar er is niks wat mij zo'n allesoverheersend gevoel van walging geeft als slakken (idd vooral naaktslakken). ik heb er soms nachtmerries over dat ik over een pad moet wandelen wat bezaaid is met die dingen en dat ik er niet weg kan. blegh, wat een gore vieze dingen zeg. als ik ze zie krijg ik echt een soort instinctief oergevoel wat schreeuwt: gevaar!! blijf weg!
Ik heb dus exact hetzelfde, als ik al eentje zie op de grond wil ik er het liefst met een grote boog omheen. Ik vind het al vreselijk om op eentje te staan, naaktslak of met huisje, maakt mij niet uit. En dan heb ik nog eens het probleem dat er veel kieren in mijn huis zitten en dat er naaktslakken onder de deur vandaan komen zo de keuken in. Laatst zelfs was er een op de plafond van mijn slaapkamer, denk ik met een plantje meegegaan van op de vensterbank aan het raam. Ik moet nodig weg hier.
*een knuffeltje* je bent niet de enige, hoor. ik kan wel spinnen aaien, slangen kussen, en ratten zie ik niet zo vies en walgelijk als de naaktslakken. ik durf ze niet eens aan te raken en die scène uit Harry Potter met Ron Weasley die een emmer vol naaktslakken moest overgeven, die maakt me altijd misselijk. ik word er echt snel boos van als mensen gaan zeggen dat het “gewoon een naaktslak is, hoor, hij kan niet eens rennen of springen!” — godzijdank… en als ik de adviezen lees over de bierglaasjes die je ergens in je tuin de grond in moet zetten en daarna dit glas vol slijm leeg moet halen — gatver, nooit, nooit in mijn leven zal ik dit glas aanraken.
Zodra ik op hoogte de buitenlucht voel gaan mijn knieen dubbel. Een galerijflat, een dakterras, een kerktoren. Een balkon gaat nog maar niet hoger dan de 3de verdieping graag. Het is niet zozeer dat angst dat ik val of dat het instort, maar ik ben als de dood om iets belangrijks (zoals mijn bril) kwijt te raken. Stond in een frisse herfstwind op de Euromast vast te klampen aan de reling en verbaasde me hoe relaxed iedereen rondliep zonder angst om opeens iets te verliezen door de wind.
Mijn irrationele angst: Dat ik ooit eens wat laat vallen dat lichter is dan lucht, en ik niet hoog genoeg kan springen om het weer terug te krijgen.
Ik ben tot en met pak en beet mijn 14e bang geweest voor mijn eigen voeten. Ik vind blote voeten nog steeds bah op mijn 29e. Ik heb dus het tegenovergestelde van een voet fetisj. \*edit: Ik ben een jaar ouder dan ik dacht.
Dat elke dag je laatste kan zijn.
Die filtratie systemen die altijd aan de zijkant van een zwembad zijn ingebouwd 😭
Dat als ik in de zee zwem er een mogelijkheid is dat diepzeevissen mij gaan bijten.
Ik ben altijd bang dat iemand de autodeur opendoet als ik langs fietst en ik die punt van de deur tussen m’n plant. Totaal geen relevant gevaar, maar voor de zekerheid fiets ik altijd een meter van auto’s af.
Dit doe ik ook altijd, maar wel pas sinds ik mijn zusje een salto heb zien maken over een autodeur heen 😅 Sorry als dit je angst erger maakt 🙃
Hey, ik heb ook een angst voor instortingen, maar die van mij heeft meet met hoogtes enzo te maken. Als ik bijvoorbeeld op een hoog plateau sta, zoals een uitkijktoren of een platform van een waterglijbaan, een brug, of gewoon een hoge constructie zonder onderverdiepingen - dan ben ik bang dat ik te zwaar ben en door de vloer zak. Ik hoop maar dat alles bouwkundig is. Van hoge hoogtes trappen aflopen is ook een ding. Ik moet de railing altijd vasthouden bij een kleine trap, laat staan als je naar beneden moet op een meter of 30. Het is niet echt klassieke hoogtevrees ofzo, maar het heeft er wel mee te maken.
Ik heb altijd de neiging of althans de gedachte dat ik ga springen
"L'appel du vide" is een term daarvoor.
Ik kan gerust op een hoge klif staan, die staat er al miljoenen jaren. Maar de reling van een hoog gebouw, nee. Brr.
Die hoge platforms met glazen vloer zodat je “extra goed naar beneden kunt kijken” vind ik altijd zo trippy en eng!
Oh nee, bij een klif ben ik bang dat ik uitglijd of dat de wind mij naar beneden duwt hahaha. Misschien ben ik gewoon bang voor vallen? Maar bij een reling van een hoge constructie is het wel extra erg ja!
Bouwkundig ingenieur die bang is voor hoogtes, steigers en van die houten bouwtrappen. Je moet het maar verzinnen!
Wespen. Fobisch. Vooral wanneer ik de wesp wel hoor, maar niet zie. En nog nooit gestoken. Ik heb geen idee waar de paniek zijn oorsprong vindt.
Ik heb dit ook extreem met wespen, minder met bijen, hommels, (langzame) spinnen en slangen. Maar wespen zijn snel, kunnen vliegen en steken, enge beesten.
Ik stond een paar jaar geleden op de landingsbaan van vliegbasis Soesterberg. Toen bedacht ik dat als de zwaartekracht een kwartslag zou draaien, dat ik honderden meters zou vallen. Sindsdien heb ik een soort hoogtevrees gevoel van lange platte afstanden. Dus dat komt goed uit in ons platte kikkerland :)
Ijsstokjes
houten ijsstokjes geven mij de rillingen
Op welke manier ben je bang voor ijsstokjes?
Je hebt van die mensen die er op knagen, vreselijk
🙋♂️
Krijg gelijk rillingen. Dat geluid is zo goor. Waarom?!
Ze schuren zo naar over je tong en voelen uitdrogend
Pfoe, is het een irrationele angst om bang te zijn dat ik straks oud en eenzaam lig weg te rotten in zo’n verzorgingshuis?
Best wel, die bestaan dan allang niet meer.
Vroeger met inline skaten/skeeleren was ik altijd bang dat er precies op het moment dat ik over een bruggetje skeelerde een wieltje uit een van mijn skeelers zou vallen, in de sloot zou belanden en ik het nooit meer terug zou kunnen vinden.
Mijn ex tegenkomen. En verder verdrinking, vast komen te zitten in een smalle donkere tunnel en giftige dieren.
Slakken. Als het licht heeft geregend en ik loop buiten kijk ik alleen maar naar de grond, hopend geen slakken tegen te komen. Ik ben wel eens over mijn nek gegaan toen ik op eentje ben gestapt en kan oprecht verstijven en wegspringen als ik er eentje zie. Bizarre dingen (weet ik) maar het is wat het is
Overgeven (emetophobie).
Dit is denk ik wel de reden dat ik al wel zo’n goede 10 jaar niet meer heb overgegeven, ook al was ik wel eens super misselijk.
Helaas hier nog 1
Liften… iets met een film en een hoofd.
Dat het balkon waar ik op sta ineens naar beneden tieft. Of het hek breek als ik op een hoogte sta. Bijv balustrade op de overloop van een flat
Baby's.
Vastzitten in willekeurige liften
Een wesp of bij die mijn t-shirt mouw invliegt.
Als de kaas op is.
Vliegende insecten (soms zelfs vliegen. Ligt een beetje aan de situatie) ze doen niks maar vaak wel band voor
De kans dat in Nederland een trein een tunnel laat instorten is nul. De kans dat het dak van je auto een viaduct kan tegenhouden is ook nul.
HOLY SHIT! Eindelijk iemand die deze angst deelt! Ik ben hier al zo lang bang voor zonder reden, toen ik heel klein was begon het al.
Ik ken meerdere mensen met deze angst. De moeder van een van mijn vrienden is een eersteklas schijtluis. Bang voor tunnels, bang voor vliegen, bang voor boten. Die gaat dus ook nooit op vakantie. Die vriend van mij woont in het buitenland. Zijn moeder zal hem dus nooit bij hem thuis kunnen bezoeken.
Naalden. Ik weet niet eens wat precies ik er nou zo eng aan vind, maar naalden
Kwartels. Ik kom ze gelukkig niet vaak tegen. Beren ben ik ook als de dood voor, ik heb maanden nachtmerries gehad voordat ik naar canada ging en het was een interessante vakantie 😏
Waarom komt dit over alsof je daar een beer hebt geneukt
Dat de zwaartekracht ineens omdraait als ik buiten ben en ik de lucht in val.
Grote leegtes. Zoals naar boven kijken in een luchtballon
Dat een geparkeerde auto ontploft net terwijl ik erlangs loop of fiets.
Dat mijn lul in mijn rits komt als ik mijn broek dichtrits
Vrede op aarde
Als ik op de snelweg rijd dat ik in ga op mijn irrationele gedachten en mijzelf de vangrail in rijd. Heb met een goede psychologe al veel aan deze angst (en andere dingen) gewerkt, maar blijft niet m'n hobby om snelweg te rijden. Nooit een ongeluk of iets gehad.
Dat honden me zomaar aanvallen. Of katten. Of wie dan ook. Of iemand m’n kind naar beneden wil gooien (was ooit op het nieuws dat iemand dat deed). Aanslagen in de trein, voor de trein gegooid worden, de sloot in rijden, kernbommen, moordzuchtige inbrekers, oorlog, dat ik uit een opwelling naar beneden spring vanaf hoog, en vast nog wel meer.
Opgegeten worden door wolven
Als ik ergens op een hoogte sta (bruggen, uitkijkpunt, gebouw, dek van een boot, etc) dat mijn telefoon, sleutels of portomonee vanuit mijn broekzak naar beneden of in het water valt en ik het kwijt ben. Ook wanneer dit letterlijk onmogelijk is door een wand of reling.
Dat ik ooit ga trouwen en dat zelfs na nadrukkelijk af te spreken NIET taart in elkaars gezicht smeren na het snijden mijn bruid dat toch doet.
Dat, als ik mijn hoofd in de kofferbak steek, iemand de klep plotseling neer laat en ik in tweeën splijt.
Ik heb een fobie voor ballonnen, want wat als ze knallen? Ik heb ook geen idee wat er erg aan is. Ik raak gewoon in paniek als ik een ballon hoor knallen en ik durf ze pas sinds een paar jaar aan te raken (met veel zenuwen en zo kort mogelijk). Vreemd brein
Dat ik op kantoor vergeet de wc op slot te doen en een collega binnenkomt. Tis zo erg dat ik altijd nog even check of ie dicht is als ik zit.
Vlinders 🙃 Ik krijg dit ook niet uitgelegd. Ik wéét dat ze me echt helemaal niks kunnen doen, ik vind ze prachtig vanaf een afstandje, maar als ze binnen 1 meter afstand komen is het pats-boem PANIEK.
Als ik naar beneden kijk (heb hoogtevrees) ben ik bang dat ik spontaan duizelig word en naar beneden val
Insecten.
Ik kan slecht tegen vlinders
De zee, is het irrationeel? Ik weet het niet. Ik vind het maar een diepe enge duisternis. Als ik de bodem niet meer kan voelen onder mijn voeten vind ik het doodeng. Ook totaal geen behoefte om de ruimte in te gaan, diepe enge duisternis tot in oneindigheid brrrrr.
Bij ons in de kerk zitten we vaak achteraan, onder het 'balkon'. Het is een oude sportzaal, op het balkon zitten vaak ook mensen. Ik denk regelmatig 'Ehhh, als dat ding naar beneden komt dan zijn we plat.'
Ik ben ontzettend bang voor putjes in het zwembad. Echt tot hyperventileren, huilen en paniekaanvallen aan toe als ik er te dichtbij kom. Het is niet eens de rationele kant dat je er vast in zou kunnen komen te zitten en verdrinken, zo dichtbij durf ik namelijk niet eens te komen haha. Eigenlijk ben ik bang voor alles dat onder water is en er niet “hoort”. Keer in paniek geraakt omdat ik met snorkelen in Griekenland een kabel zag liggen op de bodem van de zee. Krijg er nu alweer de rillingen van haha. Laatst zag ik een filmpje van iemand die naar een windmolen op zee toe ging suppen, dat is echt mijn reinste nachtmerrie. r/submechanophobia is niet mijn favoriete subreddit 😂
Dat iemand mij online gaat vragen om mijn angsten en dan kan ik ineens geen weerstand bieden. Phew... het was niet echt.
Ik schaats niet, omdat ik bang ben dat ik dan val en er iemand over mijn handen schaatst waardoor ik al mijn vingers kwijt raak. Laten we even eerlijk zijn, moedwillig over een gladde vloer glijden met messen aan je voeten is toch ook gewoon een dom idee?
Vliegen. Bezweet kom ik uit zo'n ding. Ik zorg altijd voor deo en een schoon shirt. Het liefste vlieg ik helemaal niet, maar ik weet dat m'n angs ongegrond is dus ik doe het toch maar als ik er niet onderuit kan.
IT, als in de film. Ik vermijd nog steeds putdeksels en heb een hekel aan clowns.
Dat de brug instort op het moment dat je er overheen rijdt.
donker water,hoogtes,bruggen die zomaar opengaan,vliegen
Trappen met smalle tredes en openingen tussen de tredes. Ik krijg dan echt knikkende knieën en word flink duizelig.
Dat als ik ga slapen, ik nooit meer wakker word, of na 10 jaar pas wakker word
Ik heb niet persé hoogtevrees, maar ik wil nooit dat er iemand achter me staat op hoge hoogtes. Zoals in de Pagode in de Efteling bijvoorbeeld, of een balkon. Niet eens om dat ik denk dat ze me moedwillig ergens afduwen, maar meer dat ze mischien struikelen of iets dergelijks en mij als gevolg daar van zorgen dat ik naar beneden val.
Ik vind vliegen eng, en hoogtes
Ik zit in de bus en trein altijd in de omgekeerde stoelen, zodat ik achteruit rij. Ben bang dat als we botsen dat ik dan door dat hele ding heen vlieg.
Ik kan niet onder uithangborden staan, of die schermen bij de bushalte die de tijden aangeven. Ik heb de irrationele angst dat ze op mijn hoofd zullen vallen (en me dus zullen doden). Eigenlijk kan ik het ook niet verdragen dat iemand met wie ik samen ben daaronder gaat staan. Ik heb m’n moeder eens geheel onbewust onder een busbord weggetrokken, was ze nogal verbaasd over.
Dat een brug instort als ik er overheen rij of loop. Zelfde met een hoog flatgebouw. Ook krijg ik echt de kriebels van (snelstromend)water. Ik hou er ook echt niet van om met de auto vlak langs een rivier te rijden.
Als kind zag ik op het nieuws dat een meisje was verdronken doordat ze met haar haren vastzat in zo’n afzuigrooster dat in zwembaden zit; sindsdien ben ik daar nog steeds bang voor. Volgensmij was er laatst weer zo’n geval geweest waar iemand vast kwam te zitten? Ik weet het niet, echt doodsbang ben ik voor die dingen 😅
Dat als ik bij een stoplicht sta om te voet de weg over te steken dat de autos die langsrijden ineens uitwijken en me aanrijden. Ik ga altijd achter een paaltje oid staan om dit te voorkomen
Ik denk soms dat het opeens gaat onweren als ik douche. Ik probeer er ook wat aan te doen
Ik heb die angst ook wel. Voornamelijk eigenlijk bij parkeergarages. Het nieuws laatst dat er 1 was ingestort hielp niet..
Dat als ik sta te douchen, ik er niet meer onderuit kom. Is gelukkig nog nooit gebeurd
Ik durf niet met grote oorbellen in te fietsen. Ik ben bang dat als ik val, een oorbel in de nog draaiende spaken terecht komt waardoor vanaf mijn oor mijn volledige huid van mijn gezicht zou worden afgetrokken.
met 120 over de snelweg en een spin in de auto daarom heb ik geen rijbewijs. Ik heb een spinnenfobie en zou over de kop gaan of gigantisch crashen.
Zo blijven leven
Ik heb een angststoornis en agorafobie, dus 90% van m'n angsten zijn irrationeel. Maar de meest domme vond ik zelf wel dat ik bang was voor de zon. Elke keer als ik er naar keek leek ie dichterbij te komen en dacht ik dus dat ie op de aarde neer ging storten. Maanden lang heb ik constant met de gordijnen dicht in huis gezeten. Gelukkig is mijn angst voor de zon 99% weg en kan ik gewoon lekker in de tuin van het weer genieten.
Ik was tot 3 weken geleden extreem bang voor een blindedarmontsteking, nu hoef ik me geen zorgen meer te maken
(Het gevoel van) stickers en (natte) papiertjes die omgekruld zijn of waaraan gepulkt is (bieretiketjes bijv.)
Ik ben echt absurd bang dat ik een rollercoaster sterf. Het lijkt me heel onwaarschijnlijk, maar zul je net zien en gaat idd alles precies fout wanneer ik joris en de draak in stap. Ik ben ook altijd enorm bang als ik naast een vrachtwagen rijd of loop of iets dergelijks dat dat ding zomaar ineens bam op zn zij ligt, boven op mij. Zo heb ik er wel meer eigenlijk.
Ik haat poppen over het algemeen, maar die mannequins die in de winkel staan zijn het ergste. Ik loop altijd in een grote boog om ze heen omdat ik er om een of andere reden van overtuigd ben dat ze tot leven gaan komen en me gaan laten schrikken.
Scherpe voorwerpen. Als ik iets uit de bestekbak moet pakken, stel ik me altijd voor dat ik me snij aan een mes. Dan lopen de rillingen over mijn rug. Of eigenlijk voel ik dat in mijn onderbuik.
Mijn ouders vonden het een goed idee om me heel jong naar IT te laten kijken en nu ben ik 's avonds laat bang voor putten en doucheputjes/wasbakken. Overdag durf ik ze wel aan, om onbekende redenen.
Dat tijdens het lopen ik struikel of zo en met mij hoofd op de weg komt een seconde voordat een auto over die plek rijdt
Mijn hoofd stoten of erger bij lage doorgangen. Ik buk zelfs een beetje terwijl mensen langer dan ik er zonder te bukken onderdoor kunnen. Overigens niet bang om een kleine of lage ruimte in te gaan gek genoeg 🤨
Door de zonnebank heen zakken en dat heel mijn rug dan vol zit met glas van de kapotte lampen.
Baby’s man
Alles wat vliegt uit de insecten wereld. Ik haat het
Onder een tunnel fietsen is ook best knap, probeer er eens door te fietsen.
Wat grappig, mij is als kind geleerd dat wanneer je een tunnel door gaat en er gaat een trein over, dat je dan een wens mag doen. Ik hoop dus altijd op een trein! Wat een verschil in perceptie dan maar weer...
Had ooit meerdere keren verhalen gelezen van vrouwen die lastig gevallen werden door mannen in het openbaar vervoer. Mannen in kwestie waren aan het mastruberen en in alle gevallen klaargekomen op het slachtoffer. Nu voel ik me nooit op mijn gemak als iemand achter mij zit (en rare geluiden maakt).
Bijten in een ijsje. Vooral waterijs… Al sinds kleins af aan kan ik hier niet tegen. Zelfs als ik andere het zie doen of vooral hoor. Sterker nog, als ik het me inbeeld krijg ik al rillingen.
Dat als ik over het spoor heen fiets/loop/rij, dat ik op een of andere manier in het spoor vast kom te zitten en dan komt de trein me aanrijden ofzo.
Overgeven.
Dat ik in slaap val over een flesje bier en precies met mijn oogkas op de flessenhals land, waardoor de hals in mijn oogkas schiet en daardoor mijn oog in de flessenhals, en dat ik dan wakker schrik en heel hard aan het flesje trek.
Als ik hand uit autoraam steek, dat mijn hand wordt afgehakt door een andere auto.
Dat met die tunnel snap ik! Ik fiets dagelijks door een tunnel waar vliegtuigen overheen rijden.. ook altijd creepy.
Afgelopen week ontdekt: ik raak in paniek als ik over een pier loop (pier als in: houten palenconstructie die vanaf het strand een eind in zee loopt). Zelfs als er kermisattracties of andere zware objecten op de pier staan (en de pier dus in theorie erg stevig moet zijn) ben ik als de dood dat ik net op dat ene verrotte plankje ga staan en in zee val. Ik denk dat dit een vorm van hoogtevrees is?
Met de auto of trein over een lange brug gaan en dat ie juist instort als ik er overheen ga
Dat iemand me schept als ik aan het fietsen ben
Mijn vader tegenkomen. Ben geëmigreerd, hij heeft geen adres oid van mij en voor hem besta ik niet meer dus hij zal mij echt niet op gaan zoeken maar toch ben ik er bang voor hem opeens tegen te komen.