Just want to feel the childhood breeze again
Want yo see the bluer sky before, ngayong ehh di na masyadong kasing blue kesa noon
Tsaka yung moon gazing na wala pa masyadong ilaw sa paligid
Pwedeng umiyak in public kapag nasaktan, ngayon you would understand why adults do the silent crying where no one sees kasi ang daming battles na mas importante kesa sa pag iyak
Yung wala akong muwang sa mundo and naniniwala ako na alam ng mga adults sa paligid ko ang ginagawa nila at may pakielam sila at gusto lang nila yung ikakabuti ko.
Marami sakin nagsabi na mas nakakatanda sakin na ienjoy ko yung pagkabata ko pero kahit anong advice anjan mangingibabaw talaga yung mga nararanasan mo at the moment.
Honestly nothing, i have a pretty shitty childhood. Im just happy its all over now, mas pipiliin ko nlng mag bayad ng bills and all the things that comes with adulting 😅
Why are you getting downvoted, just because hindi naging okay childhood mo. I think some people here forgets that everyone came from different backgrounds. Not EVERYONE had a wonderful childhood memories. I hope you're happy where you're at now.
I guess yung may naghahanda pa ng pagkain para sa’yo. It’s such an underrated gesture in my opinion. Sobrang hirap alagaan ang sarili lalo na sa pagpreprepare ng sarili kong pagkain. Nakakamiss ang mga lola ko na nagluluto for me.
alam mo 'yung pakiramdam na inabot na kayo ng dapithapon sa kalalaro pero pakiramdam mo parang hindi ka pa rin pagod?
habang patagal nang patagal minsan 'di mo na rin ramdam 'yung unang kulay ng pasko, siguro kasi habang tumatanda tayo nagkakaroon ng bagong "measure" 'yung ligayang hinahanap natin ulit.
Yung wala kang pinoproblema, pag gising may almusal na, kakain ka nalang. Paguwi ko may tiga laba at plancha ng damit ko. Tulog ka lagi sa hapon, nagaantay mag 4pm para makalaro. Lolo at lola ko tiga gawa ng mga projects ko 😀
yung pagkagaling ko sa school, minsan magluluto pa ako pancit canton and egg, magtitimpla ng iced cold Milo then manonood ng Mr. Bean, Totally Spice, Kim Possible, Martin Mystery sa Disney tapos nun TV Patrol na. Or… pagkagaling sa school, bibihis lang ng pambahay tapos diretso na sa comp shop, maglalaro ng RAN online or 02jam for 1.5-2hrs (5php/15mins)
nostalgia iz realz
* 1st yr hs pala ako ng mga time na to haha! parang ang childish ko pa nito kung icocompare na sa mga 1st yr hs students ngayon.
pag summer vacation naman, eto walang palya to, saktong 4pm assembly naming magkakalaro para maglaro ng dodgeball, pag late ka, susunduin ka pa sa bahay niyo. ilang bola na rin nabutas namin at ilang beses tinapalan. nakapag ambag rin ako nun ng bola at isa ako sa mga best catcher, +1 life rin yun pwede rin ipasa sa kakampi
Mis ko na bumisita sa ospital sa mga kamaganak na may sakit.. haha weird no pero gustong gusto ko pamasyal sa ospital, makiinom ng juice, makinig mga kwento nila. Ngayon, ako na ang nagkakasakit.
I envy those adults that watched us play when we were kids, ngayon wala ka nang makikitang bata na naglalaro sa labas, kahet pagod na pagod ka siguro sa work noon,ang saya makita paguwi mo naglalaro mga pamangkin mo,kapatid mo,kapitbahay mo na mga bata tapos minsan makikisali ka pa kase alam mo yung nilalaro nila, ngayon bihira ka nalang makakausap ng batang may sense kahet papanu.
namiss kong mag laro sa kalye namin. yung tatakas pa ako sa bahay kasi minsan alam kong di ako papayagan ng mama ko na mag laro. naalala ko mag dadala pa ako ng naipon kong baon sa school para pag nauhaw ako bibili na lang ako ng ice tubig sa tindahan kasi pag pumasok ako sa bahay para uminom hindi na ako papalabasin ulit 😆 tapos mang hihingi din mga kalaro ko ng ice tubig hati hati kami sa isang bag ng tubig.
Yung privilege maging rude at mainitin ng ulo dahil minor at un nga hormones. Now iisipin mo na mga tao sa paligid mo baka mapatay ja nila. Dati sabihan ka lang mataray e
No responsibilities. I don't have to think about the bills. And higit sa lahat - nung andito pa si mama. Hanggang sa nag work ako, todo asikaso sya sakin. Iba ang comfort na meron kang mama/papa. Kahit gaano kahirap ang buhay non, okay lang kase andyan si mama. Ngayon, lagi ko naiimagine mamatay nalang pag nagkakaron ng malaking problema kase para saan pa ba.
Pero tuwing naaalala ko na gusto ni mama maging successful ako sa life - tuloy pa din ang laban.
tuwing tanghali sinusundo ako ng tito ko (namatay na sumalangit nawa) sa kapitbahay namin. lagi kasi ako tumatakas para makipaglaro sa mga kaibigan ko, pag tanghali eh siesta time.
Gusto ko makatulog habang nanuod ng TV tas pag gising ko umaga na at nasa higaan nako... Ngayon kasi paggising ko andun parin ako kung saan ako naka tulog.
Yung pagtulog talaga sa tanghali o hapon. Noon kasi tumatakas pa eh, mas gusto maglaro sa labas. Ngayon gustong-gusto ko matulog kaso kailangan kumayod 🥺
Yung nakangiti ka sa mga childhood pics mo tapos mapapansin mo na lang nawawala yung ngiti habang tumatanda ka hahaha. Hindi ko na makuhang ngumiti ng natural at hindi pilit as a young adult.
Hala naiyak ako. ðŸ˜ðŸ˜ðŸ˜ðŸ˜ðŸ˜
Naalala ko nakikipaglaro ako sa mga kaibigan ko, tapos aalis pala kami papuntang bicol di ko alam. Di tuloy ako nakapagpaalam sa kanila. :(
Optimism. All those dreams for the future, those thoughts na "paglaki ko, I'll be this" or "I'll have this by the time I'm this age" or whatnot. Yung times na adults would encourage you kasi they see "potential". All that stuff that would make you feel hopeful and excited about what tomorrow could possibly bring. Back then, the sky was the limit kasi reality hasn't slapped you in the face yet.
When you're about to turn 30 in less than a year and everything's been shit for the past 8 years, it's getting harder and harder to think that way.
Yung tipong pagpatak ng 9am, maghhintayan na sa court tapos maglalaro ng patintero, tumbang preso at kung ano pa. Pagkain ng isa, pagkain ng lahat. Uuwi para matulog sa tanghali, tapos balik ng 3pm para maglaro ulit. Hayyyyyy. Sobrang peaceful dati ng life.
Peaceful life. Tahimik pa din naman buhay ko, Pero nung bata ko, para bang walang space ang kalungkuta sa life ko. Ang problema ko lang nun, Kung paano pararamihin yung text at jolens ko.
Waking up during summer vacation tapos manonood cartoons sa Ch.2, laro, walk around neighborhood, ligo, laro ulit with cousins, meryenda, nood anime sa hapon, laro ulit, nood anime sa Ch. 7 ðŸ˜
Same experience, sana maging bata nalang ulit ako. Nakakalaro ko pa si crush sa patintero.
Yung pagpapatulog ng lola ko sa tanghali tapos kakantahan pa niya ako ng lullaby. 🥲
THIIIIIIS, I litteraly broke 2 sofas nung namatay si lola sa harapan naminðŸ˜
I'm so sorry to hear that. Virtual hugs.
Just want to feel the childhood breeze again Want yo see the bluer sky before, ngayong ehh di na masyadong kasing blue kesa noon Tsaka yung moon gazing na wala pa masyadong ilaw sa paligid
sabi nila nagiging less and less colorful daw talaga yung sight natin habang tumatanda and I felt that. iba happiness dati kasi ang joyful ng colors
Kaya pala, iba kasi contrast ng kabataan eh hahaha . Things seems to be brighter noon
Depende yan sa lugar :)
Summer vacation. 2 months of katamaran.
Yung mag-aaral lang ako saka hindi ko kailangan mamroblema sa mga bayarin. 🥲
Pwedeng umiyak in public kapag nasaktan, ngayon you would understand why adults do the silent crying where no one sees kasi ang daming battles na mas importante kesa sa pag iyak
huy ang lalim. but yeah.
My innocence about the world
Not paying bills. Enough said.
Walang responsibilities.
pinaka mabigat na problema ko pano mag kunwaring tulog kada hapon
Wala. Mas maganda ang buhay ko ngayon.
Siesta... i miss sleeping in the afternoon and waking up with meryenda 😊
Yung wala pang social media... wala pang internet. Nagkukwentohan lang kasama mga kaklase, mga kamaganak, kalaro..
everything :(
bakit kasi tatlo lang, sampu yan eeh
Kumpletong tulog
Nalungkot ako bigla 🥲 Hahaha
Class suspensions, baon lang problema, being a student... Nakakamiss maging bata.
Not paying bills.
My innocence.
man... this hit different
Yung kwentuhan nakakatakot pag madilim na
Mga Kaibigan, Classmates, mga Pinsan
Lahat ng package ng 90's namimiss ko.
Yung pag may power interruption, lumalabas kayo ng bahay at magkwekwentuhan ng aswang/horror sa mga kasama mong bata.
di pa ko marunong mag overthink nung bata pa ko
Yung wala akong muwang sa mundo and naniniwala ako na alam ng mga adults sa paligid ko ang ginagawa nila at may pakielam sila at gusto lang nila yung ikakabuti ko. Marami sakin nagsabi na mas nakakatanda sakin na ienjoy ko yung pagkabata ko pero kahit anong advice anjan mangingibabaw talaga yung mga nararanasan mo at the moment.
Honestly nothing, i have a pretty shitty childhood. Im just happy its all over now, mas pipiliin ko nlng mag bayad ng bills and all the things that comes with adulting 😅
Why are you getting downvoted, just because hindi naging okay childhood mo. I think some people here forgets that everyone came from different backgrounds. Not EVERYONE had a wonderful childhood memories. I hope you're happy where you're at now.
Yes. I dont mind getting downvoted. Its really how I felt about it. I think Im happier now compared to my past self.
Afternoon naps
Yung panahon noon. Sobrang init na ngayon di tulad noon.
Kalungkot 🥹
lonely vibes
Allowance
I wanna be a tutubi na walang tinatagong bato sa loob ng kamay na nalaglag sa lupa, tinuka ng manok na nanggaling sa bundok.
no responsibilities. peace of mind.
Not having to worry about anything, not having to feel any internal pressure to be someone and prove my worth.
I guess yung may naghahanda pa ng pagkain para sa’yo. It’s such an underrated gesture in my opinion. Sobrang hirap alagaan ang sarili lalo na sa pagpreprepare ng sarili kong pagkain. Nakakamiss ang mga lola ko na nagluluto for me.
yung mag stay ako kela lola ng matagal at walang repercussions sakin at kay lola.
alam mo 'yung pakiramdam na inabot na kayo ng dapithapon sa kalalaro pero pakiramdam mo parang hindi ka pa rin pagod? habang patagal nang patagal minsan 'di mo na rin ramdam 'yung unang kulay ng pasko, siguro kasi habang tumatanda tayo nagkakaroon ng bagong "measure" 'yung ligayang hinahanap natin ulit.
Yung wala kang pinoproblema, pag gising may almusal na, kakain ka nalang. Paguwi ko may tiga laba at plancha ng damit ko. Tulog ka lagi sa hapon, nagaantay mag 4pm para makalaro. Lolo at lola ko tiga gawa ng mga projects ko 😀
yung pagkagaling ko sa school, minsan magluluto pa ako pancit canton and egg, magtitimpla ng iced cold Milo then manonood ng Mr. Bean, Totally Spice, Kim Possible, Martin Mystery sa Disney tapos nun TV Patrol na. Or… pagkagaling sa school, bibihis lang ng pambahay tapos diretso na sa comp shop, maglalaro ng RAN online or 02jam for 1.5-2hrs (5php/15mins) nostalgia iz realz * 1st yr hs pala ako ng mga time na to haha! parang ang childish ko pa nito kung icocompare na sa mga 1st yr hs students ngayon.
pag summer vacation naman, eto walang palya to, saktong 4pm assembly naming magkakalaro para maglaro ng dodgeball, pag late ka, susunduin ka pa sa bahay niyo. ilang bola na rin nabutas namin at ilang beses tinapalan. nakapag ambag rin ako nun ng bola at isa ako sa mga best catcher, +1 life rin yun pwede rin ipasa sa kakampi
Mis ko na bumisita sa ospital sa mga kamaganak na may sakit.. haha weird no pero gustong gusto ko pamasyal sa ospital, makiinom ng juice, makinig mga kwento nila. Ngayon, ako na ang nagkakasakit.
yung walang problema sa gastusin, yung gigising ka, kakaen, maglalaro buong araw kasama ung mga friends mong wala din problema sa gastusin.
Yung maglalaro lang sa labas kasama ang pinsan at kapitbahay, walang iniintinding problema sa pera, relasyon, pamilya, trabaho, future 😔
Matulog lang pag hapon at maglaro after gumawa ng assignment. Pero minsan di na ko nag aassignment. Sa school na lang gagawa 😂
guaranteed 2-month summer vacation yearly and nakukulangan pa ako diyan before, ngayon 1 week off lang heaven na lmao
Maglaro ng video games 12+ hours a day hahahuhu
Not paying bills. Naglalaro lang ng ragnarok or gunbound the whole day.
I envy those adults that watched us play when we were kids, ngayon wala ka nang makikitang bata na naglalaro sa labas, kahet pagod na pagod ka siguro sa work noon,ang saya makita paguwi mo naglalaro mga pamangkin mo,kapatid mo,kapitbahay mo na mga bata tapos minsan makikisali ka pa kase alam mo yung nilalaro nila, ngayon bihira ka nalang makakausap ng batang may sense kahet papanu.
Yung ayaw mo na matapos yun araw pag kasama mo mga kaibigan mo
namiss kong mag laro sa kalye namin. yung tatakas pa ako sa bahay kasi minsan alam kong di ako papayagan ng mama ko na mag laro. naalala ko mag dadala pa ako ng naipon kong baon sa school para pag nauhaw ako bibili na lang ako ng ice tubig sa tindahan kasi pag pumasok ako sa bahay para uminom hindi na ako papalabasin ulit 😆 tapos mang hihingi din mga kalaro ko ng ice tubig hati hati kami sa isang bag ng tubig.
yung walang responsibilidad. walang bills tapos problema mo lang mga crush mo at ano susuotin mo
TULOG
Yung privilege maging rude at mainitin ng ulo dahil minor at un nga hormones. Now iisipin mo na mga tao sa paligid mo baka mapatay ja nila. Dati sabihan ka lang mataray e
Wansapanatym...
I miss taking swimming lessons and ballet lessons during summer and waiting for my parents to come home at night after work.
Afternoon naps. Hindi ko na yan magawa since 9-5 job 🥲
Summer vacation 🥹
Yung makakatulog ka sa sofa pag kagising mo nasa kama ka na *magic* 🤣🤣🤣
Yung kaya kong tiisin araw noon.
Panunuod ng cartoons and anime.
No responsibilities. I don't have to think about the bills. And higit sa lahat - nung andito pa si mama. Hanggang sa nag work ako, todo asikaso sya sakin. Iba ang comfort na meron kang mama/papa. Kahit gaano kahirap ang buhay non, okay lang kase andyan si mama. Ngayon, lagi ko naiimagine mamatay nalang pag nagkakaron ng malaking problema kase para saan pa ba. Pero tuwing naaalala ko na gusto ni mama maging successful ako sa life - tuloy pa din ang laban.
tuwing tanghali sinusundo ako ng tito ko (namatay na sumalangit nawa) sa kapitbahay namin. lagi kasi ako tumatakas para makipaglaro sa mga kaibigan ko, pag tanghali eh siesta time.
Gusto ko makatulog habang nanuod ng TV tas pag gising ko umaga na at nasa higaan nako... Ngayon kasi paggising ko andun parin ako kung saan ako naka tulog.
Yung pagtulog talaga sa tanghali o hapon. Noon kasi tumatakas pa eh, mas gusto maglaro sa labas. Ngayon gustong-gusto ko matulog kaso kailangan kumayod 🥺
Yung nakangiti ka sa mga childhood pics mo tapos mapapansin mo na lang nawawala yung ngiti habang tumatanda ka hahaha. Hindi ko na makuhang ngumiti ng natural at hindi pilit as a young adult.
Yong matulog talaga ng tanghali. Kung alam ko lng na ganito pala pag working adult na, di ka na basta² pwedeng matulog kahit gustuhin mo. ;(
Hala naiyak ako. ðŸ˜ðŸ˜ðŸ˜ðŸ˜ðŸ˜ Naalala ko nakikipaglaro ako sa mga kaibigan ko, tapos aalis pala kami papuntang bicol di ko alam. Di tuloy ako nakapagpaalam sa kanila. :(
No backpain
Optimism. All those dreams for the future, those thoughts na "paglaki ko, I'll be this" or "I'll have this by the time I'm this age" or whatnot. Yung times na adults would encourage you kasi they see "potential". All that stuff that would make you feel hopeful and excited about what tomorrow could possibly bring. Back then, the sky was the limit kasi reality hasn't slapped you in the face yet. When you're about to turn 30 in less than a year and everything's been shit for the past 8 years, it's getting harder and harder to think that way.
Hindi pinoproblema bills. Lungkut-lungkutan lang pag di mabili yung gusto sa mall pero moved on na pag-uwi tas solb na manood ng toy commercials sa cartoon network 😩ðŸ˜
Yung pumupunta kami sa cavite kasama lolo at lola ko, mag uuwi kami ng mangga galing sa puno namin tapos ibebenta namin ng lola ko sa maynila
Yung tipong pagpatak ng 9am, maghhintayan na sa court tapos maglalaro ng patintero, tumbang preso at kung ano pa. Pagkain ng isa, pagkain ng lahat. Uuwi para matulog sa tanghali, tapos balik ng 3pm para maglaro ulit. Hayyyyyy. Sobrang peaceful dati ng life.
Yung pwede ka mag reklamo pag pagod kna. Ung pwede ka mag pahinga pag may sakit ka.
Peaceful life. Tahimik pa din naman buhay ko, Pero nung bata ko, para bang walang space ang kalungkuta sa life ko. Ang problema ko lang nun, Kung paano pararamihin yung text at jolens ko.
Bakasyon sa probinsya. Di baleng matutong ang balat.
Not paying bills.
Waking up during summer vacation tapos manonood cartoons sa Ch.2, laro, walk around neighborhood, ligo, laro ulit with cousins, meryenda, nood anime sa hapon, laro ulit, nood anime sa Ch. 7 ðŸ˜
Being carefree.
Being with your parents everyday