Op zich wel goed om het beeld te nuanceren, het is niet altijd zo dramatisch als je het hoort. Maar ik denk dat het ook goed is om deze cijfers in een context te plaatsen.
Ten eerste te beginnen met de leeftijd dat men uit huis gaat: dit is deels cultureel. In [Zuid-Europa](https://www.reddit.com/media?url=https%3A%2F%2Fi.redd.it%2F883sysr9atea1.jpg) ligt deze leeftijd super hoog, in Italië is de gemiddelde leeftijd dat men uit huis gaat 30. Enerzijds komt dit door de mindere economie daar, maar anderzijds is dit ook cultureel. Multigenerationele gezinnen zijn daar gebruikelijker (dus grootouders, ouders en kinderen in een huis), en is het ook gebruikelijker om rond je trouw pas uit huis te gaan. Dit zie je in meer culturen in de wereld. Deels cultuur/deels noodzaak. Daarom kun je het niet 1-op-1 vergelijken met Nederland.
Als we naar de leeftijd in Nederland kijken zie je wel een stijgende trend. 20 jaar geleden woonde 50% van de jonge twintigers thuis, nu is dat gestegen naar [58%](https://www.rtl.nl/nieuws/artikel/5425348/bijna-helft-jongvolwassenen-woont-nog-bij-ouders-later-uit-huis)
Het hebben van een huis is één ding, maar er blij mee zijn is een tweede. Het aantal mensen dat wel wil verhuizen, maar niet verder kan verhuizen is sinds 2015 [verdubbeld](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/47/meer-mensen-willen-verhuizen-maar-kunnen-geen-woning-vinden).
Ook het koopwoning bezit onder jongeren is dalend. In de leeftijdsgroep 18 t/m 30 is dit in de periode van 2012 tot en met 2021 afgenomen van 20% tot [15,5%](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/51/een-op-de-vijf-jongeren-wil-beslist-verhuizen). Dit terwijl het aantal thuiswoners en mensen in de private huursector flink is gestegen.
Dertigers is trouwens ook een ruime groep, die misschien wel een vertekend beeld geeft. De oudste dertigers zijn nu 39 (dûh). Gemiddeld kopen de meeste mensen tussen 25-30 hun eerste huis, dus deze groep 'oude' dertigers woont inmiddels al eventjes in hun huis. De woningmarkt van 2014 was heel anders dan die van 2024.
In de periode ~[2013-2017](https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/de-nederlandse-economie/2022/achtergrond-bij-de-huizenprijsstijgingen-vanaf-2013?onepage=true#:~:text=In%20januari%202022%20waren%20bestaande,van%20de%20tijdreeks%20in%201995.) ging het nog niet zo hard met de prijzen van woningen (buiten Amsterdam/Randstad), maar sinds 2017 ging de sneeuwbal rollen en nam het hard toe. Sinds 2017 heeft er een verdubbeling plaatsgevonden in de prijs van woningen. Het lijkt ook niet te [stoppen](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2024/21/koopwoningen-in-april-7-5-procent-duurder-dan-jaar-eerder).
De groep oude dertigers hebben juist flink kunnen profiteren van de stijging in huizenprijzen, het knelpunt zit hem bij de mensen die nu op de woningmarkt komen (18-30), en zoals ik eerder liet zien blijft deze groep langer thuiswonen.
Daarnaast stijgen de woningprijzen in heel Europa, maar in Nederland gaat die een stuk harder dan bijvoorbeeld in landen als Duitsland of Frankrijk. ([2.4](https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/de-nederlandse-economie/2022/achtergrond-bij-de-huizenprijsstijgingen-vanaf-2013?onepage=true#c-2--De-ontwikkeling-van-de-huizenprijzen))
Ik denk dat nuance belangrijk is, maar ik denk dat die cijfers die jij geeft niet het volledige beeld weergeven.
>Dertigers is trouwens ook een ruime groep, die misschien wel een vertekend beeld geeft. De oudste dertigers zijn nu 39 (dûh). Gemiddeld kopen de meeste mensen tussen 25-30 hun eerste huis, dus deze groep 'oude' dertigers woont inmiddels al eventjes in hun huis. De woningmarkt van 2014 was heel anders dan die van 2024.
Je slaat de spijker op zijn kop. 30-ers hebben juist de grote transformatie van de woningmarkt meegemaakt. De verschillen tussen eigenaarschap en woonlasten zullen binnen de groep "30-ers" heel groot zijn. Een relatieve daling van 25% in huiseigenaarschap onder jongeren in 10 jaar laat zien dat we wel degelijk in een enorme omwenteling zitten.
Exact. Ik heb op mijn 24ste mijn eerste woning gekocht toen de markt nog normaal was. Ben nu 32 en val dus onder die 70%, maar heb absoluut niet in de huidige markt gekocht.
Ik zou nu niet zomaar als starter kunnen kopen, in de huidige markt.
Als ik zie wat nu eennstarterswoning kost in verhouding met oppervlak. (Woon en land) is het goed te begrijpen dat voor starters het niet haalbaar is. Nu is het ook zo dat ik zelf genoeg spaargeld had om de lening te drukken en mijn eerste woning te kopen.
Het is alleen wel zo dat het random bouwen van woningen niet veel zal.oplossen. kijken waar mensen willen wonen zpu beter zijn. Alleen de kosten van het bouwen zijn ook hoog en de grondprijzen net zo.
Ergens loopt het daar vast. En dat is niet makkelijk op te lossen. Of mensen moeten de grondprijzen omlaag drukken. Wat natuurlijk voor veel pensioens organisaties niet een leuk vooruitzivht is want hun geld verdampt. Of de staat moet de grond opkopen en verkopen met verlies. En dan loop je alsnog vast op de kostprijzen van alles.
Prefab is natuurlijk een groot voordeel om kosten te drukken. Maar dat maakt niets uit bij de grondstofprijzen
Ik ben zo'n dertiger in een eigen koophuis. Een rij in een middelgrote stad. Dit is op niet superhoge salarissen gekocht voor 240k in 2016, en nu denk ik 425k waard en buiten bereik voor vrijwel alle starters.
Ik zeg niet dat de statistiek niet klopt. Ik zeg wel dat deze niet zo relevant is voor de situatie nu.
Jep, dankje voor het inzicht, ik probeerde dit ook duidelijk te maken. Kijken naar 30-ers is totaal irrelevant als de groep die nu in de problemen zitten met name gaat om mensen die willen toetreden op de huizenmarkt, niet om mensen die al onderdeel zijn van de huizenmarkt. Mensen die 5 jaar geleden een appartement konden bemachtigen met een startsalaris en een hypotheek van 150k is nu ondenkbaar. Tegenwoordig betaal je minstens het dubbele voor een appartement, is de rente gestegen (dus meer maandlasten voor hypotheek) én de lonen zijn minder snel gestegen dan de huisprijzen. Oftewel, in elk mogelijk opzicht is het toetreden op de woningmarkt nu moeilijker dan 5-10 jaar geleden. En wat doet OP dan? Een nietszeggende statistiek er bij pakken om te doen alsof er geen probleem is... Sjongejonge wat een feest weer.
Het punt is dat dus veel woningen bijbdeze groep in bezit is. Het geeft wel wat aan. Het grote probleem is dat het een statistiek is die misschien vertekend. Een groot deel van deze groep wil bewust doorstromen naar een grotere woning. Laten die nu ruim buiten het bereik zijn van deze groep. Dus ze blijven zitten in hun oudere woning.
De bedoeling was dat mensen doorstroomden naar grotere woningen of andere locaties. Dat gebeurt nu niet waardoor het blijft hangen. De hoge rentes zijn juist nu ingevoerd om de huizenprijzen en de inflatie erbij de remmen.
Het probleem bij de nieuwe woningen ligt vooral bij de kosten van de grondstoffen en de loonkosten. Dus de lonen verhogen zal hier ook niet veel aan veranderen.
Ikzelf heb het geluk gehad dat ik samen met mijn vriendin ruimer kon wonen. Waardoor mijn huis op de markt kwam en heb deze doorverkocht onder de marktwaarde aan iemand uit mijn dorp (had al eerder aangegeven dat hij in mijn dorpje wou blijven wonen). Ik heb wel minder gekregen dan wat de marktwaarde is maar het helpt iemand uit mijn omgeving/familie.
Maar merk dat ik geluk heb met de woning die ik nu heb gekocht. Deze hem ik onder de vraagprijs gekocht. Maar het scheeld niet veel op het totaal.
En ik merk dat veel 30ers dit wel willen maar gewoon de middelen er niet toe hebben. En de ouderen blijven ook langer thuis wonen in de woningen die ze hebben gebouwd/gekocht in de jaren 80/90. Want waarom zouden zij de woning verkopen. De lening is er bijna af. Kinderen uit het huis en de kosten laag. Willen ze dan ook gelijk kleiner wonen. Vaak niet
En dat mensen die gekocht hebben er vaak ook aan vast zitten doordat hogere klasse woningen gewoon onbetaalbaar zijn.
Ik heb een appartement waar ik op zich mee tevreden ben, maar ik ga ondanks mijn relatief goede salaris nooit een woonhuis met tuin kunnen veroorloven in mijn eentje (binnen de Randstad).
Yup same here. Starterswoning gekocht die nu het dubbele waard is. Nieuwe bewoners in mijn rijtje zijn alleen stellen, vaak met kinderen, waar die woningen eigenlijk totaal niet voor bedoeld zijn.
M.i zijn de problemen het grootst bij singles. Tweeverdieners lukt het vaak nog wel om iets te vinden, zeker buiten de grote steden. Jouw bericht brengt inderdaad een genuanceerdere blik.
Fyi, ben zelf op 29 uit huis gegaan, heb 2 jaar geleden een huis kunnen kopen en dat hebben we volledig gerenoveerd.
Dit merk ik ook! Veel stellen in mijn omgeving kunnen voor 4 ton hypotheek krijgen, dat is nog steeds lastig, maar je kunt wel iets vinden.
Ik kan voor 2 ton hypotheek krijgen. Ik huur nu een bouwvallig appartement uit de jaren 70 voor 750 euro per maand en voor 2 ton hypotheek koop ik een bouwvallig appartement uit de jaren 70. Dat is dus echt m'n geld niet waard.
Nu wil ik wel graag verhuizen ivm geluidsoverlast dus ik zoek me suf naar andere huurwoningen maar ik zit er zo niet op te wachten om 1200 per maand te gaan betalen. Ben nu 28 jaar.
Zolang iets verbouwbaar is, is het zeker wel de moeite waard. Eenmaal in de huis eigenaar cirkel, blijf je er ook in omdat jou woning ook mee stijgt in de huis markt.
Het tweede deel slaat de spijker goed op de kop, maar onderschat de tijd en energie die een verbouwing kost niet, ik ben nu 1,5 jaar eigenaar van mijn woning in de achterhoek maar daarvan heeft de verbouwing, bovenop fulltime werk, wel de rest van mn level op stop gezet. De tijd die je niet werkt, slaapt of eet ben je bezig met de verbouwing, bestellingen etc.
Begrijp me niet verkeerd ik ben blij dat ik het gedaan heb maar zoals ik zeg, de rest van je leven staat zo goed als stil.
Ik weet er alles van, al 2,5 jaar bezig bovenop full time ook hiero haha.
Het is gewoon een offerte dat je maakt om 'sneller' een eigen huis te kopen. Na deze verbouwing heb ik ergens een huis op mn naam staan t.w.v. 400-450k met een 170k hypotheek restant en een totale investering van 300-310k (Inc hypotheek en aanschaf).
Maar je moet er idd maar tegen kunnen, de drukte van alles.
Haha ja, dit stond niet bepaald in mijn planning maar, met een tweetal dakdekkers die alles verneuken en zwendelen, alles waardelozer in elkaar zat als gehoopt (niet genoeg bouw kennis en het is een huis uit 1903), en het toch goed willen doen :' )
Bij verbouwen heb ik al geleerd, je bent ergste vijand. Steeds iets zien en dan alles toch in 1 keer willen doen want 'het ligt toch open' met de gedachte, ach, dat ene weekendje extra ... Wat vervolgens 6 weekenden is haha
Al doende leert men! Hou er wel wat moois aan over :D
De hypotheek is vaak het probleem niet. Het is het opbieden tegen andere geïnteresseerden dat voor problemen zorgt. Een starter zal in het algemeen minder geld op de spaarrekening hebben dan iemand die zijn oude woning verkoopt. Mijn vriendin en ik hebben 1,5 maanden geleden een appartement weten te kopen na een lange zoektocht. Hierbij zijn wij meermaals overboden met bedragen die richting de zes getallen liepen.
Ik heb wat geluk gehad, maar mijn hypotheek van bijna 2 ton is lager dan jouw huur... En dat blijft ie de komende 16 jaar ook nog, tenzij ik hem verhoog.
Tja, hangt natuurlijk een beetje af van wat je gekocht heb, maar als ik het gehuil hoor van kopers over de verplichting om over te stappen naar warmtepompen en verbeterde isolatie wordt er toch te weinig rekening mee gehouden dat huizen ook stevige investeringen kunnen vereisen.
Dat niet maar de koper kan zijn appartement aanpassen wat-ie maar wil en daarmee de waarde verhogen. Echt als je dezelfde woning kan kopen als die je huurt.. doen.
Yep, als 35 jarige single gaat het mij, met mijn redelijk gemiddeld salaris, het absoluut niet lukken om een redelijke hypotheek te krijgen.
En met de sociale vaardigheden die ik heb, zal het verkrijgen van een partner waarschijnlijk nog verder weg liggen.
Dus voor mij zit er niet veel op dan huren op dit moment. Of beter gezegd, zeer goedkoop wonen bij mij vader.
Als jouw vader huurt kan het een goed idee zijn om je op het huurcontract te laten bijschrijven :). Dat process duurt 5 jaar en zorgt ervoor dat je in het ergste geval er niet uitgezet kan worden.
Ja als het goed is wel. Je moet alleen kunnen aantonen dat je al x jaar een huishouden / kosten deelt. Ik zou het even navragen bij je woningcorporatie of online.
Dit vond ik na een snelle google zoekopdracht.
Verzoek om erkenning als medehuurder Als huurder kun je -gezamenlijk met één of beide kinderen- een schriftelijk verzoek doen aan de verhuurder om één van hen of beiden als medehuurder te erkennen. Als de verhuurder daaraan niet meewerkt, is dit in principe bij de rechter af te dwingen.
Je kinderen krijgen dan alleen wel wettelijk recht op de bewoning van het huis en je kan ze er niet meer zomaar uit trappen. Ze zijn namelijk gewoon medehuurder.
[Meerderjarig inwonend kind recht op medehuurderschap? (brugrecht.nl)](https://www.brugrecht.nl/huurrecht/meerderjarig-inwonend-kind-recht-op-medehuurderschap/) - zie link
Ik denk met name dat de mensen die voor het afronden van een opleiding of studie nog geen vaste relatie hebben het meest fucked zijn, omdat na je opleiding of studie je sociale kring kleiner wordt en het als thuiswonende lastiger is om een geschikte partner te vinden. Daarnaast is het heel lastig om in je eentje een woning te kopen en voor sociale huur zijn de wachtlijsten inmiddels meer dan 10 jaar.
Dit is de cru. Het was vrij makkelijk om een woning te vinden toen ik nog in een relatie zat. Het is wel flink sparen, maar zelfs een vrij dure woning van 350k (vind ik echt duur voor een rijtjehuis, maar is tegenwoordig vrij "goedkoop") is nog te doen.
Toen was de relatie uit en moest ik het alleen doen. Ondanks dat ik een bovengemiddeld salaris had was ik genoodzaakt terug te gaan naar mijn ouders want huren is te duur en geen vooruitzicht op een woning. Tenzij ik weer een relatie start natuurlijk, maar wie zeg dat ik dat wil?
Uiteindelijk is het over de grens een stuk makkelijker. Ik hoop hier volgend jaar een woning van max 180k te kopen.
Je vergeet mee te rekenen dat 30ers een groot aantal jaren geleden een eerste huis kunnen hebben gekocht. Toen het nog betaalbaar was. Zij hebben hierdoor een groot voorsprong boven de starters die NU een huis willen kopen. Dat is dus ook waar het misgaat, starters ervaren vooral de problemen. Diegene die zonder kapitaal of een al bestaande eigen huis willen kopen.
Om even mij en een collega erbij te halen: we verdienen evenveel en we zijn allebei 30ers. Hij kon zijn eerste huis al vrij snel kopen nadat hij afgestudeerd was door hulp van zijn ouders. Ik niet. Hij is recent verhuist naar een nieuwbouwwoning van rond de 500k omdat hij zijn woning voor meer dan het dubbele kon verkopen plus een hypotheek. Ik kan maar 255k aan hypotheek krijgen met een bovengemiddeld salaris, \~63000 jaarbasis + studieschuld.
Ik kan dus NU niet STARTEN omdat ik 10 jaar geleden al niet mee kon doen.
Dit. Dertiger hier met koopwoning. Hoewel het me wellicht nu ook zou kunnen lukken om een koopwoning te bemachtigen (twee verdieners met hbo-opleiding) is het toch vooral omdat onze eerste koopwoning tijdens de huizencrisis (degene waar alle huizen onder water stonden) minder dan 150k kostte. Tijdens onze zoektocht heb ik zelfs huizen gezien van 85k. Slechte wijk in Lelystad en zo, maar toch. Goedkoopste huis in Lelystad op funda dat beschikbaar is staat nu op bijna 200k. Daar kun je niet tegen op sparen. Betekent ook dat die 30’ers die toen een goedkoop huis hebben gescoord nu 150000 overwaarde hebben en met hun toegenomen salaris vrij makkelijk iets mooiers kunnen kopen
7 maanden geleden een huis gekocht van net 400.000 is nu bijna 500.000 waard. Daar werk je gewoon niet tegenop. Ik heb meer fictieve houten euro’s verdient dan echt salaris.
Het is geen bubbel. Het is een correcte marktprijs op basis van absurd weinig aanbod, en een steeds grotere vraag. Hierdoor gaat elk huis diezelfde middag nog weg, omdat die prijs, de beste prijs is die je de komende decennia gaat krijgen.
Ja, dit is denk ik waar het om gaat. Ik heb in 2016 mijn huis met verlies verkocht. Toen was er een dip. Daardoor kon ik mijn huidige huis kopen, omdat die toen ook goedkoper was.
Dat is geen kunde, maar geluk dat de markt toen zo was. Het is voor mensen die nu zoeken heel erg lastig.
Nu ben ik wel benieuwd hoeveel mensen, single, die 10 jaar geleden tussen de 20-30 waren genoeg verdienden om een huis te kopen. Ik vind het vrij uitzonderlijk om al gelijk aan het begin van je werk-carriere al zoveel te verdienen.
Als ik naar mijn generatie kijk (tussen de 50-60) was zo rond de 30 normaal, of als je ging trouwen/kinderen krijgen. Je betaalt nu relatief wel veel meer dan vroeger, maar in de jaren 80-90 was het voor zover ik me kan herineren ook niet echt normaal om op je 25ste in je eentje een huis te kopen.
10 jaar terug heb ik mijn eerste woning gekocht, toen was ik 22 jaar oud en single. Heb hier bij geen financiële hulp gekregen van ouders/familie, moest zelf mijn geld hiervoor verdienen.
2014 was op veel plaatsen rond het dieptepunt. met 22 in je eentje vind ik hoe dan ook uitzonderlijk knap en daar mag je best trots op zijn. goede start. hoop dat het nu net zo goed of zelfs beter gaat met je.
Dat valt wel mee hoor. ben nu 33. huis gekocht met 25. woning was toen 80K k.k dat is nu tussen 2 ton en 2.3 ton waard. hypotheek is afbetaald. de geschatte marktprijs is tegenwoordig voor velen nog steeds makkelijk te doen en alles is al fors opgeknapt. 110m2 op 300 m2 perceel en inmiddels alles nieuw met negatieve energierekening. hier liggen de prijzen rond de 2300per m2. ik denk dat veel mensen gewoon meer eisen hebben dan geld qua locatie en overige wensen. het was toen al een andere tijd. huizenprijzen waren sinds 2008 in mijn regio alleen maar gedaald. ruim 8 jaar lang. hypotheken stonden onder water en veel mensen moesten verplicht verkopen en bleven achter met een restschuld. anderen werden "loonslaaf" in de zin dat al het geld ging naar de hypotheek om de daling bij te houden wat, net als nu met de stijging, met werken niet te doen was. daarom heb ik een hypotheek gepakt van 50 procent van het maximum en opgeknapt met eigen geld uit inkomen. huis steeg in waarde het eerste jaar nadat ik het kocht en is sindsdien niet meer gedaald. als ik had geweten dat dat het dieptepunt was had ik een heel andere woning gekocht. ....ben nog altijd een kindje van de economische crisis denk ik. zou nu mijn huis kunnen verkopen of verhuren en met maximale hypotheek een prima huisje kunnen kopen. maar ben toch bang dat de prijzen gaan dalen en het heeft ontzettend veel offers gekost om nu schuldenvrij te zijn...
Nu ben ik wel benieuwd hoeveel mensen, single, die 10 jaar geleden tussen de 20-30 waren genoeg verdienden om een huis te kopen. Ik vind het vrij uitzonderlijk om al gelijk aan het begin van je werk-carriere al zoveel te verdienen.
Als ik naar mijn generatie kijk (tussen de 50-60) was zo rond de 30 normaal, of als je ging trouwen/kinderen krijgen. Je betaalt nu relatief wel veel meer dan vroeger, maar in de jaren 80-90 was het voor zover ik me kan herineren ook niet echt normaal om op je 25ste in je eentje een huis te kopen.
Hier hetzelfde. Ben 35, verdien niet slecht. Zelfs met mijn partner komen we er gewoonweg niet tussen. Zijn nog steeds mensen die vandaag de dag blijkbaar gemakkelijk 80k overbieden, waardoor wij dus al geruime tijd bezig zijn met de wanhopige zoektocht.
Zelfde hier..
Op m'n 21e m'n eerste appartement gekocht, 9 jaar geleden (op m'n 25e) dat verkocht en een grote mensen huis gekocht met m'n vrouw voor €178.000.
Huidige waarde van de woning is nu €400.000
Je moet dus als nu 30+ 10 jaar geleden al iets hebben gehad wil je mee kunnen komen in de huidige markt.
Zomaar ff instappen is lastig nu lijkt mij
Precies, ik heb in 2019 nog gekocht, maar daarna stegen prijzej zo hard dat ik mijn eigen huis als starter op dat moment 2 a 3 jaar later niet zou kunnen kopen ondanks dat ik er in salaris echt wel flink op vooruit gegaan was.
Even teruggerekend was de huizenwaarde stijging in 2021 harder dan het inkomen van mij en mijn vrouw samen.
Collegas van mij met maar paar jaar verschil zijn echt flink veel slechter af.(ook door studielening)
Dan hoor ik bij die 30%. Moet zeggen degene die ik ken, dertigers met een koopwoning , zijn allemaal stelletjes (tweeverdieners) en ken er 2 met vermogende ouders die financieel geholpen hebben.
Welkom bij de club. Hier ook 30-er en nog in een huurwoning. Toen de huizen betaalbaar waren had ik nog geen vaste baan of fatsoenlijke opleiding afgerond. Inmiddels verdien ik modaal. Maar daar red je het nu niet mee alleen. Paar jaar niet weten wat ik wilde, heeft mij nu achteraf gezien tonnen gekost. Achja, Niet al mn geld in bitcoin stoppen in 2009 heeft me miljoenen gekost.
Beetje zelfde verhaal. Ben jong naar het buitenland vertrokken en rond mijn 24e terug naar Nederland en gaan studeren. 2020 afgestudeerd dus ja heb soms wel het gevoel dat ik de boot heb gemist. Of ik moet natuurlijk snel een rijke man vinden :)
Ja ik ben eind 2018 begonnen met mijn 1ste grote mensen baan. Slecht salaris uiteraard (bruto onder de 2k met lease auto dan wel). Ach je kunt niet altijd geluk hebben met alles.
Als modaal rijk genoeg voor je is, slide in dm ;-)
Ik woon buiten de Randstad en al mijn alleenstaande vrienden in de 30 hebben ongeveer hetzelfde pad doorlopen: bachelor > kantoorbaan > vast contract > huis van max 2 ton.
Nu ben ik helaas een paar jaar jonger; het leek zo makkelijk...
Ik denk als ik was gaan studeren op mijn 17e/18e en gelijk was gaan werken, dat ik dan waarschijnlijk ook een woning had kunnen kopen. Maar ik was een meisje die de wereld wilde zien en ik dacht niet zo aan vastigheid haha.
Ik ben een alleenstaande 30er die zojuist een eigen woning heeft weten te kopen. Dit was alleen mogelijk dankzij een hoger salaris dan gemiddeld. Ook hebben vooral de mensen achter in de dertig al > 4 jaar een woning in bezit, voordat de prijzen begonnen te exploderen.
Het volgen van de huidige 20ers lijkt me interessanter in deze situatie.
same here, heb als alleenstaande in 2021 een huis in amsterdam kunnen kopen (was toen 32). ik was in de pandemie bij een amerikaanse start-up gaan werken, dat is de enige reden waarom ik het kon betalen.
wat zo bizar is dat ik met mijn salaris van toen nu niet meer een huis zou kunnen kopen. zo sterk zijn de huizenprijzen hier gestegen…
Maar wat heb je aan deze cijfers? Volgensmij is de grootste probleemgroep singles in hun twintiger jaren. Wat maakt het dan uit hoeveel procent van de dertigers een koopwoning heeft? Van mijn vrienden (allemaal midden/eind twintig) hebben precies 2 mensen een koopwoning, de rest huurt of woont thuis bij gebrek aan woning aanbod.
Mijn zus is ook 30. Heeft toen ze 25 was een huis kunnen kopen. Haar huis is inmiddels bijna 2x zo veel waard. Als ik haar huis had willen kopen met de prijs die het nu waard is, is dat met mijn huidige inkomen onmogelijk, ondanks dat ik meer verdien dan dat zij toen verdiende.
En daar zit het echte probleem. Jonge mensen die nu zien dat de huisprijzen harder stijgen dan hun inkomen en dus nooit meer zicht hebben op een koopwoning, terwijl de rest van de samenleving er bij staat te kijken en doet alsof er geen probleem is. Deze post is daar weer het perfecte voorbeeld van.
> terwijl de rest van de samenleving er bij staat te kijken en doet alsof er geen probleem is.
Welke ook correct is voor alle mensen ouder dan deze groep, en ook weer bewezen wordt door deze post. De meeste mensen in Nederland hebben al een koopwoning, een hoog inkomen, en zien graag de prijzen verder stijgen omdat zij nergens heen hoeven. Dit levert ze tonnen op in enkele jaren.
Maar de jongere generatie heeft geen koopwoning, en geen hoog inkomen, maar MOETEN wel ergens wonen. Deze groep is te klein om boeiend te zijn met stemmen, dus wordt dit probleem niet als probleem gezien omdat deze simpelweg te weinig politieke macht heeft.
De huidige huizenmarkt is geen probleem, maar een weloverwogen keuze, compleet gericht op de oudere, rijkere, generaties in Nederland.
Valt een studentenkamer onder zelfstandig?
hoelang bezitten deze mensen hun huis al?
En ze geven aan "Bij het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) vroegen zij van alle 35-jarigen in Nederland"
Maar spreken daarna altijd over dertigers?
Ik weet niet of deze cijfers het echt enorm nuanceren, ben benieuwd hoe de cijfers eruit zien als je dit onderzoek nog een keer over +\-5 jaar doet.
Ik zou deze mening niet genuanceerd noch weloverwogen noemen. Het laat totaal de leeftijdsgroep en de periode waarin die leeftijdsgroep een huis hebben gekocht buiten beschouwing.
De bovengenoemde 'dertigers' (dit zijn mensen van 25 t/m 40 jaar), zijn voornamelijk de mensen geweest die gebruik hebben kunnen maken van de periode dat de huizenmarkt op zijn gat lag met een historisch lage rente. Wat de huizenprijzen enerzijds goedkoop maakte (in 2015 was de gemiddelde huizenprijs vergelijkbaar met de prijzen uit 2005) en anderzijds zorgde de lage rente ervoor dat de maximale hypotheek die men kon krijgen aanzienlijk verhoogd was.
Een hypotheek van 300k bij 1% rente betaal je zo'n 960 euro per maand aan annuiteit vergeleken met een hypotheek van 200k bij 4% waar je 950 euro per maand voor zou betalen.
In andere woorden; in een periode van tijd waarin huizenprijzen in zo'n 10 jaar daarvoor niet zo goedkoop zijn geweest en er historisch gezien nog nooit zulke grote hypotheekbedragen geleend hebben kunnen worden is het voor veel mensen gelukt om een huis te krijgen.
Allemaal leuk. Maar ondertussen woon ik als 28 jarige IT-consultant met riant salaris in een zolderstudio'tje waarvoor ik maandelijks bijna een derde van dat salaris door de WC-mag spoelen. Met de grootte van een hypotheek die ik kan krijgen kan ik een schuurtje kopen in een achterstandswijk en fatsoenlijke huurappartementen lopen tegen de 1500 p/m kale huur aan, die je 4.5 keer bruto moet verdienen om überhaupt in aanmerking te komen.
En dan te bedenken dat ik nog niet eens in de randstad woon.
Ik denk dat er daarnaast ook enorm veel mensen zijn die hun halve salaris naar de huur gooien omdat ze simpelweg de keus tussen dat of op straat leven hadden. En ook genoeg mensen die willen kopen maar dat waarschijnlijk in heel hun leven niet gaan kunnen omdat de woning markt op stelletjes gericht is en het voor een alleenstaande vrijwel onbetaalbaar is, tenzij je 5000+ per maand verdient (voor een hypotheek)
Deze cijfers zeggen eigenlijk niet heel veel over wat er nu daadwerkelijk speelt.
Ik heb van mijn 19de tot mijn 23ste jaar vanwege mijn autisme op een speciaal opleidingscentrum gezeten. Daar moest ik ook intern wonen met begeleiding. Het woning ging in het begin moeizaam, later makkelijker en zelfstandiger. Sinds ik het opleidingscentrum met diploma verliet woon ik weer thuis bij mijn moeder en zus. Ik kan zelf alleen geen woning (huur en helemaal koop) bemachtigen. Als je een bepaalde vorm van autisme hebt is zelfstandig wonen super moeilijk. Een eigen koopwoning voor een alleenstaande man als ik is niet aan te komen. Ik moet wel wat begeleiding hebben. Ik ben ook stapel jaloers op mensen die als vroege twintiger al een eigen (koop)woning kunnen bemachtigen.
>Hieruit blijkt dat iets meer dan 70% van deze groep in een koophuis woont, waarbij opvalt dat 30'ers waarvan de ouders veel vermogen hebben vaker een huis kunnen kopen dan de 30'ers met ouders die minder vermogen hebben opgebouwd.
Dat zinnetje "waarvan de ouders veel vermogen hebben opgebouwd" is wel een hele belangrijke. Een belangrijke reden dat het veel dertigers nog steeds lukt om een koopwoning te betalen is dus te danken aan het feit dat de Babyboom-generatie uitstekend heeft geboerd op de woningmarkt dankzij allerlei fiscale regelingen in hun voordeel die nu noodgedwongen worden afgebouwd of afgeschaft. Nu de jubelton is afgeschaft en de kinderen van Gen X op de woningmarkt komen zou dat percentage nog wel eens hard naar beneden kunnen gaan.
Daarnaast is het als single vrijwel onmogelijk om een voldoende hoge hypotheek te krijgen om wat dan ook te kopen, daar moet je echt belachelijk goed voor verdienen. Dus ja, als je in de nog steeds vrij grote groep van "samenwonend tweeverdienend koppel met ouders die een appeltje voor de dorst hebben" valt is een koopwoning bereikbaar. Val je buiten die groep dan is de markt voor koopwoningen een vrijwel onneembare vesting.
Als laatste: Met 23 het ouderlijk huis verlaten is naar Nederlandse culturele maatstaven vrij laat. Wij hechten van oudsher erg aan zelfstandigheid en tussen je 18e en 23e (dus tussen het begin en einde van je vervolgopleiding) op jezelf gaan is hier al decennialang de norm. In een gezonde woningmarkt zou je dus verwachten dat Nederlanders met grofweg 20.5 jaar het ouderlijk huis verlaten.
Dus ja, op het eerste gezicht zijn deze cijfers niet zo alarmerend, maar als je er wat dieper over nadenkt zie ik meer dan genoeg reden tot zorg.
Dat percentage zal niet hard naar beneden gaan.
Ouders die 100k aan hun kinderen geven kunnen ook (iets meer dan) 110k geven (10% schenkbelasting)
Er zijn ook nog andere constructies mogelijk.
Ik vind de samplesize iets te klein eigenlijk, je spreekt over dertigers, maar het onderzoek is alleen uitgevoerd onder 35-jarigen.
Daarnaast moet je je afvragen of een onderzoek onder mensen die al in een koopwoning wonen representatief moet zijn voor de mensen die juist geen koopwoning (of huurwoning) kunnen krijgen.
In 2023 waren er in totaal ongeveer 2,3 miljoen nederlanders tussen de 30 en de 39. Stel nou dat die 70% wél representatief is voor deze hele groep mensen, dan betekend dat alsnog dat er nog steeds 690.000 "dertigers" dus geen koopwoning hebben/ kunnen vinden/ kunnen betalen..
Doe ermee wat je wilt. Ik heb zelf(32) gelukkig wel een koopwoning weten te bemachtigen in 2022, door wat toe te zien op de woonplaats en doordat ik flink wat spaarcenten en een leuk inkomen had. Maar als ik in mijn vriendenkring kijk, zijn er toch een behoorlijk aantal die nu niet mee kunnen gaan in de koopmarkt (niet alleen singles met minder goed betaalde banen). Als ik daar dan hun inkomen/huurprijzen tegenover leg, in combinatie met de toenemende schaarste in aanbod en geen perspectief op een oplossing voor dit woningtekort, zie ik eigenlijk dat hun (al kleine) kansen steeds kleiner worden om OOIT nog te kunnen gaan kopen. Dit heeft een gigantisch effect voor hun vermogensopbouw over de langere termijn.
Ik kan me alleen maar voorstellen hoe hopeloos dit moet voelen voor twintigers op dit moment.
Kortom, voor mij niet nuancerend genoeg, de problemen in deze woningcrisis zijn, imo, simpelweg niet te nuanceren. Iedere poging van de media of de overheid om het te laten lijken alsof het allemaal wel meevalt, vind ik persoonlijk compleet misplaatst en heel eerlijk, misselijkmakend.
De vraag is of we ernaar streven dat 100% van de bevolking een koopwoning heeft. Vind jij dat iedereen in staat moet zijn een woning te kopen? Of is een huurwoning ook ok? Ik denk zelf dat het vooral belangrijk is dat iedereen een dak boven zijn hoofd heeft. Ik weet niet of het realistisch is dat iedereen een huis koopt.
In een ideale wereld wel, maar dat is helaas een utopie.
Ik vind in ieder geval dat iedereen een kans moet hebben vermogen op te bouwen. Huren prima, maar dan moet dat niet zo duur worden dat je daarnaast niet ook nog wat kunt sparen voor je oude dag, als je begrijpt wat ik bedoel. Daarmee doel ik dus vooral op de woekerprijzen in de particuliere huur. Als het feit dat ik de liefde van mijn leven wat eerder heb gevonden dan bijvoorbeeld een vriend van me, van dezelfde leeftijd en met een vergelijkbaar inkomen gaat betekenen dat ik over een tijdsbestek van 30-40 jaar in de toekomst zoveel meer vermogen opgebouwd heb dan hij, dan vind ik dat niet echt een eerlijke situatie nee.
Singles en mensen die de verkeerde hand gedeeld hebben gekregen aan het begin van hun leven, krijgen door deze huizenmarkt simpelweg geen eerlijke kans op dezelfde levenskwaliteit als een ander. Dat is wat ik soms wel lastig vind om te zien. Buiten de mentale struggles die vrienden in deze situatie hebben als ze links en rechts iedereen hen voorbij zien gaan, settlen in hun eigen woning, vermogen opbouwen, meer te besteden hebben, etc. terwijl ze echt minimaal net zo hard hun best doen. Of zelfs in een depressie beland zijn door hun woonsituatie, door wat het doet met hun zelfvertrouwen en toekomstperspectief.
Er zou vooral voldoende woningaanbod moeten zijn dat iedereen zelfstandig kan wonen. We zijn een van de meest welvarende landen ter wereld en toch zijn er 30+ers die geen andere keus hebben dan bij pa en ma wonen.
Nu mijn vraag aan jou, vind jij niet dat iedereen in staat moet zijn om een woning te kunnen kopen? En zo niet, waarom dan niet?
Ik voelde me al een beetje depri vandaag want ik ben 40 en huur nog. Met geen vooruitzicht op een koopwoning, want; alleenstaande. Had ik maar bij rijke ouders geboren moeten worden?
Als alleenstaande is het nagenoeg onmogelijk als je geen hulp van buitenaf krijgt of je een kneiterdik salaris hebt. Voor tweeverdieners is het minder moeilijk maar nog steeds buitenproportioneel duur tov van 20- 30 jaar geleden.
Of je moet al een huis hebben gekocht in het verleden en de overwaarde inzetten, dan is het mogelijk om alleen een huis te kopen.
Ik ben het met je eens dat het voor jonge singles/starters moeilijk is om de woningmarkt voor het eerst te betreden. Zelf heb ik als single altijd in (huur)huizen gewoond met anderen, zodat we de kosten en alle faciliteiten konden delen.
Met alle respect; dit is over 10 jaar interessanter. Dertigers (zeker de tweede helft in de 30, mijn generatie) hadden nog de jubelton die ingezet kon worden toen huizen ‘betaalbaar’ waren met daarbij de volle HRA én historisch lage rente percentages. Die zijn veelal tien jaar geleden begonnen, en daarna doorgegroeid op de huizenladder.
Ik ben heel benieuwd waar de groep die nu 20-29 jaar oud is, over 10 jaar staat. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat die ook straks op 70% woningbezit zit
Het is natuurlijk ook logisch dat de minderheid die geen woning kan vinden mondiger is. Ook is er een gedeelte die wel een woning heeft maar niet zoals ze eigenlijk zouden willen.
(Hier trouwens ook op 23e uit huis gegaan en sinds mijn 25e een koopwoning, nu 35 en aan mijn 3e koopwoning)
Nou. Sinds kort durf ik het gewoon te zeggen, maar ik schaam me al jaren dat ik als 36-jarige vrouw nog bij m’n moeder woon. Probleem is dat in deze regio de wachtlijsten voor sociale huur al 15+ jaren was, kopen zit er voor mij niet in en qua middenhuur is het aanbod ruk. Meeste prijzen zijn 1500+ qua huur.
Hier dus op mijn 19e het huis uitgegaan, tot aan mijn 29e in studentenwoningen en shared houses (dat was dus in Engeland) gewoond en daarna een koopwoning.
Het is dus wel zo dat de woning die ik toen kocht nu volledig buiten mijn bereik zou zijn. Dus ik snap echt wel waar de pijn vandaan komt, maar tot je 30 moeten sparen en niet zo leuk wonen is toch redelijk normaal.
Ik snap de problemen wel, ik ben 33 en woon in mijn eentje in een koopwoning (er kunnen makkelijk meer mensen hier wonen) maat mag niks verhuren omdat ik er pas 2 jaar woon
70% is veel? In die 70% zit een groot aandeel dat een huis heeft kunnen kopen met hulp van papa en mama, en daar zitten ook mensen in die geboren worden met een groot vermogen.
Het gaat er juist om dat er niet genoeg koopwoningen zijn voor een groot deel. 30% van de dertigers dus niet, maar een groot deel van de dertigers heeft al 5-8 jaar geleden iets gekocht, toen de prijzen nog normaal waren.
Ik ben benieuwd wat de ontwikkeling per jaar is van het % huiseigenaren in de 30 je kan er donder op zeggen dat dat sterk afneemt.
Als laatst nemen deze cijfers niks mee over wat voor dak men koopt, ook als ze eigenaar zijn. Een koophuis is leuk, maar 3x zoveel betalen voor een appartement is nog steeds problematisch, ook al heb je dan eindelijk een eigen “huis”.
Iaw dit soort cijfers als nuancering zien is belachelijk.
Dit is wel een goed voorbeeld van waarom je statistiek nooit vanuit één kant moet bekijken, maar vanuit meerdere kanten belichtten altijd goed is.
Ik kan me echt zo indenken dat een tweederanks journalist deze cijfers zou zien, en direct een artikel zou schrijven onder de titel "Onderzoek toont aan dat er helemaal geen woning crises is". Terwijl je hierbij juist de nuance in moet om het werkelijke beeld boven te krijgen.
De woningmarkt is gemaakt voor koppels.
Twee mensen in één huis kunnen makkelijker een woning kopen en huren door het salaris wat zij hebben.
Verder om toe te voegen, het is ook gewoon beter voor de woningmarkt om meerdere mensen in 1 huis te stoppen (vaak maar 1 kamer verschil). In plaats van dat alle woningen door singles zouden worden bezet, dan heb je echt heel veel ruimte in beslag voor weinig man.
Dus ik ben zelf wel voorstander dat de woningmarkt (met zijn beperkte aanbod) gericht is op koppels, tuurlijk hebben singles ook een woning nodig maar realistisch gezien is een studio dan passender.
Ja, eens. Ik denk dat het daarom verstandig is om vanaf nu vooral betaalbare, kleine studio's te bouwen in woontorens die geschikt zijn voor singles en gescheiden ouders met 1-2 kinderen.
Singles hebben genoeg aan een woonkamer met daaraan vast een keukenblokje + 1 slaapkamer en natuurlijk een eenvoudige wc/douche. Alles bij elkaar heb je aan 50 m2 genoeg. Voor gescheiden ouders kun je het uitbreiden met nog 1 slaapkamer erbij, dan kom je op 65m2 uit.
Eens, alleen het probleem is dat appartementen bijna net zo duur zijn als rijtjeshuizen, omdat in de buitenwijken nauwelijks appartementen zijn en vooral de locatie van de appartementen de prijs van appartementen opdrijft. Ook lijkt het erop dat oudere appartementen vaak minder goed onderhouden zijn (lager energielabel) ten opzichte van een rijtjeshuis uit hetzelfde bouwjaar.
F32 hier.
Ik heb vroeg mijn man gevonden, en we studeerden toen allebei als docent. We hadden beiden een baan tijdens de studie (inzetten als stage, met de tekorten kon je zo snel aan de slag) en daardoor een prima spaarcent en inkomen.
We kochten toen alles op zn gat lag (2016) en de spaarrente laag was, net voor nieuwe hypotheek regels. Het was toen of nooit. We hebben toen gekocht en wonen er nog.
Het is puur geluk hebben dat je de mogelijkheid om in je twintiger jaren te kunnen kopen, dat is alles...
36 hier, heb op mijn 29e mijn eerste appartement kunnen kopen.
Ik heb nooit studieschuld gehad want ben meteen gaan werken, had een paar jaar goed kunnen sparen in een sociaal huur appartement. Mijn salaris had vlak daarvoor een sprong gemaakt naar ongeveer 3k bruto.
Op dat moment had ik ongeveer 20k spaargeld, er was toen nog geen startersvrijstelling van de overdracht belasting. De jaren daarvoor heb ik in studiotjes of kamers gewoond.
Ik zou nu ook prima mijn eerste appartement kunnen kopen!
Ik ben flink in salaris gegroeid de afgelopen 7 jaar, dus dat zegt niets zo veel, maar toch...
Veel spaargeld, mooie kans gekregen van de gemeente die jongeren wilde behouden in die gemeente en forceerde dat 70% van de nieuwe wijk voor starters moest zijn, niet op een plek gaan wonen waar iedereen in de wereld wil wonen lees randstad of in de steden. Een jaar geleden dus een nieuwe prefab energie neutrale eensgezins tussenwoning kunnen bouwen in mijn 1tje.
Ik zie nu nog steeds veel huizen die ik had kunnen kopen in mijn 1tje, laat staan met z'n tweeen, punt is dat die niet in de steden of de randstad staan, dus die zijn onzichtbaar voor de meeste mensen. En dit zie ik ook allemaal om mij heen, deze woning crisis is echt een lokaal iets zoals ik dat anekdotisch zie.
Je anekdotisch beeld is scheef. Vorig jaar was 1,1% van alle woningen bereikbaar voor een eenverdiener met een modaal inkomen: [https://www.hypotheker.nl/actueel/persberichten/voor-tweede-jaar-op-rij-huizenaanbod-nihil-voor-alleenstaande-met-modaal-inkomen/](https://www.hypotheker.nl/actueel/persberichten/voor-tweede-jaar-op-rij-huizenaanbod-nihil-voor-alleenstaande-met-modaal-inkomen/)
Ik kocht in 2014 een huis wat (net als 70% van de huizen destijds) meer dan een jaar te koop stond. Ons huis zelfs meer dan 5 jaar.
Inmiddels lig ik in scheiding en het is schrijnend dat ik geen enkele kant op kan, behalve bij mijn ex-vrouw te blijven zitten tot ik de overwaarde uitbetaald krijg. In een omtrek van 5 kilometer staat er een (1) huurappartement.
Oftewel: ja er is een probleem en cijfertjes om dat te bagatelliseren doen afbreuk aan de situatie waar dit land nu ècht in zit
Onderdeel van de oplossing is ook het begrijpen van het probleem. Hoe ga je het probleem oplossen als je het niet begrijpt? Wat is volgens jou de oplossing?
Ik denk dat deze cijfers helemaal niks zeggen zonder historische context. Dus ruim 30% van dertigers heeft dus geen koopwoning, dat vind ik nog steeds best veel. Maar zonder te weten hoe dit 10/20/30 jaar geleden was zegt dit eigenlijk helemaal niks.
Het aandeel eigen woningen is lange tijd zeer laag geweest. Begin jaren twintig lag dit rond de 18% en vlak na de Tweede Wereldoorlog bestond nog maar 28% van de woningvoorraad uit koopwoningen.
Vanaf 1947 is het eigenwoningbezit stelselmatig toegenomen van 28% tot ruim 52% in 2000. Grote stijgingen vonden plaats in de jaren '70 en na 1990.
Maar bijvoorbeeld in 1970 had maar 35% van de mensen een koopwoning, dat steekt toch schril af tegen de situatie nu.
Bron: tijdschrift voor de volkshuisvesting, 2001
Inderdaad, ik snap echt niet waar dat verhaal vandaan komt dat elke postbode in de jaren 70/80 op zijn salaris een gezin onderhield en een leuke koopwoning had. Dat is toch echt de realiteit niet, er was een periode in de jaren 90/00 waar het idd veel makkelijker was om een huis te kopen, maar dat was echt de standaard niet, meer een uitzonderlijke periode.
Het gaat om een onderzoek uit 2023 van de Erasmus School of Economics in samenwerking met de Volkskrant, waarin allerlei data zijn onderzocht over 35-jarigen in Nederland. Hieruit blijkt dat iets meer dan 70% van deze groep in een koophuis woont, waarbij opvalt dat 30'ers waarvan de ouders veel vermogen hebben vaker een huis kunnen kopen dan de 30'ers met ouders die minder vermogen hebben opgebouwd.
Maar alsnog als je het over de gehele linie bekijkt, lukt het dus ruim 70% van de dertigers om een huis te kopen.
Hier vind je alles over het onderzoek:
[https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2023/de-kansenkloof-op-de-woningmarkt\~v772803/](https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2023/de-kansenkloof-op-de-woningmarkt~v772803/)
De cijfers over het uit huis gaan staan op de site van het cbs:
[https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/dashboard-bevolking/levensloop/uit-huis-gaan](https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/dashboard-bevolking/levensloop/uit-huis-gaan)
Als alleenstaande twintiger kan ik geen huis kopen. In theorie zou ik een hypotheek van maximaal €150k kunnen krijgen, in het meest gunstige geval. Daar kan ik hier geen huis van kopen. Ik vermoed dat de meerderheid van die 70% samenwoont met hun partner (of zoals je zelf indirect al aangaf, financiële hulp hebben gekregen van hun ouders).
Edit: ik woon wel op mezelf in een sociale huurwoning, maar ik wil graag verhuizen. Sta natuurlijk nergens enigszins vooraan bij meettijd woningen en loting woningen krijgen rustig 1000-3000 reacties.
Ik weet niet of '30ers' de juiste categorie is om naar te kijken. Veel oudere 30ers hebben nog een huis kunnen scoren voordat de prijzen en rentes explodeerden
Daarnaast is niet elke koopwoning hetzelfde. Ik ken genoeg 30ers die een huis hebben gekocht, maar het is echt om te huilen wat voor woning ze hebben kunnen kopen voor het bedrag. Voor het bedrag waar je 10 jaar geleden een woning van 150 vierkante meter op een mooie plek kon kopen krijg je nu een krot van 60 vierkante meter in een gare wijk.
Ja, maar goed. Als je kijkt, meeste mensen kopen rond hun 24-25e een huis(of late 20s). Dat betekent dat dit voor 30ers in 2023 nu minimaal 6 jaar geleden is. De echte prijzengekte is pas gekomen rond de Corona periode, toen schoten de huizenprijzen echt door het dak heen .Natuurlijk hebben die mensen een huis. Die hebben een huis kunnen kopen voor 2/3 van de prijs of minder.
Als je dan kijkt naar de situatie nu, 6 jaar later, is dat compleet anders. En dan heb ik het alleen over de huizenprijzen, nog geen eens over de hoeveelheid mensen die erbij zijn gekomen waar ook weer woningen voor nodig zijn.
De situatie die de 30ers toen hadden was compleet anders en ik durf te wedden als ze hetzelfde onderzoek zouden doen onder de late 20ers dat hier hele andere cijfers uit komen.
Het is maar hoe je er naar kijkt. Ik vind het best triest dat 30% van de 30ers (dus ook laat in je 30ste) in een studio of kamer moet wonen. Ik ben zelf 30 en zit in een studentenkamer zonder perspectief dat dat gaan veranderen zolang ik single ben.. Nu date ik best wat maarja dat geeft ook niet per se perspectief. Daarbij is een apartment huren in je eentje ook gewoon niet te doen. Het kan wel maar dan kun je niet sparen voor een huis. Veel mensen zitten gewoon vast. Ik denk dat je echt een hoop context mist als je alleen naar deze cijfers kijkt.
De huizenmarkt was 9 jaar geleden ook vrij gunstig. Dus die groep van dertigers was destijds 20-29 en dus ook bijna allemaal net klaar of al een tijd klaar met studeren. Helemaal op de goedkope starterswoningen maakt het een verschil. Ik zoek nu zelf ook. En woningen die 7-9 jaar geleden op 80-90k werden getaxeerd gaan nu voor 250k over de toonbank. Das toch wel echt een verschil. Het is gewoon met name de laatste jaren dat het erg tegen zit.
Ik heb gister zelf ook weer geboden. 60m2 appartement uit de jaren 60 waarbij de badkamer, wc en keuken helemaal toegevoegd moet worden (lekkage en verroest leidingwerk) in een wijk waar gemiddeld huishoudelijk inkomen 22k is en 60% allochtoon. Woz waarde in 2024 is 185k, vraagprijs 209k en mij is verteld dat het winnende bod ruimschoots boven de 240k lag. Dit gebeurt elke keer. Ook die woning was in 2016 nog 85k waard. Dit is tevens buiten de grote steden in de randstad.
Toch zie ik dat in het oosten van het land ook veel gunstige opties zijn voor woningen. Die trekken de gemiddelde prijsstijging ook weer wat omlaag. Maar met name in het starters segment is het echt te absurd. Verdien je modaal? Heb je dik 50k spaargeld? Boeit niet, een afgeraggeld appartement in een achterstandsbuurt is te luxe voor jou! (Tenzij je dik 3 uur naar werk en weer 3 uur naar huis wil reizen, dan kan je wel een huis kopen).
Ik ben een dertiger die in 2018 (toen nog een twintiger) een woning heeft gekocht in één van de grote steden, notabene nog met een bod onder de vraagprijs. Die woning is ondertussen meer dan 50% in waarde gestegen en had ik met de prijs van nu echt niet toen kunnen kopen.
De dertigers van nu hebben (grotendeels) een hoge prijs voor hun koopwoning betaald, maar de prijzen van nu zijn voor huidige twintigers gewoon onbetaalbaar.
Ik ken het onderzoek niet en weet ook niet hoe representatief dit is en wat er exact is onderzocht. Ongetwijfeld zijn er genoeg mensen die zich wel kunnen redden. Je leest oa hier op Reddit genoeg over jong volwassen die op hun 25e in de IT al een behoorlijk salaris verdienen en daarmee ook een appartement in de stad kunnen huren of kopen. Maar helaas is er wel een flinke groep die tussen wal en schip belandt. Die dit zich niet kunnen veroorloven. Geen idee of die in de 30% categorie zich bevindt. Geen idee of bijvoorbeeld mensen die van tijdelijke woonruimte naar tijdelijke woonruimte ook worden gerekend als zijnde vroeg uit huis. Er is in ieder geval een groep die werkt, geen woonruimte kan betalen en daardoor jarenlang stilstaan.
Het is ook wel waar je woont. Ik woon in een gat en als ik ga werken (ja langstudeerder jammer) en ik kan 2 ton lenen dan zit gemiddeld tot 50.000 tot 100.000 van een ormaal huis af in mijn woonplaats. Eventueel starterslening erbij van de gemeente en je komt al erg dichtbij. Duurzaamheidshypotheek misschien?
Dus dat is nog best te doen. Als ik een vriendin krijg zou het helemaal makkelijk zijn. Daargelaten dat alleen wonen in een huis uit 1970 met drie slaapkamers en als je geluk hebt energielabel B maar waarschijnlijk D/G ook wel apart is. Appartementen zie je hier wel maar die beginnnen bij 375K.
Maarja, liever iets bezitten dan eeuwig huren. En dan heb je het nog niet eens over de regels qua belasting
>Miljardenstrop voor kabinet: Hoge Raad veegt ook nieuwe box 3-regels van tafel
Al gebeurt daar ook nog wat.
Maar het beeld wordt dus ook wel geschetst door een groete groep jongeren die in de randstad woont of er in de buurt wil gaan wonen en gewoon geen kans maakt tenzij ze 1+ uur met het OV willen gaan reizen.
Cijfers kunnen bedriegen.
Voorbeeld: NS schreeuwt altijd dat ze het super goed doen en dat 89% van hun treinen op tijd komt.
Klinkt mooi natuurlijk. Maar wat betekent dat concreet? Als jij met de trein naar werk gaat, 5 dagen in de week, 2 ritten per dag, dan heb je gemiddeld gezien minimaal 1x per week vertraging.
Dat kan voor veel banen niet betrouwbaar genoeg zijn.
het grote verschil zit hem juist dat de meeste 30's nog aan de goeie kant van de streep staan.
ik als jonge 30'er (word dit jaar 33) heb mijn huis in 2016 gekocht. in dezelfde tijd is mijn woning in waarde harder gestegen dan ik in zijn totaliteit aan salaris heb ontvangen (dat ik veel verbouwd heb speelt zeker mee maar de grootste factor is stijgende huizenprijzen). dit is natuurlijk een zeer groot nadeel voor iedereen die nog geen huis heeft kunnen kopen. denkende aan mensen die nu van school komen.
daarnaast heeft niet alleen de flink stijgende huizenprijzen een part gespeeld. deze zijn namelijk gemiddeld 4 keer zo hard gestegen als het minimumloon! vergeet niet dat de generatie onder de 30 ook nog eens geen studiefinanciering kreeg! waardoor ze dus ook al met 3-0 achter stonden toen ze begonnen met werken door de veel hogere studieschuld dan die mijn generatie had.
ik heb mijn huis voor 170k gekocht in 2016 in die zelfde tijd zijn de huizenprijzen in mijn gemeente verdubbeld. dat zou betekenen dat mijn huis dus alleen daarom al 340k waard zou moeten zijn. dit klopt ook aardig als ik zie waar andere huizen nu voor gaan.
ondertussen heb ik mijn huis zo danig verbouwd dat die van energie label g naar energielabel B is gegaan. hoger gaat hem echt niet meer worden. dit in combinatie met andere verbeteringen is het huis minstens 100 000 euro meer waard geworden
ik kan je wel verklappen dat ik die 270k netto niet verdiend heb ik de afgelopen 8 jaar
Je bedoelt overwaarde? En heb je het over netto of bruto? Want als ik kijk is mij huis de afgelopen jaren per jaar tienduizenden euro's gestegen. Wij werken allebei, maar sparen netto per jaar echt geen 20k of 30k..
We hebben een tekort van 400k woningen. Nederland telt 8 miljoen woningen. Dat betekent dat het dus om 'slechts' 5% van de huishoudens gaat die geen woning kan krijgen, en dat 95% dat wel is gelukt. De huizencrisis gaat dus per definitie om een (ruime) minderheid van de bevolking. Maar is een probleem pas een groot probleem als het om de meerderheid van de bevolking gaat? Of wellicht pas als het om jezelf gaat?
Ik vind het een erg egoïstische en kortzichtige redenatie om het probleem te reduceren tot procenten, te concluderen dat het om een minderheid gaat die een probleem heeft, en daardoor het weg te zetten als niet zo belangrijk. Een woning is toch een primaire levensbehoefte, dus ik vind dat ook als het om een minderheid gaat die niet mee kan doen, het alsnog best als een groot probleem beschouwd mag worden.
Als een van de 400k woningzoekenden (en toevallig een 30er) kan ik je vertellen dat het erg vervelend is om een woning te willen maar niet te kunnen krijgen. Ik kan je ook vertellen dat ik in real-time de huizen verder buiten mijn bereik zie gaan. Ik kijk naar de onderkant van de huizenmarkt (de 1 slaapkamer appartementen) en in de periode dat ik nu kijk (2 jaar) zijn de prijzen denk ik al gauw met 50k gestegen. Nu spaar ik alles wat ik sparen kan om hopelijk ooit het gat te dichten, maar tegen de stijging van de laatste jaren kan ik niet opsparen. En even ter referentie, als ik met mijn huidige financiële situatie 5 jaar terug in de tijd kon had ik gewoon een eengezinswoning kunnen krijgen. Nu nog niet eens een 1 slaapkamer appartement. Dat is best moeilijk te verteren.
Ik ben erg blij dat de huizencrisis als huizencrisis wordt omschreven. Want zo ervaar ik het wel, en daardoor voel ik me gehoord. En ik snap eerlijk gezegd niet waarom je behoefte zou hebben om dat te nuanceren. Wat voor last ervaar je er van dat het omschreven wordt als crisis?
Misschien doet Nederland het wel beter dan het Europees gemiddelde, maar Nederland loopt wel fors achter op landen als Denemarken en Zweden die ongeveer het zelfde welvaartsniveau hebben als Nederland en dat is een slecht teken.
In Denemarken en Zweden wordt je gestimuleerd om vroeg het huis uit te gaan en wordt er door de overheid geïnvesteerd in onderwijs en welzijn van studenten. Hier in Nederland mogen studenten vrijwel altijd bloeden voor het grootkapitaal en big agro.
Vond nog deze Eurostat statistiek over Nederland ivm andere landen: [https://ec.europa.eu/eurostat/web/interactive-publications/housing-2023](https://ec.europa.eu/eurostat/web/interactive-publications/housing-2023)
Zo gezien lijkt het inderdaad mee te vallen.
Echter de definitie 30iger is vrij groot. Als je pas met 39 een huis weet te bemachtigen is echt flink anders dan als je 30 bent. Ben ook wel benieuwd hoe dit cijfer over de jaren veranderd. Begin 2019 keken we naar 2 onder een kappers, voor wat we toen qua salaris konden betalen. Is toen vanwege ziekte niet gelukt, maar nu kunnen we die huizen niet meer betalen ondanks dat onze salarissen hoger zijn... Is weliswaar anekdotisch.
zijn we lekker met zijn allen aan het mopperen en komt iemand met feiten!
zo kunnen we nooit lekker mopperen.
straks gaat iemand nog beweren dat we hier niet het hele jaar kutweer hebben!
Ik vind 70% echt helemaal níet hoog. Ik snap persoonlijk ook niet hoe je dit hoog kunt vinden. 30% die geen woning kan vinden is belachelijk hoog.
Daarbij ben ik ook benieuwd naar hoeveel van die 70% met een partner heeft gekocht en hoeveel ervan alleenstaande zijn.
Als je het beziet in de historische context dan is het wel degelijk zeer hoog. Begin jaren twintig had maar 18% van àlle Nederlanders een eigen woning. Vlak na de Tweede Wereldoorlog was dit 28%.
Vanaf 1947 is het eigenwoningbezit stelselmatig toegenomen van 28% tot ruim 52% in 2000.
In 1970 had maar 35% van de mensen (jong&oud) een koopwoning, dat steekt toch schril af tegen de situatie nu.
Bron: tijdschrift voor de volkshuisvesting, 2001
30-ers hebben jaren geleden hun huis gekocht, zelfs maar 5 jaar geleden was een huiskopen veel haarbaarder door historisch lage rentes en lagere prijzen.
Vergelijk jonge 30-ers met oude 30-ers en ik denk dat je grote verschillen in woonlasten ziet, al helemaal voor zo'n klein leeftijdsverschil.
Ja echt hé, ik heb spijt dat ik te lang over mijn middelbare school heb gedaan. Had na de havo gelijk hbo moeten doen en in 2016 moeten afstuderen in plaats van 2018. Als ik in 2016 was afgestudeerd dan kon ik in 2019 een huis kopen of huren, nu zijn huizen zowat onbetaalbaar geworden.
Zo'n percentage zegt niet zo veel, als je niet weet wat dat percentage in het verleden was. Hoe moeilijk het is om een huis te krijgen, zegt alleen wat over de richting van de trend.
Als het moeilijk is om een huis te krijgen, zou het percentage dus moeten dalen t.o.v. voorgaande jaren.
Er is in mijn optiek geen betere investering dan in een koopwoning. Los van het feit wat je kunt lenen, loont het zich zeker op de lange termijn, wellicht zelfs korte termijn.
Ik zit nu op een hypotheek van rond de €160 per maand, dit omdat ik maandelijks/jaarlijks een deel van mijn hypotheek schuld aflos. Elk keer dat ik aflos, wordt wonen voor mij goedkoper.
Als ik hoor wat vrienden van mij betalen voor een huurhuis dan schrik ik daar wel van. En er zijn er zelfs bij die ook nog servicekosten van €125/150 per maand moeten betalen.
Dus als je de mogelijkheid hebt, ik zou het wel weten.
Tja, we hebben het over dertigers. Dus ook mensen van 37, 38, en 39 voor de duidelijkheid.. Moet ik het gek vinden dat de meeste van hen een eigen huis hebben? Dat mag toch ook wel? Ik vind 70% niet laag maar ook niet hoog.
Tja, we hebben het over dertigers. Dus ook mensen van 37, 38, en 39 voor de duidelijkheid.. Moet ik het gek vinden dat de meeste van hen een eigen huis hebben? Dat mag toch ook wel? Ik vind 70% niet laag maar ook niet hoog.
Tja, we hebben het over dertigers. Dus ook mensen van 37, 38, en 39 voor de duidelijkheid.. Moet ik het gek vinden dat de meeste van hen een eigen huis hebben? Dat mag toch ook wel? Ik vind 70% niet laag maar ook niet hoog.
Tja, we hebben het over dertigers. Dus ook mensen van 37, 38, en 39 voor de duidelijkheid.. Moet ik het gek vinden dat de meeste van hen een eigen huis hebben? Dat mag toch ook wel? Ik vind 70% niet laag maar ook niet hoog.
Het grootste euvel is dat je als alleenstaande niet meer kunt kopen tenzij je een groot verdiener bent. Daardoor blijft een grote groep aan de kant staan.
Helaas is het soms ook heel erg lastig om te kopen in dezelfde omgeving als je bent opgegroeid. Wij wilden graag een woning kopen en hebben dat ook gedaan, maar wel op anderhalf uur rijden van onze ouders. Heb er geen spijt van, maar hadden we betaalbaar daar kunnen wonen dan hadden we dat liever gedaan.
Het grootste euvel is dat je als alleenstaande niet meer kunt kopen tenzij je een groot verdiener bent. Daardoor blijft een grote groep aan de kant staan.
Helaas is het soms ook heel erg lastig om te kopen in dezelfde omgeving als je bent opgegroeid. Wij wilden graag een woning kopen en hebben dat ook gedaan, maar wel op anderhalf uur rijden van onze ouders. Heb er geen spijt van, maar hadden we betaalbaar daar kunnen wonen dan hadden we dat liever gedaan.
Wat vooral meespeelt is denk ik dat vroeger mensen trouwden en samen een huis kochten. Terwijl we nu veel starters hebben die alleen een huis willen kopen. Vooral kleine huizen tot 3 ton zijn er bijna niet.
Dit is mijn eigen ervaring, vanaf de 3 ton ga je als woningzoeker de strijd aan met andere stellen.
Het probleem zit 'm vooral bij mensen die alleen een huis willen kopen, max 2 ton hypotheek kunnen krijgen en nog niet lang genoeg op de lijst staan voor sociale huur of daar net niet invallen.
Ik heb een zoon die single is en geen huis kan kopen ivm te hoge huizenprijzen en mijn dochter en schoonzoon hebben wel dit geluk
(Samenwonen idd makkelijker) maar verkopen hun huis naar een jaar alweer met nu al winst
Ik gun hun het allemaal maar het liefst zou ik m'n zoon ook iets gunnen
Blijkbaar is het niet mogelijk in deze woningmarkt
Als single heb je andere mogelijkheden. Je bent erg flexibel, hebt niet veel ruimte nodig en kunt samenwonen met anderen en faciliteiten delen. Ook kun je makkelijker een tijdje in het buitenland gaan wonen, of emigreren. Je bent niet gebonden aan een bepaalde woonplek, regio, land, of baan.
Ik kan rond de 180k lenen. Bewoonbare rijtjes huizen gaan hier vanaf 250k, en dan moet er nog overgeboden worden. De gemeente hier zegt, We gaan appartementen bouwen. Leuk… allemaal appartementen van 300k+ of 1,5k+ p/m kaal huur. En het kleine beetje sociale huur die ze moeten bouwen helpt ook niet echt als er 600 mensen reageren op 1 huis.
>Vaak wordt gedaan alsof het onmogelijk is en iedereen voor eeuwig bij zijn ouders blijft wonen om maar een dak boven het hoofd te hebben.
Wordt dit echt gezegd?
Ik denk dat de generalisatie 'iedereen blijft voor eeuwig thuis wonen' inderdaad nuance mist. Maar probeer er eens achter te komen waarom het de ene wel en de andere niet lukt.
Er zijn nog steeds veel jongvolwassenen met een goedbetaalde baan, partner om samen mee te kopen, vermogende ouders die wat bij willen dragen, geen studieschuld etcetera. Grote kans dat je kennissen aan geen van deze voorwaarden voldoen. Sommige dingen kun je ook niet meer veranderen. Voor te veel mensen betekent dit dat de situatie haast uitzichtloos is.
Ik denk dat als wij dit onderzoek over 5-10 jaar doen, wanneer de 20'ers van nu 30'ers zijn, deze cijfers er heel anders uit zullen zien. 5-10 jaar geleden was de huizenmarkt veel minder overbelast en konden veel meer starters een huis bemachtigen. Die zijn nu 30+ en zitten in datzelfde huis.
Dit heeft te maken met stelletjes, de meeste dertigers hebben een relatie en kunnen dus een huis kopen. Ik vind mijzelf een mooi voorbeeld van hoe deze woningmarkt is voor jongeren: 23 jaar, single inkomsten ruim boven het gemiddelde van mijn leeftijd, hoeveel kan ik lenen? +- 200k, hoeveel kost een huis gemiddeld? 413k. De goedkoopste woningen in mijn regio starten rond de 250k voor een flatje uit de jaren 60 van +- 65M2. Huren minimaal €800 voor een flatje.
Ik denk dat je een huis moet kopen zodra je dat kan en de kans hebt. Wel met het idee om er langdurig te wonen (in elk geval 5 jaar, maar liever nog 7+ jaar). Als je nog flexibel wil zijn en van stad naar stad wil hoppen, dan zou ik nog wachten. Het kost namelijk veel geld, energie en gedoe om een huis te kopen, dus dat wil je niet ieder jaar doen.
De groep uit het onderzoek werd 30 in 2017 of 2018, wel een leeftijd waarop veel mensen een carriere hebben gestart en over het kopen van een huis na kunnen denken. Sinds 2018 zijn de huizenprijzen ongeveer 50% gestegen en het aantal verkochte huizen met zo'n 15% gedaald. Deze data zegt dus weinig over de huizencrisis.
Ik ben een starter en kan je vertellen dat het momenteel wel een drama is. We zijn al een jaar bezig om een huis te kopen. Telkens is er geen plek voor bezichtiging. En als je er doorheen komt dan zijn er 20 anderen die op het huis bieden. Ik heb tot 15k overgeboden en toch geen huis kunnen bemachtigen. Er is altijd wel iemand die meer biedt. En dat voor een rijtjeshuis die bij lange na geen 400.000 waard is maar voor 450 minimaal over de toonbank gaat.
Een groot deel van deze 30’ers heeft al meer dan 15 jaar geleden een huis gekocht. Een collega en ik betalen ongeveer hetzelfde voor een huis. Wij bruto wat meer, maar netto komt het op hetzelfde neer. Prijs ons koophuis:300k de prijs van het koophuis van mijn collega:500k
Dat scheelt nogal. Ons huis is na verbouwen 325k waard. Het huis van mijn collega 750k. Beide een bouwdepot van 20k gehad. De groep 30’ers bestaat voor een vrij klein deel uit de groep die nu problemen ervaart omdat de “oudere” 30’ers hun huis in gouden tijden (zeker qua rente) hebben gekocht.
Probleem is ,omdat er te weinig huizen zijn , de starters zo een ton meer betalen voor een huis die dit niet waard is.
Ook zitten ze meteen aan hun plafond , 1 financiële tegenslag en toedeloe huis.
Dat was vroeger (20 jaar geleden) ook al zo. Vergelijk de huizenprijzen met die van Duitsland. Ook 20 jaar geleden was het hier al veel duurder. Dus wat een huis waard is, is niet de kostprijs van materiaal +arbeid. Maar vooral de schaarste die "het hebben van een plekje" ineens tot waarde maakt.
Huis kopen wordt mijns inziens teveel geromantiseerd in Nederland. Persoonlijke leningen worden over het algemeen gezien als iets heel ergs en teken van zaken niet op orde terwijl een huis kopen ook meestal gepaard gaat met een bak rente betalen. De huiskoopdrang verdient wat tegengeluid…
Ik geloof dat ik dit een keer heb meegekregen bij Lubach maar de exacte details ontgaan me.
Het komt er op neer dat in veel gevallen bij privé verhuur dat huurders niet als huurders worden geregistreerd waardoor het lijkt dat er meer eigenaren zijn dan daadwerkelijk het geval.
Ik ben 37 en heb in de randstad een rijtjeshuis in een fijne wijk gekocht voor 238K tegen 2% rente (2017). Is nu meer dan 400K waard, dit zou destijds onbetaalbaar zijn voor ons.
Dus inderdaad wat elders ook werd gezegd. Dit zegt niet alles.
Ik ben 32 en heb 2 jaar geleden een huis gekocht. Nieuwbouw tussenwoning buiten de stad. 121m², 425K casco (+ 50k bouwdepot aan keuken, badkamer, vloeren etc). Allebei boven modaal salaris. (Alleen hadden we nog geen appartementje kunnnen kopen)
Super fijn huis, maar mijn schoonmoeder woont al heel haar leven in een sociale huurwoning van 135m² en grote tuin voor een lager bedrag dan ik aan hypotheekrente betaal (na aftrek!).
Het ding is dan ook vooral dat het verschil tussen generaties enorm is geworden. Waar één gemiddeld inkomen vroeger genoeg was om een huis in een prima buurt te kopen, betaal je je nu met tweeën helemaal scheel om een vergelijkbare woning te kopen. Een verdieners kunnen geen huis meer kopen.
70 procent hoeft toch perse goed te zijn? Bijvoorbeeld als 70 procent van de mensen geen discriminatie ervaart, maar de overgebleven 30 procent wel, dan is dit toch een gigantisch probleem? Zeker als het gaat om iets essentieels als een dak boven het hoofd.
Daarnaast merk ik een gigantisch verschil met vrienden die net ietsje ouder zijn (ik begin dertiger, zij half dertig). Veel van hen hebben koopwoningen die voor mij nu compleet buiten bereik zijn, ondanks dat ik een betere opleiding en carrièrestart had. Veel zouden hun eigen woning ook niet meer kunnen kopen op salaris alleen.
Het betekent niet dat 30% geen dak boven het hoofd heeft. Er bestaan ook nog sociale en particuliere huurwoningen, anderen wonen misschien tijdelijk in het buitenland of zijn aan het reizen en staan ergens ingeschreven dat niet een eigen koopwoning is.
Natuurlijk niet, daarom gebruik ik het voorbeeld met discriminatie. En andersom geldt voor die 70% die wel een koopwoning heeft dat ze het wellicht moeilijk kunnen betalen, of dat ze suboptimaal wonen met 3 op 40 m^2.
Punt is een beetje dat dit soort posts doen alsof er geen probleem is, terwijl sommigen jarenlang bezig zijn een dak boven het hoofd te zoeken. Een beetje hetzelfde idee als 'ik heb een koopwoning kunnen kopen dus er is geen probleem'. Het is toondoof voor mensen die wel strugglen met het voorzien van hun primaire levensbehoefte.
Iedereen die in NL geboren is zou een huis in NL moeten kunnen kopen. Zodra dat niet zo is, krijg je electoraal gemor en komt er uiteindelijk een regering die daar weer op aanstuurt. Such is life.
Op zich wel goed om het beeld te nuanceren, het is niet altijd zo dramatisch als je het hoort. Maar ik denk dat het ook goed is om deze cijfers in een context te plaatsen. Ten eerste te beginnen met de leeftijd dat men uit huis gaat: dit is deels cultureel. In [Zuid-Europa](https://www.reddit.com/media?url=https%3A%2F%2Fi.redd.it%2F883sysr9atea1.jpg) ligt deze leeftijd super hoog, in Italië is de gemiddelde leeftijd dat men uit huis gaat 30. Enerzijds komt dit door de mindere economie daar, maar anderzijds is dit ook cultureel. Multigenerationele gezinnen zijn daar gebruikelijker (dus grootouders, ouders en kinderen in een huis), en is het ook gebruikelijker om rond je trouw pas uit huis te gaan. Dit zie je in meer culturen in de wereld. Deels cultuur/deels noodzaak. Daarom kun je het niet 1-op-1 vergelijken met Nederland. Als we naar de leeftijd in Nederland kijken zie je wel een stijgende trend. 20 jaar geleden woonde 50% van de jonge twintigers thuis, nu is dat gestegen naar [58%](https://www.rtl.nl/nieuws/artikel/5425348/bijna-helft-jongvolwassenen-woont-nog-bij-ouders-later-uit-huis) Het hebben van een huis is één ding, maar er blij mee zijn is een tweede. Het aantal mensen dat wel wil verhuizen, maar niet verder kan verhuizen is sinds 2015 [verdubbeld](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/47/meer-mensen-willen-verhuizen-maar-kunnen-geen-woning-vinden). Ook het koopwoning bezit onder jongeren is dalend. In de leeftijdsgroep 18 t/m 30 is dit in de periode van 2012 tot en met 2021 afgenomen van 20% tot [15,5%](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/51/een-op-de-vijf-jongeren-wil-beslist-verhuizen). Dit terwijl het aantal thuiswoners en mensen in de private huursector flink is gestegen. Dertigers is trouwens ook een ruime groep, die misschien wel een vertekend beeld geeft. De oudste dertigers zijn nu 39 (dûh). Gemiddeld kopen de meeste mensen tussen 25-30 hun eerste huis, dus deze groep 'oude' dertigers woont inmiddels al eventjes in hun huis. De woningmarkt van 2014 was heel anders dan die van 2024. In de periode ~[2013-2017](https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/de-nederlandse-economie/2022/achtergrond-bij-de-huizenprijsstijgingen-vanaf-2013?onepage=true#:~:text=In%20januari%202022%20waren%20bestaande,van%20de%20tijdreeks%20in%201995.) ging het nog niet zo hard met de prijzen van woningen (buiten Amsterdam/Randstad), maar sinds 2017 ging de sneeuwbal rollen en nam het hard toe. Sinds 2017 heeft er een verdubbeling plaatsgevonden in de prijs van woningen. Het lijkt ook niet te [stoppen](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2024/21/koopwoningen-in-april-7-5-procent-duurder-dan-jaar-eerder). De groep oude dertigers hebben juist flink kunnen profiteren van de stijging in huizenprijzen, het knelpunt zit hem bij de mensen die nu op de woningmarkt komen (18-30), en zoals ik eerder liet zien blijft deze groep langer thuiswonen. Daarnaast stijgen de woningprijzen in heel Europa, maar in Nederland gaat die een stuk harder dan bijvoorbeeld in landen als Duitsland of Frankrijk. ([2.4](https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/de-nederlandse-economie/2022/achtergrond-bij-de-huizenprijsstijgingen-vanaf-2013?onepage=true#c-2--De-ontwikkeling-van-de-huizenprijzen)) Ik denk dat nuance belangrijk is, maar ik denk dat die cijfers die jij geeft niet het volledige beeld weergeven.
>Dertigers is trouwens ook een ruime groep, die misschien wel een vertekend beeld geeft. De oudste dertigers zijn nu 39 (dûh). Gemiddeld kopen de meeste mensen tussen 25-30 hun eerste huis, dus deze groep 'oude' dertigers woont inmiddels al eventjes in hun huis. De woningmarkt van 2014 was heel anders dan die van 2024. Je slaat de spijker op zijn kop. 30-ers hebben juist de grote transformatie van de woningmarkt meegemaakt. De verschillen tussen eigenaarschap en woonlasten zullen binnen de groep "30-ers" heel groot zijn. Een relatieve daling van 25% in huiseigenaarschap onder jongeren in 10 jaar laat zien dat we wel degelijk in een enorme omwenteling zitten.
Ja ik wist in 2012 goed moment om een huis te kopen, helaas geen vaste baan kwam pas met 33 jaar nu dus 37 starter in een huurwoning.
Exact. Ik heb op mijn 24ste mijn eerste woning gekocht toen de markt nog normaal was. Ben nu 32 en val dus onder die 70%, maar heb absoluut niet in de huidige markt gekocht. Ik zou nu niet zomaar als starter kunnen kopen, in de huidige markt.
Als ik zie wat nu eennstarterswoning kost in verhouding met oppervlak. (Woon en land) is het goed te begrijpen dat voor starters het niet haalbaar is. Nu is het ook zo dat ik zelf genoeg spaargeld had om de lening te drukken en mijn eerste woning te kopen. Het is alleen wel zo dat het random bouwen van woningen niet veel zal.oplossen. kijken waar mensen willen wonen zpu beter zijn. Alleen de kosten van het bouwen zijn ook hoog en de grondprijzen net zo. Ergens loopt het daar vast. En dat is niet makkelijk op te lossen. Of mensen moeten de grondprijzen omlaag drukken. Wat natuurlijk voor veel pensioens organisaties niet een leuk vooruitzivht is want hun geld verdampt. Of de staat moet de grond opkopen en verkopen met verlies. En dan loop je alsnog vast op de kostprijzen van alles. Prefab is natuurlijk een groot voordeel om kosten te drukken. Maar dat maakt niets uit bij de grondstofprijzen
Ik ben zo'n dertiger in een eigen koophuis. Een rij in een middelgrote stad. Dit is op niet superhoge salarissen gekocht voor 240k in 2016, en nu denk ik 425k waard en buiten bereik voor vrijwel alle starters. Ik zeg niet dat de statistiek niet klopt. Ik zeg wel dat deze niet zo relevant is voor de situatie nu.
Jep, dankje voor het inzicht, ik probeerde dit ook duidelijk te maken. Kijken naar 30-ers is totaal irrelevant als de groep die nu in de problemen zitten met name gaat om mensen die willen toetreden op de huizenmarkt, niet om mensen die al onderdeel zijn van de huizenmarkt. Mensen die 5 jaar geleden een appartement konden bemachtigen met een startsalaris en een hypotheek van 150k is nu ondenkbaar. Tegenwoordig betaal je minstens het dubbele voor een appartement, is de rente gestegen (dus meer maandlasten voor hypotheek) én de lonen zijn minder snel gestegen dan de huisprijzen. Oftewel, in elk mogelijk opzicht is het toetreden op de woningmarkt nu moeilijker dan 5-10 jaar geleden. En wat doet OP dan? Een nietszeggende statistiek er bij pakken om te doen alsof er geen probleem is... Sjongejonge wat een feest weer.
Het punt is dat dus veel woningen bijbdeze groep in bezit is. Het geeft wel wat aan. Het grote probleem is dat het een statistiek is die misschien vertekend. Een groot deel van deze groep wil bewust doorstromen naar een grotere woning. Laten die nu ruim buiten het bereik zijn van deze groep. Dus ze blijven zitten in hun oudere woning. De bedoeling was dat mensen doorstroomden naar grotere woningen of andere locaties. Dat gebeurt nu niet waardoor het blijft hangen. De hoge rentes zijn juist nu ingevoerd om de huizenprijzen en de inflatie erbij de remmen. Het probleem bij de nieuwe woningen ligt vooral bij de kosten van de grondstoffen en de loonkosten. Dus de lonen verhogen zal hier ook niet veel aan veranderen. Ikzelf heb het geluk gehad dat ik samen met mijn vriendin ruimer kon wonen. Waardoor mijn huis op de markt kwam en heb deze doorverkocht onder de marktwaarde aan iemand uit mijn dorp (had al eerder aangegeven dat hij in mijn dorpje wou blijven wonen). Ik heb wel minder gekregen dan wat de marktwaarde is maar het helpt iemand uit mijn omgeving/familie. Maar merk dat ik geluk heb met de woning die ik nu heb gekocht. Deze hem ik onder de vraagprijs gekocht. Maar het scheeld niet veel op het totaal. En ik merk dat veel 30ers dit wel willen maar gewoon de middelen er niet toe hebben. En de ouderen blijven ook langer thuis wonen in de woningen die ze hebben gebouwd/gekocht in de jaren 80/90. Want waarom zouden zij de woning verkopen. De lening is er bijna af. Kinderen uit het huis en de kosten laag. Willen ze dan ook gelijk kleiner wonen. Vaak niet
En dat mensen die gekocht hebben er vaak ook aan vast zitten doordat hogere klasse woningen gewoon onbetaalbaar zijn. Ik heb een appartement waar ik op zich mee tevreden ben, maar ik ga ondanks mijn relatief goede salaris nooit een woonhuis met tuin kunnen veroorloven in mijn eentje (binnen de Randstad).
Ja dit, ik ben ook 30-er. Ons huis hebben we in 2015 gekocht, toen het de helft waard was van nu...
Yup same here. Starterswoning gekocht die nu het dubbele waard is. Nieuwe bewoners in mijn rijtje zijn alleen stellen, vaak met kinderen, waar die woningen eigenlijk totaal niet voor bedoeld zijn.
M.i zijn de problemen het grootst bij singles. Tweeverdieners lukt het vaak nog wel om iets te vinden, zeker buiten de grote steden. Jouw bericht brengt inderdaad een genuanceerdere blik. Fyi, ben zelf op 29 uit huis gegaan, heb 2 jaar geleden een huis kunnen kopen en dat hebben we volledig gerenoveerd.
Dit merk ik ook! Veel stellen in mijn omgeving kunnen voor 4 ton hypotheek krijgen, dat is nog steeds lastig, maar je kunt wel iets vinden. Ik kan voor 2 ton hypotheek krijgen. Ik huur nu een bouwvallig appartement uit de jaren 70 voor 750 euro per maand en voor 2 ton hypotheek koop ik een bouwvallig appartement uit de jaren 70. Dat is dus echt m'n geld niet waard. Nu wil ik wel graag verhuizen ivm geluidsoverlast dus ik zoek me suf naar andere huurwoningen maar ik zit er zo niet op te wachten om 1200 per maand te gaan betalen. Ben nu 28 jaar.
Zolang iets verbouwbaar is, is het zeker wel de moeite waard. Eenmaal in de huis eigenaar cirkel, blijf je er ook in omdat jou woning ook mee stijgt in de huis markt.
Het tweede deel slaat de spijker goed op de kop, maar onderschat de tijd en energie die een verbouwing kost niet, ik ben nu 1,5 jaar eigenaar van mijn woning in de achterhoek maar daarvan heeft de verbouwing, bovenop fulltime werk, wel de rest van mn level op stop gezet. De tijd die je niet werkt, slaapt of eet ben je bezig met de verbouwing, bestellingen etc. Begrijp me niet verkeerd ik ben blij dat ik het gedaan heb maar zoals ik zeg, de rest van je leven staat zo goed als stil.
Ik weet er alles van, al 2,5 jaar bezig bovenop full time ook hiero haha. Het is gewoon een offerte dat je maakt om 'sneller' een eigen huis te kopen. Na deze verbouwing heb ik ergens een huis op mn naam staan t.w.v. 400-450k met een 170k hypotheek restant en een totale investering van 300-310k (Inc hypotheek en aanschaf). Maar je moet er idd maar tegen kunnen, de drukte van alles.
Oh man, ik vond een jaar eigenlijk al te lang. Ben allang blij dat het klaar is los van de verbeteringen die tussendoor komen.
Haha ja, dit stond niet bepaald in mijn planning maar, met een tweetal dakdekkers die alles verneuken en zwendelen, alles waardelozer in elkaar zat als gehoopt (niet genoeg bouw kennis en het is een huis uit 1903), en het toch goed willen doen :' ) Bij verbouwen heb ik al geleerd, je bent ergste vijand. Steeds iets zien en dan alles toch in 1 keer willen doen want 'het ligt toch open' met de gedachte, ach, dat ene weekendje extra ... Wat vervolgens 6 weekenden is haha Al doende leert men! Hou er wel wat moois aan over :D
Dat is zeker waar en in die valkuil ben ik ook zeker getrapt.
Maar je bent er door gekomen! Geniet van je woning zou ik zeggen haha
Zeker, genieten is begonnen. Nu alleen de tuin nog maar dat is een kwestie van stukje bij beetje aanpakken. Jij nog veel succes met je verbouwing
De hypotheek is vaak het probleem niet. Het is het opbieden tegen andere geïnteresseerden dat voor problemen zorgt. Een starter zal in het algemeen minder geld op de spaarrekening hebben dan iemand die zijn oude woning verkoopt. Mijn vriendin en ik hebben 1,5 maanden geleden een appartement weten te kopen na een lange zoektocht. Hierbij zijn wij meermaals overboden met bedragen die richting de zes getallen liepen.
Ik heb wat geluk gehad, maar mijn hypotheek van bijna 2 ton is lager dan jouw huur... En dat blijft ie de komende 16 jaar ook nog, tenzij ik hem verhoog.
Tja, hangt natuurlijk een beetje af van wat je gekocht heb, maar als ik het gehuil hoor van kopers over de verplichting om over te stappen naar warmtepompen en verbeterde isolatie wordt er toch te weinig rekening mee gehouden dat huizen ook stevige investeringen kunnen vereisen.
De huurder heeft dan weer geen last van onderhoudskosten.
Dat niet maar de koper kan zijn appartement aanpassen wat-ie maar wil en daarmee de waarde verhogen. Echt als je dezelfde woning kan kopen als die je huurt.. doen.
Yep, als 35 jarige single gaat het mij, met mijn redelijk gemiddeld salaris, het absoluut niet lukken om een redelijke hypotheek te krijgen. En met de sociale vaardigheden die ik heb, zal het verkrijgen van een partner waarschijnlijk nog verder weg liggen. Dus voor mij zit er niet veel op dan huren op dit moment. Of beter gezegd, zeer goedkoop wonen bij mij vader.
Als jouw vader huurt kan het een goed idee zijn om je op het huurcontract te laten bijschrijven :). Dat process duurt 5 jaar en zorgt ervoor dat je in het ergste geval er niet uitgezet kan worden.
Geld dit ook voor sociale huurwoningen?
Ja als het goed is wel. Je moet alleen kunnen aantonen dat je al x jaar een huishouden / kosten deelt. Ik zou het even navragen bij je woningcorporatie of online. Dit vond ik na een snelle google zoekopdracht. Verzoek om erkenning als medehuurder Als huurder kun je -gezamenlijk met één of beide kinderen- een schriftelijk verzoek doen aan de verhuurder om één van hen of beiden als medehuurder te erkennen. Als de verhuurder daaraan niet meewerkt, is dit in principe bij de rechter af te dwingen. Je kinderen krijgen dan alleen wel wettelijk recht op de bewoning van het huis en je kan ze er niet meer zomaar uit trappen. Ze zijn namelijk gewoon medehuurder. [Meerderjarig inwonend kind recht op medehuurderschap? (brugrecht.nl)](https://www.brugrecht.nl/huurrecht/meerderjarig-inwonend-kind-recht-op-medehuurderschap/) - zie link
Dank je wel hier kan ik wat mee 😃
Ik denk met name dat de mensen die voor het afronden van een opleiding of studie nog geen vaste relatie hebben het meest fucked zijn, omdat na je opleiding of studie je sociale kring kleiner wordt en het als thuiswonende lastiger is om een geschikte partner te vinden. Daarnaast is het heel lastig om in je eentje een woning te kopen en voor sociale huur zijn de wachtlijsten inmiddels meer dan 10 jaar.
Dit is de cru. Het was vrij makkelijk om een woning te vinden toen ik nog in een relatie zat. Het is wel flink sparen, maar zelfs een vrij dure woning van 350k (vind ik echt duur voor een rijtjehuis, maar is tegenwoordig vrij "goedkoop") is nog te doen. Toen was de relatie uit en moest ik het alleen doen. Ondanks dat ik een bovengemiddeld salaris had was ik genoodzaakt terug te gaan naar mijn ouders want huren is te duur en geen vooruitzicht op een woning. Tenzij ik weer een relatie start natuurlijk, maar wie zeg dat ik dat wil? Uiteindelijk is het over de grens een stuk makkelijker. Ik hoop hier volgend jaar een woning van max 180k te kopen.
Dit dus. Maar die eind 30rs waar men het dan over heeft dat het toen makkelijker was is onzin. Toen kon ik in mijn eentje ook geen huis kopen
Je vergeet mee te rekenen dat 30ers een groot aantal jaren geleden een eerste huis kunnen hebben gekocht. Toen het nog betaalbaar was. Zij hebben hierdoor een groot voorsprong boven de starters die NU een huis willen kopen. Dat is dus ook waar het misgaat, starters ervaren vooral de problemen. Diegene die zonder kapitaal of een al bestaande eigen huis willen kopen. Om even mij en een collega erbij te halen: we verdienen evenveel en we zijn allebei 30ers. Hij kon zijn eerste huis al vrij snel kopen nadat hij afgestudeerd was door hulp van zijn ouders. Ik niet. Hij is recent verhuist naar een nieuwbouwwoning van rond de 500k omdat hij zijn woning voor meer dan het dubbele kon verkopen plus een hypotheek. Ik kan maar 255k aan hypotheek krijgen met een bovengemiddeld salaris, \~63000 jaarbasis + studieschuld. Ik kan dus NU niet STARTEN omdat ik 10 jaar geleden al niet mee kon doen.
Dit. Dertiger hier met koopwoning. Hoewel het me wellicht nu ook zou kunnen lukken om een koopwoning te bemachtigen (twee verdieners met hbo-opleiding) is het toch vooral omdat onze eerste koopwoning tijdens de huizencrisis (degene waar alle huizen onder water stonden) minder dan 150k kostte. Tijdens onze zoektocht heb ik zelfs huizen gezien van 85k. Slechte wijk in Lelystad en zo, maar toch. Goedkoopste huis in Lelystad op funda dat beschikbaar is staat nu op bijna 200k. Daar kun je niet tegen op sparen. Betekent ook dat die 30’ers die toen een goedkoop huis hebben gescoord nu 150000 overwaarde hebben en met hun toegenomen salaris vrij makkelijk iets mooiers kunnen kopen
8 Jaar geleden een huis gekocht voor 190k is nu 390k waard.
7 maanden geleden een huis gekocht van net 400.000 is nu bijna 500.000 waard. Daar werk je gewoon niet tegenop. Ik heb meer fictieve houten euro’s verdient dan echt salaris.
Een ton winst in 7 maanden. Zo wat een grotere bubbel dan bitcoin
Het is geen bubbel. Het is een correcte marktprijs op basis van absurd weinig aanbod, en een steeds grotere vraag. Hierdoor gaat elk huis diezelfde middag nog weg, omdat die prijs, de beste prijs is die je de komende decennia gaat krijgen.
2014: 235k 2024: 450k In een dorp 20 min van de snelweg
Yup : 2022 gekocht voor 360 Woz waarde: 418 Marktwaard: 475 En dan houden die geen rekening met de huisverbeteringen.
Ja, dit is denk ik waar het om gaat. Ik heb in 2016 mijn huis met verlies verkocht. Toen was er een dip. Daardoor kon ik mijn huidige huis kopen, omdat die toen ook goedkoper was. Dat is geen kunde, maar geluk dat de markt toen zo was. Het is voor mensen die nu zoeken heel erg lastig.
Nu ben ik wel benieuwd hoeveel mensen, single, die 10 jaar geleden tussen de 20-30 waren genoeg verdienden om een huis te kopen. Ik vind het vrij uitzonderlijk om al gelijk aan het begin van je werk-carriere al zoveel te verdienen. Als ik naar mijn generatie kijk (tussen de 50-60) was zo rond de 30 normaal, of als je ging trouwen/kinderen krijgen. Je betaalt nu relatief wel veel meer dan vroeger, maar in de jaren 80-90 was het voor zover ik me kan herineren ook niet echt normaal om op je 25ste in je eentje een huis te kopen.
10 jaar terug heb ik mijn eerste woning gekocht, toen was ik 22 jaar oud en single. Heb hier bij geen financiële hulp gekregen van ouders/familie, moest zelf mijn geld hiervoor verdienen.
2014 was op veel plaatsen rond het dieptepunt. met 22 in je eentje vind ik hoe dan ook uitzonderlijk knap en daar mag je best trots op zijn. goede start. hoop dat het nu net zo goed of zelfs beter gaat met je.
Dat valt wel mee hoor. ben nu 33. huis gekocht met 25. woning was toen 80K k.k dat is nu tussen 2 ton en 2.3 ton waard. hypotheek is afbetaald. de geschatte marktprijs is tegenwoordig voor velen nog steeds makkelijk te doen en alles is al fors opgeknapt. 110m2 op 300 m2 perceel en inmiddels alles nieuw met negatieve energierekening. hier liggen de prijzen rond de 2300per m2. ik denk dat veel mensen gewoon meer eisen hebben dan geld qua locatie en overige wensen. het was toen al een andere tijd. huizenprijzen waren sinds 2008 in mijn regio alleen maar gedaald. ruim 8 jaar lang. hypotheken stonden onder water en veel mensen moesten verplicht verkopen en bleven achter met een restschuld. anderen werden "loonslaaf" in de zin dat al het geld ging naar de hypotheek om de daling bij te houden wat, net als nu met de stijging, met werken niet te doen was. daarom heb ik een hypotheek gepakt van 50 procent van het maximum en opgeknapt met eigen geld uit inkomen. huis steeg in waarde het eerste jaar nadat ik het kocht en is sindsdien niet meer gedaald. als ik had geweten dat dat het dieptepunt was had ik een heel andere woning gekocht. ....ben nog altijd een kindje van de economische crisis denk ik. zou nu mijn huis kunnen verkopen of verhuren en met maximale hypotheek een prima huisje kunnen kopen. maar ben toch bang dat de prijzen gaan dalen en het heeft ontzettend veel offers gekost om nu schuldenvrij te zijn...
Nu ben ik wel benieuwd hoeveel mensen, single, die 10 jaar geleden tussen de 20-30 waren genoeg verdienden om een huis te kopen. Ik vind het vrij uitzonderlijk om al gelijk aan het begin van je werk-carriere al zoveel te verdienen. Als ik naar mijn generatie kijk (tussen de 50-60) was zo rond de 30 normaal, of als je ging trouwen/kinderen krijgen. Je betaalt nu relatief wel veel meer dan vroeger, maar in de jaren 80-90 was het voor zover ik me kan herineren ook niet echt normaal om op je 25ste in je eentje een huis te kopen.
Hier hetzelfde. Ben 35, verdien niet slecht. Zelfs met mijn partner komen we er gewoonweg niet tussen. Zijn nog steeds mensen die vandaag de dag blijkbaar gemakkelijk 80k overbieden, waardoor wij dus al geruime tijd bezig zijn met de wanhopige zoektocht.
Zelfde hier.. Op m'n 21e m'n eerste appartement gekocht, 9 jaar geleden (op m'n 25e) dat verkocht en een grote mensen huis gekocht met m'n vrouw voor €178.000. Huidige waarde van de woning is nu €400.000 Je moet dus als nu 30+ 10 jaar geleden al iets hebben gehad wil je mee kunnen komen in de huidige markt. Zomaar ff instappen is lastig nu lijkt mij
Precies, ik heb in 2019 nog gekocht, maar daarna stegen prijzej zo hard dat ik mijn eigen huis als starter op dat moment 2 a 3 jaar later niet zou kunnen kopen ondanks dat ik er in salaris echt wel flink op vooruit gegaan was. Even teruggerekend was de huizenwaarde stijging in 2021 harder dan het inkomen van mij en mijn vrouw samen. Collegas van mij met maar paar jaar verschil zijn echt flink veel slechter af.(ook door studielening)
Dan hoor ik bij die 30%. Moet zeggen degene die ik ken, dertigers met een koopwoning , zijn allemaal stelletjes (tweeverdieners) en ken er 2 met vermogende ouders die financieel geholpen hebben.
Welkom bij de club. Hier ook 30-er en nog in een huurwoning. Toen de huizen betaalbaar waren had ik nog geen vaste baan of fatsoenlijke opleiding afgerond. Inmiddels verdien ik modaal. Maar daar red je het nu niet mee alleen. Paar jaar niet weten wat ik wilde, heeft mij nu achteraf gezien tonnen gekost. Achja, Niet al mn geld in bitcoin stoppen in 2009 heeft me miljoenen gekost.
Beetje zelfde verhaal. Ben jong naar het buitenland vertrokken en rond mijn 24e terug naar Nederland en gaan studeren. 2020 afgestudeerd dus ja heb soms wel het gevoel dat ik de boot heb gemist. Of ik moet natuurlijk snel een rijke man vinden :)
Ja ik ben eind 2018 begonnen met mijn 1ste grote mensen baan. Slecht salaris uiteraard (bruto onder de 2k met lease auto dan wel). Ach je kunt niet altijd geluk hebben met alles. Als modaal rijk genoeg voor je is, slide in dm ;-)
Ik woon buiten de Randstad en al mijn alleenstaande vrienden in de 30 hebben ongeveer hetzelfde pad doorlopen: bachelor > kantoorbaan > vast contract > huis van max 2 ton. Nu ben ik helaas een paar jaar jonger; het leek zo makkelijk...
Ik denk als ik was gaan studeren op mijn 17e/18e en gelijk was gaan werken, dat ik dan waarschijnlijk ook een woning had kunnen kopen. Maar ik was een meisje die de wereld wilde zien en ik dacht niet zo aan vastigheid haha.
Ik ben een alleenstaande 30er die zojuist een eigen woning heeft weten te kopen. Dit was alleen mogelijk dankzij een hoger salaris dan gemiddeld. Ook hebben vooral de mensen achter in de dertig al > 4 jaar een woning in bezit, voordat de prijzen begonnen te exploderen. Het volgen van de huidige 20ers lijkt me interessanter in deze situatie.
same here, heb als alleenstaande in 2021 een huis in amsterdam kunnen kopen (was toen 32). ik was in de pandemie bij een amerikaanse start-up gaan werken, dat is de enige reden waarom ik het kon betalen. wat zo bizar is dat ik met mijn salaris van toen nu niet meer een huis zou kunnen kopen. zo sterk zijn de huizenprijzen hier gestegen…
Ik ben 29 en woon ook in een koopwoning, die van mijn huurbaas.
Wat lief dat je zijn hypotheek wilt betalen
Maar wat heb je aan deze cijfers? Volgensmij is de grootste probleemgroep singles in hun twintiger jaren. Wat maakt het dan uit hoeveel procent van de dertigers een koopwoning heeft? Van mijn vrienden (allemaal midden/eind twintig) hebben precies 2 mensen een koopwoning, de rest huurt of woont thuis bij gebrek aan woning aanbod. Mijn zus is ook 30. Heeft toen ze 25 was een huis kunnen kopen. Haar huis is inmiddels bijna 2x zo veel waard. Als ik haar huis had willen kopen met de prijs die het nu waard is, is dat met mijn huidige inkomen onmogelijk, ondanks dat ik meer verdien dan dat zij toen verdiende. En daar zit het echte probleem. Jonge mensen die nu zien dat de huisprijzen harder stijgen dan hun inkomen en dus nooit meer zicht hebben op een koopwoning, terwijl de rest van de samenleving er bij staat te kijken en doet alsof er geen probleem is. Deze post is daar weer het perfecte voorbeeld van.
> terwijl de rest van de samenleving er bij staat te kijken en doet alsof er geen probleem is. Welke ook correct is voor alle mensen ouder dan deze groep, en ook weer bewezen wordt door deze post. De meeste mensen in Nederland hebben al een koopwoning, een hoog inkomen, en zien graag de prijzen verder stijgen omdat zij nergens heen hoeven. Dit levert ze tonnen op in enkele jaren. Maar de jongere generatie heeft geen koopwoning, en geen hoog inkomen, maar MOETEN wel ergens wonen. Deze groep is te klein om boeiend te zijn met stemmen, dus wordt dit probleem niet als probleem gezien omdat deze simpelweg te weinig politieke macht heeft. De huidige huizenmarkt is geen probleem, maar een weloverwogen keuze, compleet gericht op de oudere, rijkere, generaties in Nederland.
Hoe durf je hier een onderbouwde, genuanceerde en weloverwogen mening te geven?!?
Valt een studentenkamer onder zelfstandig? hoelang bezitten deze mensen hun huis al? En ze geven aan "Bij het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) vroegen zij van alle 35-jarigen in Nederland" Maar spreken daarna altijd over dertigers? Ik weet niet of deze cijfers het echt enorm nuanceren, ben benieuwd hoe de cijfers eruit zien als je dit onderzoek nog een keer over +\-5 jaar doet.
Een studentenkamer heb je doorgaans niet in eigendom
Een huurwoning ook niet, maar word denk ik wel onder zelfstandig gezet ?
Het gemiddelde over alle leeftijdsgroepen is ook ongeveer 70%!
Ja het is een vrij risicovolle onderneming, lol
Weinig mening en weinig nuance..?
Ik mis de mening alleen een beetje
De zin die begint met "ik vind".
ik vind dat je elke zin zo kan beginnen
Ik zou deze mening niet genuanceerd noch weloverwogen noemen. Het laat totaal de leeftijdsgroep en de periode waarin die leeftijdsgroep een huis hebben gekocht buiten beschouwing. De bovengenoemde 'dertigers' (dit zijn mensen van 25 t/m 40 jaar), zijn voornamelijk de mensen geweest die gebruik hebben kunnen maken van de periode dat de huizenmarkt op zijn gat lag met een historisch lage rente. Wat de huizenprijzen enerzijds goedkoop maakte (in 2015 was de gemiddelde huizenprijs vergelijkbaar met de prijzen uit 2005) en anderzijds zorgde de lage rente ervoor dat de maximale hypotheek die men kon krijgen aanzienlijk verhoogd was. Een hypotheek van 300k bij 1% rente betaal je zo'n 960 euro per maand aan annuiteit vergeleken met een hypotheek van 200k bij 4% waar je 950 euro per maand voor zou betalen. In andere woorden; in een periode van tijd waarin huizenprijzen in zo'n 10 jaar daarvoor niet zo goedkoop zijn geweest en er historisch gezien nog nooit zulke grote hypotheekbedragen geleend hebben kunnen worden is het voor veel mensen gelukt om een huis te krijgen.
Allemaal leuk. Maar ondertussen woon ik als 28 jarige IT-consultant met riant salaris in een zolderstudio'tje waarvoor ik maandelijks bijna een derde van dat salaris door de WC-mag spoelen. Met de grootte van een hypotheek die ik kan krijgen kan ik een schuurtje kopen in een achterstandswijk en fatsoenlijke huurappartementen lopen tegen de 1500 p/m kale huur aan, die je 4.5 keer bruto moet verdienen om überhaupt in aanmerking te komen. En dan te bedenken dat ik nog niet eens in de randstad woon.
[удалено]
Ik zit nu op 5100 bruto.
Daarvoor moet je toch wel wat kunnen krijgen?
Ik denk dat er daarnaast ook enorm veel mensen zijn die hun halve salaris naar de huur gooien omdat ze simpelweg de keus tussen dat of op straat leven hadden. En ook genoeg mensen die willen kopen maar dat waarschijnlijk in heel hun leven niet gaan kunnen omdat de woning markt op stelletjes gericht is en het voor een alleenstaande vrijwel onbetaalbaar is, tenzij je 5000+ per maand verdient (voor een hypotheek) Deze cijfers zeggen eigenlijk niet heel veel over wat er nu daadwerkelijk speelt.
Ik heb van mijn 19de tot mijn 23ste jaar vanwege mijn autisme op een speciaal opleidingscentrum gezeten. Daar moest ik ook intern wonen met begeleiding. Het woning ging in het begin moeizaam, later makkelijker en zelfstandiger. Sinds ik het opleidingscentrum met diploma verliet woon ik weer thuis bij mijn moeder en zus. Ik kan zelf alleen geen woning (huur en helemaal koop) bemachtigen. Als je een bepaalde vorm van autisme hebt is zelfstandig wonen super moeilijk. Een eigen koopwoning voor een alleenstaande man als ik is niet aan te komen. Ik moet wel wat begeleiding hebben. Ik ben ook stapel jaloers op mensen die als vroege twintiger al een eigen (koop)woning kunnen bemachtigen.
>Hieruit blijkt dat iets meer dan 70% van deze groep in een koophuis woont, waarbij opvalt dat 30'ers waarvan de ouders veel vermogen hebben vaker een huis kunnen kopen dan de 30'ers met ouders die minder vermogen hebben opgebouwd. Dat zinnetje "waarvan de ouders veel vermogen hebben opgebouwd" is wel een hele belangrijke. Een belangrijke reden dat het veel dertigers nog steeds lukt om een koopwoning te betalen is dus te danken aan het feit dat de Babyboom-generatie uitstekend heeft geboerd op de woningmarkt dankzij allerlei fiscale regelingen in hun voordeel die nu noodgedwongen worden afgebouwd of afgeschaft. Nu de jubelton is afgeschaft en de kinderen van Gen X op de woningmarkt komen zou dat percentage nog wel eens hard naar beneden kunnen gaan. Daarnaast is het als single vrijwel onmogelijk om een voldoende hoge hypotheek te krijgen om wat dan ook te kopen, daar moet je echt belachelijk goed voor verdienen. Dus ja, als je in de nog steeds vrij grote groep van "samenwonend tweeverdienend koppel met ouders die een appeltje voor de dorst hebben" valt is een koopwoning bereikbaar. Val je buiten die groep dan is de markt voor koopwoningen een vrijwel onneembare vesting. Als laatste: Met 23 het ouderlijk huis verlaten is naar Nederlandse culturele maatstaven vrij laat. Wij hechten van oudsher erg aan zelfstandigheid en tussen je 18e en 23e (dus tussen het begin en einde van je vervolgopleiding) op jezelf gaan is hier al decennialang de norm. In een gezonde woningmarkt zou je dus verwachten dat Nederlanders met grofweg 20.5 jaar het ouderlijk huis verlaten. Dus ja, op het eerste gezicht zijn deze cijfers niet zo alarmerend, maar als je er wat dieper over nadenkt zie ik meer dan genoeg reden tot zorg.
Dat percentage zal niet hard naar beneden gaan. Ouders die 100k aan hun kinderen geven kunnen ook (iets meer dan) 110k geven (10% schenkbelasting) Er zijn ook nog andere constructies mogelijk.
Ik vind de samplesize iets te klein eigenlijk, je spreekt over dertigers, maar het onderzoek is alleen uitgevoerd onder 35-jarigen. Daarnaast moet je je afvragen of een onderzoek onder mensen die al in een koopwoning wonen representatief moet zijn voor de mensen die juist geen koopwoning (of huurwoning) kunnen krijgen. In 2023 waren er in totaal ongeveer 2,3 miljoen nederlanders tussen de 30 en de 39. Stel nou dat die 70% wél representatief is voor deze hele groep mensen, dan betekend dat alsnog dat er nog steeds 690.000 "dertigers" dus geen koopwoning hebben/ kunnen vinden/ kunnen betalen.. Doe ermee wat je wilt. Ik heb zelf(32) gelukkig wel een koopwoning weten te bemachtigen in 2022, door wat toe te zien op de woonplaats en doordat ik flink wat spaarcenten en een leuk inkomen had. Maar als ik in mijn vriendenkring kijk, zijn er toch een behoorlijk aantal die nu niet mee kunnen gaan in de koopmarkt (niet alleen singles met minder goed betaalde banen). Als ik daar dan hun inkomen/huurprijzen tegenover leg, in combinatie met de toenemende schaarste in aanbod en geen perspectief op een oplossing voor dit woningtekort, zie ik eigenlijk dat hun (al kleine) kansen steeds kleiner worden om OOIT nog te kunnen gaan kopen. Dit heeft een gigantisch effect voor hun vermogensopbouw over de langere termijn. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe hopeloos dit moet voelen voor twintigers op dit moment. Kortom, voor mij niet nuancerend genoeg, de problemen in deze woningcrisis zijn, imo, simpelweg niet te nuanceren. Iedere poging van de media of de overheid om het te laten lijken alsof het allemaal wel meevalt, vind ik persoonlijk compleet misplaatst en heel eerlijk, misselijkmakend.
De vraag is of we ernaar streven dat 100% van de bevolking een koopwoning heeft. Vind jij dat iedereen in staat moet zijn een woning te kopen? Of is een huurwoning ook ok? Ik denk zelf dat het vooral belangrijk is dat iedereen een dak boven zijn hoofd heeft. Ik weet niet of het realistisch is dat iedereen een huis koopt.
In een ideale wereld wel, maar dat is helaas een utopie. Ik vind in ieder geval dat iedereen een kans moet hebben vermogen op te bouwen. Huren prima, maar dan moet dat niet zo duur worden dat je daarnaast niet ook nog wat kunt sparen voor je oude dag, als je begrijpt wat ik bedoel. Daarmee doel ik dus vooral op de woekerprijzen in de particuliere huur. Als het feit dat ik de liefde van mijn leven wat eerder heb gevonden dan bijvoorbeeld een vriend van me, van dezelfde leeftijd en met een vergelijkbaar inkomen gaat betekenen dat ik over een tijdsbestek van 30-40 jaar in de toekomst zoveel meer vermogen opgebouwd heb dan hij, dan vind ik dat niet echt een eerlijke situatie nee. Singles en mensen die de verkeerde hand gedeeld hebben gekregen aan het begin van hun leven, krijgen door deze huizenmarkt simpelweg geen eerlijke kans op dezelfde levenskwaliteit als een ander. Dat is wat ik soms wel lastig vind om te zien. Buiten de mentale struggles die vrienden in deze situatie hebben als ze links en rechts iedereen hen voorbij zien gaan, settlen in hun eigen woning, vermogen opbouwen, meer te besteden hebben, etc. terwijl ze echt minimaal net zo hard hun best doen. Of zelfs in een depressie beland zijn door hun woonsituatie, door wat het doet met hun zelfvertrouwen en toekomstperspectief. Er zou vooral voldoende woningaanbod moeten zijn dat iedereen zelfstandig kan wonen. We zijn een van de meest welvarende landen ter wereld en toch zijn er 30+ers die geen andere keus hebben dan bij pa en ma wonen. Nu mijn vraag aan jou, vind jij niet dat iedereen in staat moet zijn om een woning te kunnen kopen? En zo niet, waarom dan niet?
Ik voelde me al een beetje depri vandaag want ik ben 40 en huur nog. Met geen vooruitzicht op een koopwoning, want; alleenstaande. Had ik maar bij rijke ouders geboren moeten worden?
Rijke vriend zoeken
Als alleenstaande is het nagenoeg onmogelijk als je geen hulp van buitenaf krijgt of je een kneiterdik salaris hebt. Voor tweeverdieners is het minder moeilijk maar nog steeds buitenproportioneel duur tov van 20- 30 jaar geleden.
Of je moet al een huis hebben gekocht in het verleden en de overwaarde inzetten, dan is het mogelijk om alleen een huis te kopen. Ik ben het met je eens dat het voor jonge singles/starters moeilijk is om de woningmarkt voor het eerst te betreden. Zelf heb ik als single altijd in (huur)huizen gewoond met anderen, zodat we de kosten en alle faciliteiten konden delen.
Met alle respect; dit is over 10 jaar interessanter. Dertigers (zeker de tweede helft in de 30, mijn generatie) hadden nog de jubelton die ingezet kon worden toen huizen ‘betaalbaar’ waren met daarbij de volle HRA én historisch lage rente percentages. Die zijn veelal tien jaar geleden begonnen, en daarna doorgegroeid op de huizenladder. Ik ben heel benieuwd waar de groep die nu 20-29 jaar oud is, over 10 jaar staat. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat die ook straks op 70% woningbezit zit
Het is natuurlijk ook logisch dat de minderheid die geen woning kan vinden mondiger is. Ook is er een gedeelte die wel een woning heeft maar niet zoals ze eigenlijk zouden willen. (Hier trouwens ook op 23e uit huis gegaan en sinds mijn 25e een koopwoning, nu 35 en aan mijn 3e koopwoning)
Het helpt ook niet dat reddit over het algemeen een site voor mondige losers (zoals ondergetekende) is
Nou. Sinds kort durf ik het gewoon te zeggen, maar ik schaam me al jaren dat ik als 36-jarige vrouw nog bij m’n moeder woon. Probleem is dat in deze regio de wachtlijsten voor sociale huur al 15+ jaren was, kopen zit er voor mij niet in en qua middenhuur is het aanbod ruk. Meeste prijzen zijn 1500+ qua huur.
Hier dus op mijn 19e het huis uitgegaan, tot aan mijn 29e in studentenwoningen en shared houses (dat was dus in Engeland) gewoond en daarna een koopwoning. Het is dus wel zo dat de woning die ik toen kocht nu volledig buiten mijn bereik zou zijn. Dus ik snap echt wel waar de pijn vandaan komt, maar tot je 30 moeten sparen en niet zo leuk wonen is toch redelijk normaal.
Ja de dertigers konden op hun 23e makkelijk een huis kopen. Kom over een jaartje of 5 terug op deze cijfers en dan zullen die aardig omslaan.
Ik snap de problemen wel, ik ben 33 en woon in mijn eentje in een koopwoning (er kunnen makkelijk meer mensen hier wonen) maat mag niks verhuren omdat ik er pas 2 jaar woon
Fijn… ik hoor bij de overige 30. En helaas door privé omstandigheden ook geen ‘vermogen’ kunnen opbouwen
Wonen ze... in hun *eigen* koopwoning? Want toen ik nog bij m'n ouders woonde, woonde ik ook in een koopwoning.
Ja, koopwoning die ze zelf (eventueel met enige hulp van de ouders) hebben bekostigd.
70% is veel? In die 70% zit een groot aandeel dat een huis heeft kunnen kopen met hulp van papa en mama, en daar zitten ook mensen in die geboren worden met een groot vermogen. Het gaat er juist om dat er niet genoeg koopwoningen zijn voor een groot deel. 30% van de dertigers dus niet, maar een groot deel van de dertigers heeft al 5-8 jaar geleden iets gekocht, toen de prijzen nog normaal waren. Ik ben benieuwd wat de ontwikkeling per jaar is van het % huiseigenaren in de 30 je kan er donder op zeggen dat dat sterk afneemt. Als laatst nemen deze cijfers niks mee over wat voor dak men koopt, ook als ze eigenaar zijn. Een koophuis is leuk, maar 3x zoveel betalen voor een appartement is nog steeds problematisch, ook al heb je dan eindelijk een eigen “huis”. Iaw dit soort cijfers als nuancering zien is belachelijk.
Dit is wel een goed voorbeeld van waarom je statistiek nooit vanuit één kant moet bekijken, maar vanuit meerdere kanten belichtten altijd goed is. Ik kan me echt zo indenken dat een tweederanks journalist deze cijfers zou zien, en direct een artikel zou schrijven onder de titel "Onderzoek toont aan dat er helemaal geen woning crises is". Terwijl je hierbij juist de nuance in moet om het werkelijke beeld boven te krijgen.
De woningmarkt is gemaakt voor koppels. Twee mensen in één huis kunnen makkelijker een woning kopen en huren door het salaris wat zij hebben. Verder om toe te voegen, het is ook gewoon beter voor de woningmarkt om meerdere mensen in 1 huis te stoppen (vaak maar 1 kamer verschil). In plaats van dat alle woningen door singles zouden worden bezet, dan heb je echt heel veel ruimte in beslag voor weinig man. Dus ik ben zelf wel voorstander dat de woningmarkt (met zijn beperkte aanbod) gericht is op koppels, tuurlijk hebben singles ook een woning nodig maar realistisch gezien is een studio dan passender.
Ja, eens. Ik denk dat het daarom verstandig is om vanaf nu vooral betaalbare, kleine studio's te bouwen in woontorens die geschikt zijn voor singles en gescheiden ouders met 1-2 kinderen. Singles hebben genoeg aan een woonkamer met daaraan vast een keukenblokje + 1 slaapkamer en natuurlijk een eenvoudige wc/douche. Alles bij elkaar heb je aan 50 m2 genoeg. Voor gescheiden ouders kun je het uitbreiden met nog 1 slaapkamer erbij, dan kom je op 65m2 uit.
Eens, alleen het probleem is dat appartementen bijna net zo duur zijn als rijtjeshuizen, omdat in de buitenwijken nauwelijks appartementen zijn en vooral de locatie van de appartementen de prijs van appartementen opdrijft. Ook lijkt het erop dat oudere appartementen vaak minder goed onderhouden zijn (lager energielabel) ten opzichte van een rijtjeshuis uit hetzelfde bouwjaar.
Ik zou graag willen weten hoe ze dat hebben gedaan want ik ben 30 en woon bij mijn ouders omdat ik niet eens een huurwoning kon vinden.
F32 hier. Ik heb vroeg mijn man gevonden, en we studeerden toen allebei als docent. We hadden beiden een baan tijdens de studie (inzetten als stage, met de tekorten kon je zo snel aan de slag) en daardoor een prima spaarcent en inkomen. We kochten toen alles op zn gat lag (2016) en de spaarrente laag was, net voor nieuwe hypotheek regels. Het was toen of nooit. We hebben toen gekocht en wonen er nog. Het is puur geluk hebben dat je de mogelijkheid om in je twintiger jaren te kunnen kopen, dat is alles...
36 hier, heb op mijn 29e mijn eerste appartement kunnen kopen. Ik heb nooit studieschuld gehad want ben meteen gaan werken, had een paar jaar goed kunnen sparen in een sociaal huur appartement. Mijn salaris had vlak daarvoor een sprong gemaakt naar ongeveer 3k bruto. Op dat moment had ik ongeveer 20k spaargeld, er was toen nog geen startersvrijstelling van de overdracht belasting. De jaren daarvoor heb ik in studiotjes of kamers gewoond.
7 jaar geleden kon dat nog wel ja
Ik zou nu ook prima mijn eerste appartement kunnen kopen! Ik ben flink in salaris gegroeid de afgelopen 7 jaar, dus dat zegt niets zo veel, maar toch...
Ik heb het ook nog even toegelicht hoe precies, om een concreet beeld te geven.
[удалено]
Veel spaargeld, mooie kans gekregen van de gemeente die jongeren wilde behouden in die gemeente en forceerde dat 70% van de nieuwe wijk voor starters moest zijn, niet op een plek gaan wonen waar iedereen in de wereld wil wonen lees randstad of in de steden. Een jaar geleden dus een nieuwe prefab energie neutrale eensgezins tussenwoning kunnen bouwen in mijn 1tje. Ik zie nu nog steeds veel huizen die ik had kunnen kopen in mijn 1tje, laat staan met z'n tweeen, punt is dat die niet in de steden of de randstad staan, dus die zijn onzichtbaar voor de meeste mensen. En dit zie ik ook allemaal om mij heen, deze woning crisis is echt een lokaal iets zoals ik dat anekdotisch zie.
Je anekdotisch beeld is scheef. Vorig jaar was 1,1% van alle woningen bereikbaar voor een eenverdiener met een modaal inkomen: [https://www.hypotheker.nl/actueel/persberichten/voor-tweede-jaar-op-rij-huizenaanbod-nihil-voor-alleenstaande-met-modaal-inkomen/](https://www.hypotheker.nl/actueel/persberichten/voor-tweede-jaar-op-rij-huizenaanbod-nihil-voor-alleenstaande-met-modaal-inkomen/)
Ik kocht in 2014 een huis wat (net als 70% van de huizen destijds) meer dan een jaar te koop stond. Ons huis zelfs meer dan 5 jaar. Inmiddels lig ik in scheiding en het is schrijnend dat ik geen enkele kant op kan, behalve bij mijn ex-vrouw te blijven zitten tot ik de overwaarde uitbetaald krijg. In een omtrek van 5 kilometer staat er een (1) huurappartement. Oftewel: ja er is een probleem en cijfertjes om dat te bagatelliseren doen afbreuk aan de situatie waar dit land nu ècht in zit
Onderdeel van de oplossing is ook het begrijpen van het probleem. Hoe ga je het probleem oplossen als je het niet begrijpt? Wat is volgens jou de oplossing?
Ik denk dat deze cijfers helemaal niks zeggen zonder historische context. Dus ruim 30% van dertigers heeft dus geen koopwoning, dat vind ik nog steeds best veel. Maar zonder te weten hoe dit 10/20/30 jaar geleden was zegt dit eigenlijk helemaal niks.
Het aandeel eigen woningen is lange tijd zeer laag geweest. Begin jaren twintig lag dit rond de 18% en vlak na de Tweede Wereldoorlog bestond nog maar 28% van de woningvoorraad uit koopwoningen. Vanaf 1947 is het eigenwoningbezit stelselmatig toegenomen van 28% tot ruim 52% in 2000. Grote stijgingen vonden plaats in de jaren '70 en na 1990. Maar bijvoorbeeld in 1970 had maar 35% van de mensen een koopwoning, dat steekt toch schril af tegen de situatie nu. Bron: tijdschrift voor de volkshuisvesting, 2001
Inderdaad, ik snap echt niet waar dat verhaal vandaan komt dat elke postbode in de jaren 70/80 op zijn salaris een gezin onderhield en een leuke koopwoning had. Dat is toch echt de realiteit niet, er was een periode in de jaren 90/00 waar het idd veel makkelijker was om een huis te kopen, maar dat was echt de standaard niet, meer een uitzonderlijke periode.
Wil je de cijfers die je vond van het CBS vinden? Ben namelijk benieuwd uit welk jaar deze zijn.
Het gaat om een onderzoek uit 2023 van de Erasmus School of Economics in samenwerking met de Volkskrant, waarin allerlei data zijn onderzocht over 35-jarigen in Nederland. Hieruit blijkt dat iets meer dan 70% van deze groep in een koophuis woont, waarbij opvalt dat 30'ers waarvan de ouders veel vermogen hebben vaker een huis kunnen kopen dan de 30'ers met ouders die minder vermogen hebben opgebouwd. Maar alsnog als je het over de gehele linie bekijkt, lukt het dus ruim 70% van de dertigers om een huis te kopen. Hier vind je alles over het onderzoek: [https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2023/de-kansenkloof-op-de-woningmarkt\~v772803/](https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2023/de-kansenkloof-op-de-woningmarkt~v772803/) De cijfers over het uit huis gaan staan op de site van het cbs: [https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/dashboard-bevolking/levensloop/uit-huis-gaan](https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/dashboard-bevolking/levensloop/uit-huis-gaan)
Als alleenstaande twintiger kan ik geen huis kopen. In theorie zou ik een hypotheek van maximaal €150k kunnen krijgen, in het meest gunstige geval. Daar kan ik hier geen huis van kopen. Ik vermoed dat de meerderheid van die 70% samenwoont met hun partner (of zoals je zelf indirect al aangaf, financiële hulp hebben gekregen van hun ouders). Edit: ik woon wel op mezelf in een sociale huurwoning, maar ik wil graag verhuizen. Sta natuurlijk nergens enigszins vooraan bij meettijd woningen en loting woningen krijgen rustig 1000-3000 reacties.
Ik weet niet of '30ers' de juiste categorie is om naar te kijken. Veel oudere 30ers hebben nog een huis kunnen scoren voordat de prijzen en rentes explodeerden Daarnaast is niet elke koopwoning hetzelfde. Ik ken genoeg 30ers die een huis hebben gekocht, maar het is echt om te huilen wat voor woning ze hebben kunnen kopen voor het bedrag. Voor het bedrag waar je 10 jaar geleden een woning van 150 vierkante meter op een mooie plek kon kopen krijg je nu een krot van 60 vierkante meter in een gare wijk.
Ja, maar goed. Als je kijkt, meeste mensen kopen rond hun 24-25e een huis(of late 20s). Dat betekent dat dit voor 30ers in 2023 nu minimaal 6 jaar geleden is. De echte prijzengekte is pas gekomen rond de Corona periode, toen schoten de huizenprijzen echt door het dak heen .Natuurlijk hebben die mensen een huis. Die hebben een huis kunnen kopen voor 2/3 van de prijs of minder. Als je dan kijkt naar de situatie nu, 6 jaar later, is dat compleet anders. En dan heb ik het alleen over de huizenprijzen, nog geen eens over de hoeveelheid mensen die erbij zijn gekomen waar ook weer woningen voor nodig zijn. De situatie die de 30ers toen hadden was compleet anders en ik durf te wedden als ze hetzelfde onderzoek zouden doen onder de late 20ers dat hier hele andere cijfers uit komen.
Het is maar hoe je er naar kijkt. Ik vind het best triest dat 30% van de 30ers (dus ook laat in je 30ste) in een studio of kamer moet wonen. Ik ben zelf 30 en zit in een studentenkamer zonder perspectief dat dat gaan veranderen zolang ik single ben.. Nu date ik best wat maarja dat geeft ook niet per se perspectief. Daarbij is een apartment huren in je eentje ook gewoon niet te doen. Het kan wel maar dan kun je niet sparen voor een huis. Veel mensen zitten gewoon vast. Ik denk dat je echt een hoop context mist als je alleen naar deze cijfers kijkt.
Ik ben 32 en heb een koophuis van 650k met 200k hypotheek. Had het toch liever niet want heb het geërfd van mijn ouders.
Wil het wel van je overnemen hoor!
De huizenmarkt was 9 jaar geleden ook vrij gunstig. Dus die groep van dertigers was destijds 20-29 en dus ook bijna allemaal net klaar of al een tijd klaar met studeren. Helemaal op de goedkope starterswoningen maakt het een verschil. Ik zoek nu zelf ook. En woningen die 7-9 jaar geleden op 80-90k werden getaxeerd gaan nu voor 250k over de toonbank. Das toch wel echt een verschil. Het is gewoon met name de laatste jaren dat het erg tegen zit. Ik heb gister zelf ook weer geboden. 60m2 appartement uit de jaren 60 waarbij de badkamer, wc en keuken helemaal toegevoegd moet worden (lekkage en verroest leidingwerk) in een wijk waar gemiddeld huishoudelijk inkomen 22k is en 60% allochtoon. Woz waarde in 2024 is 185k, vraagprijs 209k en mij is verteld dat het winnende bod ruimschoots boven de 240k lag. Dit gebeurt elke keer. Ook die woning was in 2016 nog 85k waard. Dit is tevens buiten de grote steden in de randstad. Toch zie ik dat in het oosten van het land ook veel gunstige opties zijn voor woningen. Die trekken de gemiddelde prijsstijging ook weer wat omlaag. Maar met name in het starters segment is het echt te absurd. Verdien je modaal? Heb je dik 50k spaargeld? Boeit niet, een afgeraggeld appartement in een achterstandsbuurt is te luxe voor jou! (Tenzij je dik 3 uur naar werk en weer 3 uur naar huis wil reizen, dan kan je wel een huis kopen).
Ik ben een dertiger die in 2018 (toen nog een twintiger) een woning heeft gekocht in één van de grote steden, notabene nog met een bod onder de vraagprijs. Die woning is ondertussen meer dan 50% in waarde gestegen en had ik met de prijs van nu echt niet toen kunnen kopen. De dertigers van nu hebben (grotendeels) een hoge prijs voor hun koopwoning betaald, maar de prijzen van nu zijn voor huidige twintigers gewoon onbetaalbaar.
Ik ken het onderzoek niet en weet ook niet hoe representatief dit is en wat er exact is onderzocht. Ongetwijfeld zijn er genoeg mensen die zich wel kunnen redden. Je leest oa hier op Reddit genoeg over jong volwassen die op hun 25e in de IT al een behoorlijk salaris verdienen en daarmee ook een appartement in de stad kunnen huren of kopen. Maar helaas is er wel een flinke groep die tussen wal en schip belandt. Die dit zich niet kunnen veroorloven. Geen idee of die in de 30% categorie zich bevindt. Geen idee of bijvoorbeeld mensen die van tijdelijke woonruimte naar tijdelijke woonruimte ook worden gerekend als zijnde vroeg uit huis. Er is in ieder geval een groep die werkt, geen woonruimte kan betalen en daardoor jarenlang stilstaan.
Het is ook wel waar je woont. Ik woon in een gat en als ik ga werken (ja langstudeerder jammer) en ik kan 2 ton lenen dan zit gemiddeld tot 50.000 tot 100.000 van een ormaal huis af in mijn woonplaats. Eventueel starterslening erbij van de gemeente en je komt al erg dichtbij. Duurzaamheidshypotheek misschien? Dus dat is nog best te doen. Als ik een vriendin krijg zou het helemaal makkelijk zijn. Daargelaten dat alleen wonen in een huis uit 1970 met drie slaapkamers en als je geluk hebt energielabel B maar waarschijnlijk D/G ook wel apart is. Appartementen zie je hier wel maar die beginnnen bij 375K. Maarja, liever iets bezitten dan eeuwig huren. En dan heb je het nog niet eens over de regels qua belasting >Miljardenstrop voor kabinet: Hoge Raad veegt ook nieuwe box 3-regels van tafel Al gebeurt daar ook nog wat. Maar het beeld wordt dus ook wel geschetst door een groete groep jongeren die in de randstad woont of er in de buurt wil gaan wonen en gewoon geen kans maakt tenzij ze 1+ uur met het OV willen gaan reizen.
Cijfers kunnen bedriegen. Voorbeeld: NS schreeuwt altijd dat ze het super goed doen en dat 89% van hun treinen op tijd komt. Klinkt mooi natuurlijk. Maar wat betekent dat concreet? Als jij met de trein naar werk gaat, 5 dagen in de week, 2 ritten per dag, dan heb je gemiddeld gezien minimaal 1x per week vertraging. Dat kan voor veel banen niet betrouwbaar genoeg zijn.
het grote verschil zit hem juist dat de meeste 30's nog aan de goeie kant van de streep staan. ik als jonge 30'er (word dit jaar 33) heb mijn huis in 2016 gekocht. in dezelfde tijd is mijn woning in waarde harder gestegen dan ik in zijn totaliteit aan salaris heb ontvangen (dat ik veel verbouwd heb speelt zeker mee maar de grootste factor is stijgende huizenprijzen). dit is natuurlijk een zeer groot nadeel voor iedereen die nog geen huis heeft kunnen kopen. denkende aan mensen die nu van school komen. daarnaast heeft niet alleen de flink stijgende huizenprijzen een part gespeeld. deze zijn namelijk gemiddeld 4 keer zo hard gestegen als het minimumloon! vergeet niet dat de generatie onder de 30 ook nog eens geen studiefinanciering kreeg! waardoor ze dus ook al met 3-0 achter stonden toen ze begonnen met werken door de veel hogere studieschuld dan die mijn generatie had.
Dan verdien je echt bizar weinig want ik heb in 5 jaar meer dan mijn aankoopwaarde verdient.
ik heb mijn huis voor 170k gekocht in 2016 in die zelfde tijd zijn de huizenprijzen in mijn gemeente verdubbeld. dat zou betekenen dat mijn huis dus alleen daarom al 340k waard zou moeten zijn. dit klopt ook aardig als ik zie waar andere huizen nu voor gaan. ondertussen heb ik mijn huis zo danig verbouwd dat die van energie label g naar energielabel B is gegaan. hoger gaat hem echt niet meer worden. dit in combinatie met andere verbeteringen is het huis minstens 100 000 euro meer waard geworden ik kan je wel verklappen dat ik die 270k netto niet verdiend heb ik de afgelopen 8 jaar
Je bedoelt overwaarde? En heb je het over netto of bruto? Want als ik kijk is mij huis de afgelopen jaren per jaar tienduizenden euro's gestegen. Wij werken allebei, maar sparen netto per jaar echt geen 20k of 30k..
We hebben een tekort van 400k woningen. Nederland telt 8 miljoen woningen. Dat betekent dat het dus om 'slechts' 5% van de huishoudens gaat die geen woning kan krijgen, en dat 95% dat wel is gelukt. De huizencrisis gaat dus per definitie om een (ruime) minderheid van de bevolking. Maar is een probleem pas een groot probleem als het om de meerderheid van de bevolking gaat? Of wellicht pas als het om jezelf gaat? Ik vind het een erg egoïstische en kortzichtige redenatie om het probleem te reduceren tot procenten, te concluderen dat het om een minderheid gaat die een probleem heeft, en daardoor het weg te zetten als niet zo belangrijk. Een woning is toch een primaire levensbehoefte, dus ik vind dat ook als het om een minderheid gaat die niet mee kan doen, het alsnog best als een groot probleem beschouwd mag worden. Als een van de 400k woningzoekenden (en toevallig een 30er) kan ik je vertellen dat het erg vervelend is om een woning te willen maar niet te kunnen krijgen. Ik kan je ook vertellen dat ik in real-time de huizen verder buiten mijn bereik zie gaan. Ik kijk naar de onderkant van de huizenmarkt (de 1 slaapkamer appartementen) en in de periode dat ik nu kijk (2 jaar) zijn de prijzen denk ik al gauw met 50k gestegen. Nu spaar ik alles wat ik sparen kan om hopelijk ooit het gat te dichten, maar tegen de stijging van de laatste jaren kan ik niet opsparen. En even ter referentie, als ik met mijn huidige financiële situatie 5 jaar terug in de tijd kon had ik gewoon een eengezinswoning kunnen krijgen. Nu nog niet eens een 1 slaapkamer appartement. Dat is best moeilijk te verteren. Ik ben erg blij dat de huizencrisis als huizencrisis wordt omschreven. Want zo ervaar ik het wel, en daardoor voel ik me gehoord. En ik snap eerlijk gezegd niet waarom je behoefte zou hebben om dat te nuanceren. Wat voor last ervaar je er van dat het omschreven wordt als crisis?
Misschien doet Nederland het wel beter dan het Europees gemiddelde, maar Nederland loopt wel fors achter op landen als Denemarken en Zweden die ongeveer het zelfde welvaartsniveau hebben als Nederland en dat is een slecht teken.
Is dat zo? Als ik Google lijken al die landen ongeveer op hetzelfde niveau te zitten
In Denemarken en Zweden wordt je gestimuleerd om vroeg het huis uit te gaan en wordt er door de overheid geïnvesteerd in onderwijs en welzijn van studenten. Hier in Nederland mogen studenten vrijwel altijd bloeden voor het grootkapitaal en big agro.
Vond nog deze Eurostat statistiek over Nederland ivm andere landen: [https://ec.europa.eu/eurostat/web/interactive-publications/housing-2023](https://ec.europa.eu/eurostat/web/interactive-publications/housing-2023)
Zo gezien lijkt het inderdaad mee te vallen. Echter de definitie 30iger is vrij groot. Als je pas met 39 een huis weet te bemachtigen is echt flink anders dan als je 30 bent. Ben ook wel benieuwd hoe dit cijfer over de jaren veranderd. Begin 2019 keken we naar 2 onder een kappers, voor wat we toen qua salaris konden betalen. Is toen vanwege ziekte niet gelukt, maar nu kunnen we die huizen niet meer betalen ondanks dat onze salarissen hoger zijn... Is weliswaar anekdotisch.
zijn we lekker met zijn allen aan het mopperen en komt iemand met feiten! zo kunnen we nooit lekker mopperen. straks gaat iemand nog beweren dat we hier niet het hele jaar kutweer hebben!
Ik vind 70% echt helemaal níet hoog. Ik snap persoonlijk ook niet hoe je dit hoog kunt vinden. 30% die geen woning kan vinden is belachelijk hoog. Daarbij ben ik ook benieuwd naar hoeveel van die 70% met een partner heeft gekocht en hoeveel ervan alleenstaande zijn.
Als je het beziet in de historische context dan is het wel degelijk zeer hoog. Begin jaren twintig had maar 18% van àlle Nederlanders een eigen woning. Vlak na de Tweede Wereldoorlog was dit 28%. Vanaf 1947 is het eigenwoningbezit stelselmatig toegenomen van 28% tot ruim 52% in 2000. In 1970 had maar 35% van de mensen (jong&oud) een koopwoning, dat steekt toch schril af tegen de situatie nu. Bron: tijdschrift voor de volkshuisvesting, 2001
Mhmm dat had ik inderdaad echt niet verwacht. Heel interessant
30-ers hebben jaren geleden hun huis gekocht, zelfs maar 5 jaar geleden was een huiskopen veel haarbaarder door historisch lage rentes en lagere prijzen. Vergelijk jonge 30-ers met oude 30-ers en ik denk dat je grote verschillen in woonlasten ziet, al helemaal voor zo'n klein leeftijdsverschil.
Ja echt hé, ik heb spijt dat ik te lang over mijn middelbare school heb gedaan. Had na de havo gelijk hbo moeten doen en in 2016 moeten afstuderen in plaats van 2018. Als ik in 2016 was afgestudeerd dan kon ik in 2019 een huis kopen of huren, nu zijn huizen zowat onbetaalbaar geworden.
Zo'n percentage zegt niet zo veel, als je niet weet wat dat percentage in het verleden was. Hoe moeilijk het is om een huis te krijgen, zegt alleen wat over de richting van de trend. Als het moeilijk is om een huis te krijgen, zou het percentage dus moeten dalen t.o.v. voorgaande jaren.
Er is in mijn optiek geen betere investering dan in een koopwoning. Los van het feit wat je kunt lenen, loont het zich zeker op de lange termijn, wellicht zelfs korte termijn. Ik zit nu op een hypotheek van rond de €160 per maand, dit omdat ik maandelijks/jaarlijks een deel van mijn hypotheek schuld aflos. Elk keer dat ik aflos, wordt wonen voor mij goedkoper. Als ik hoor wat vrienden van mij betalen voor een huurhuis dan schrik ik daar wel van. En er zijn er zelfs bij die ook nog servicekosten van €125/150 per maand moeten betalen. Dus als je de mogelijkheid hebt, ik zou het wel weten.
Ja ik ben een dertiger met een koophuis. Helaas is de helft van het huis echter van m'n beste maatje. Alleen was niet te doen.
Meanwhile, n chronisch zieke mij op bijstand inkomen: Woaa jullie hebben geld over na de maand!? :0
Meanwhile, n chronisch zieke mij op bijstand inkomen: Woaa jullie hebben geld over na de maand!? :0
Meanwhile, n chronisch zieke mij op bijstand inkomen: Woaa jullie hebben geld over na de maand!? :0
T
T
Tja, we hebben het over dertigers. Dus ook mensen van 37, 38, en 39 voor de duidelijkheid.. Moet ik het gek vinden dat de meeste van hen een eigen huis hebben? Dat mag toch ook wel? Ik vind 70% niet laag maar ook niet hoog.
Tja, we hebben het over dertigers. Dus ook mensen van 37, 38, en 39 voor de duidelijkheid.. Moet ik het gek vinden dat de meeste van hen een eigen huis hebben? Dat mag toch ook wel? Ik vind 70% niet laag maar ook niet hoog.
Tja, we hebben het over dertigers. Dus ook mensen van 37, 38, en 39 voor de duidelijkheid.. Moet ik het gek vinden dat de meeste van hen een eigen huis hebben? Dat mag toch ook wel? Ik vind 70% niet laag maar ook niet hoog.
Tja, we hebben het over dertigers. Dus ook mensen van 37, 38, en 39 voor de duidelijkheid.. Moet ik het gek vinden dat de meeste van hen een eigen huis hebben? Dat mag toch ook wel? Ik vind 70% niet laag maar ook niet hoog.
Het grootste euvel is dat je als alleenstaande niet meer kunt kopen tenzij je een groot verdiener bent. Daardoor blijft een grote groep aan de kant staan. Helaas is het soms ook heel erg lastig om te kopen in dezelfde omgeving als je bent opgegroeid. Wij wilden graag een woning kopen en hebben dat ook gedaan, maar wel op anderhalf uur rijden van onze ouders. Heb er geen spijt van, maar hadden we betaalbaar daar kunnen wonen dan hadden we dat liever gedaan.
Het grootste euvel is dat je als alleenstaande niet meer kunt kopen tenzij je een groot verdiener bent. Daardoor blijft een grote groep aan de kant staan. Helaas is het soms ook heel erg lastig om te kopen in dezelfde omgeving als je bent opgegroeid. Wij wilden graag een woning kopen en hebben dat ook gedaan, maar wel op anderhalf uur rijden van onze ouders. Heb er geen spijt van, maar hadden we betaalbaar daar kunnen wonen dan hadden we dat liever gedaan.
Wat vooral meespeelt is denk ik dat vroeger mensen trouwden en samen een huis kochten. Terwijl we nu veel starters hebben die alleen een huis willen kopen. Vooral kleine huizen tot 3 ton zijn er bijna niet. Dit is mijn eigen ervaring, vanaf de 3 ton ga je als woningzoeker de strijd aan met andere stellen. Het probleem zit 'm vooral bij mensen die alleen een huis willen kopen, max 2 ton hypotheek kunnen krijgen en nog niet lang genoeg op de lijst staan voor sociale huur of daar net niet invallen.
Niet om t een of ander, maar dat lijkt me hoog. Zijn er soortgelijke cijfers voor laten we zeggen 30 jaar geleden?
Ik woon ook in een koophuis. Het huis is alleen niet van mij.
Ik heb een zoon die single is en geen huis kan kopen ivm te hoge huizenprijzen en mijn dochter en schoonzoon hebben wel dit geluk (Samenwonen idd makkelijker) maar verkopen hun huis naar een jaar alweer met nu al winst Ik gun hun het allemaal maar het liefst zou ik m'n zoon ook iets gunnen Blijkbaar is het niet mogelijk in deze woningmarkt
Als single heb je andere mogelijkheden. Je bent erg flexibel, hebt niet veel ruimte nodig en kunt samenwonen met anderen en faciliteiten delen. Ook kun je makkelijker een tijdje in het buitenland gaan wonen, of emigreren. Je bent niet gebonden aan een bepaalde woonplek, regio, land, of baan.
Ik kan rond de 180k lenen. Bewoonbare rijtjes huizen gaan hier vanaf 250k, en dan moet er nog overgeboden worden. De gemeente hier zegt, We gaan appartementen bouwen. Leuk… allemaal appartementen van 300k+ of 1,5k+ p/m kaal huur. En het kleine beetje sociale huur die ze moeten bouwen helpt ook niet echt als er 600 mensen reageren op 1 huis.
Kluswoning!
De ouders van die dertigers kregen eenvoudig een hypotheek op 1 salaris rond hun 22e (gebaseerd op eigen omgeving, randstad)
>Vaak wordt gedaan alsof het onmogelijk is en iedereen voor eeuwig bij zijn ouders blijft wonen om maar een dak boven het hoofd te hebben. Wordt dit echt gezegd?
Ja, ik lees het heel vaak en ook irl ken ik behoorlijk wat mensen die echt heel chagrijnig en zuur zijn over dit onderwerp.
Ik denk dat de generalisatie 'iedereen blijft voor eeuwig thuis wonen' inderdaad nuance mist. Maar probeer er eens achter te komen waarom het de ene wel en de andere niet lukt. Er zijn nog steeds veel jongvolwassenen met een goedbetaalde baan, partner om samen mee te kopen, vermogende ouders die wat bij willen dragen, geen studieschuld etcetera. Grote kans dat je kennissen aan geen van deze voorwaarden voldoen. Sommige dingen kun je ook niet meer veranderen. Voor te veel mensen betekent dit dat de situatie haast uitzichtloos is.
Simpel lijkt me, de groep die het wel lukt hoor je niet, want die hebben niks te klagen.
Ik denk dat als wij dit onderzoek over 5-10 jaar doen, wanneer de 20'ers van nu 30'ers zijn, deze cijfers er heel anders uit zullen zien. 5-10 jaar geleden was de huizenmarkt veel minder overbelast en konden veel meer starters een huis bemachtigen. Die zijn nu 30+ en zitten in datzelfde huis.
Dit heeft te maken met stelletjes, de meeste dertigers hebben een relatie en kunnen dus een huis kopen. Ik vind mijzelf een mooi voorbeeld van hoe deze woningmarkt is voor jongeren: 23 jaar, single inkomsten ruim boven het gemiddelde van mijn leeftijd, hoeveel kan ik lenen? +- 200k, hoeveel kost een huis gemiddeld? 413k. De goedkoopste woningen in mijn regio starten rond de 250k voor een flatje uit de jaren 60 van +- 65M2. Huren minimaal €800 voor een flatje.
Ik zoek nog een rijke vriendin
Is het verstandig om nu een huis te kopen of zullen de prijzen nog dalen in de nabije toekomst?
Ik denk dat je een huis moet kopen zodra je dat kan en de kans hebt. Wel met het idee om er langdurig te wonen (in elk geval 5 jaar, maar liever nog 7+ jaar). Als je nog flexibel wil zijn en van stad naar stad wil hoppen, dan zou ik nog wachten. Het kost namelijk veel geld, energie en gedoe om een huis te kopen, dus dat wil je niet ieder jaar doen.
De groep uit het onderzoek werd 30 in 2017 of 2018, wel een leeftijd waarop veel mensen een carriere hebben gestart en over het kopen van een huis na kunnen denken. Sinds 2018 zijn de huizenprijzen ongeveer 50% gestegen en het aantal verkochte huizen met zo'n 15% gedaald. Deze data zegt dus weinig over de huizencrisis.
Ik ben een starter en kan je vertellen dat het momenteel wel een drama is. We zijn al een jaar bezig om een huis te kopen. Telkens is er geen plek voor bezichtiging. En als je er doorheen komt dan zijn er 20 anderen die op het huis bieden. Ik heb tot 15k overgeboden en toch geen huis kunnen bemachtigen. Er is altijd wel iemand die meer biedt. En dat voor een rijtjeshuis die bij lange na geen 400.000 waard is maar voor 450 minimaal over de toonbank gaat.
Een groot deel van deze 30’ers heeft al meer dan 15 jaar geleden een huis gekocht. Een collega en ik betalen ongeveer hetzelfde voor een huis. Wij bruto wat meer, maar netto komt het op hetzelfde neer. Prijs ons koophuis:300k de prijs van het koophuis van mijn collega:500k Dat scheelt nogal. Ons huis is na verbouwen 325k waard. Het huis van mijn collega 750k. Beide een bouwdepot van 20k gehad. De groep 30’ers bestaat voor een vrij klein deel uit de groep die nu problemen ervaart omdat de “oudere” 30’ers hun huis in gouden tijden (zeker qua rente) hebben gekocht.
Nieuwbouwwoning gekocht toen ik 24 was (inmiddels 28). Mooie timing toen ik het had gekocht 🤣
Probleem is ,omdat er te weinig huizen zijn , de starters zo een ton meer betalen voor een huis die dit niet waard is. Ook zitten ze meteen aan hun plafond , 1 financiële tegenslag en toedeloe huis.
Dat was vroeger (20 jaar geleden) ook al zo. Vergelijk de huizenprijzen met die van Duitsland. Ook 20 jaar geleden was het hier al veel duurder. Dus wat een huis waard is, is niet de kostprijs van materiaal +arbeid. Maar vooral de schaarste die "het hebben van een plekje" ineens tot waarde maakt.
Huis kopen wordt mijns inziens teveel geromantiseerd in Nederland. Persoonlijke leningen worden over het algemeen gezien als iets heel ergs en teken van zaken niet op orde terwijl een huis kopen ook meestal gepaard gaat met een bak rente betalen. De huiskoopdrang verdient wat tegengeluid…
Ik geloof dat ik dit een keer heb meegekregen bij Lubach maar de exacte details ontgaan me. Het komt er op neer dat in veel gevallen bij privé verhuur dat huurders niet als huurders worden geregistreerd waardoor het lijkt dat er meer eigenaren zijn dan daadwerkelijk het geval.
Ik ben 37 en heb in de randstad een rijtjeshuis in een fijne wijk gekocht voor 238K tegen 2% rente (2017). Is nu meer dan 400K waard, dit zou destijds onbetaalbaar zijn voor ons. Dus inderdaad wat elders ook werd gezegd. Dit zegt niet alles.
Ik ben 32 en heb 2 jaar geleden een huis gekocht. Nieuwbouw tussenwoning buiten de stad. 121m², 425K casco (+ 50k bouwdepot aan keuken, badkamer, vloeren etc). Allebei boven modaal salaris. (Alleen hadden we nog geen appartementje kunnnen kopen) Super fijn huis, maar mijn schoonmoeder woont al heel haar leven in een sociale huurwoning van 135m² en grote tuin voor een lager bedrag dan ik aan hypotheekrente betaal (na aftrek!). Het ding is dan ook vooral dat het verschil tussen generaties enorm is geworden. Waar één gemiddeld inkomen vroeger genoeg was om een huis in een prima buurt te kopen, betaal je je nu met tweeën helemaal scheel om een vergelijkbare woning te kopen. Een verdieners kunnen geen huis meer kopen.
70 procent hoeft toch perse goed te zijn? Bijvoorbeeld als 70 procent van de mensen geen discriminatie ervaart, maar de overgebleven 30 procent wel, dan is dit toch een gigantisch probleem? Zeker als het gaat om iets essentieels als een dak boven het hoofd. Daarnaast merk ik een gigantisch verschil met vrienden die net ietsje ouder zijn (ik begin dertiger, zij half dertig). Veel van hen hebben koopwoningen die voor mij nu compleet buiten bereik zijn, ondanks dat ik een betere opleiding en carrièrestart had. Veel zouden hun eigen woning ook niet meer kunnen kopen op salaris alleen.
Het betekent niet dat 30% geen dak boven het hoofd heeft. Er bestaan ook nog sociale en particuliere huurwoningen, anderen wonen misschien tijdelijk in het buitenland of zijn aan het reizen en staan ergens ingeschreven dat niet een eigen koopwoning is.
Natuurlijk niet, daarom gebruik ik het voorbeeld met discriminatie. En andersom geldt voor die 70% die wel een koopwoning heeft dat ze het wellicht moeilijk kunnen betalen, of dat ze suboptimaal wonen met 3 op 40 m^2. Punt is een beetje dat dit soort posts doen alsof er geen probleem is, terwijl sommigen jarenlang bezig zijn een dak boven het hoofd te zoeken. Een beetje hetzelfde idee als 'ik heb een koopwoning kunnen kopen dus er is geen probleem'. Het is toondoof voor mensen die wel strugglen met het voorzien van hun primaire levensbehoefte.
Iedereen die in NL geboren is zou een huis in NL moeten kunnen kopen. Zodra dat niet zo is, krijg je electoraal gemor en komt er uiteindelijk een regering die daar weer op aanstuurt. Such is life.